ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ …ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ!
Τα στοιχεία συγκλονίζουν! Φανερώνουν την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, ΕργασιακόςΜεσαίωνας. Αποτυπώνουν τους πραγματικούς στόχους της επιβολής των μνημονίων στη χώρα: Τη βίαιη υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης και το ξερίζωμα κάθε εργασιακού δικαιώματος.
Σχεδόν ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στη χώρα αμείβονται με «μισθούς» μέχρι 400 ευρώ. Άλλο ένα εκατομμύριο μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, την ίδια ώρα που η μερική απασχόληση αποτελεί πλέον καθεστώς.
Τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν και παρουσιάστηκαν από τη ΓΣΕΕ κατά τη διάρκεια της δημόσια ακρόασή της στο Στρασβούργο ενώπιον της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης». Δείχνουν την κατάσταση των εργασιακών σχέσεων και αμοιβών από το 2010 και μετά, όταν και οι δανειστές σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο και της πολιτικούς υπηρέτες του, εξαπέλυσαν με «όχημα» τα μνημόνια και πρόσχημα το χρέος μια λυσσαλέα λεηλασία σε βάρος της εργατικής τάξης.
Στο παρόν άρθρο δεν θα εξετάσουμε ούτε τη στάση τη συμβιβασμένη στάση της ΓΣΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια, ούτε βέβαια την απόφαση της, να αποταθεί σε μια «Ευρωπαϊκή Αρχή» για να βρει το …δίκιο της, επιδιώκοντας να συσκοτίσει την πραγματικότητα. Δηλαδή ότι οι διάφορες δήθεν ανεξάρτητες και δικαστικές Ευρωπαϊκές Αρχές, κρίνουν όπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, με γνώμονα τα συμφέροντα της τάξης που είναι στην εξουσία.
Ωστόσο η καταγραφή των στοιχείων και πολύ περισσότερο η δημοσιοποίηση τους, αποδεικνύουν τη βαρβαρότητα του συστήματος. Σύμφωνα με αυτά:
ΜΙΣΘΟΙ
Από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν πριν από το 2010, σήμερα διατηρούνται μόλις 16!
Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι λαμβάνουν μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά.
500.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι με σχέσεις μερικής απασχόλησης, έχουν καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω και από το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ.
956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ.
Οι μειώσεις μισθών από το 2010 και μετά, κυμαίνονται μεταξύ του 40% – 50% μεσοσταθμικά.
Ο κατώτατος μισθός την περίοδο 2010-2015 σημείωσε μείωση κατά 24,7% και κατά 34,3% για τους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Ο ονομαστικός ακαθάριστος ελάχιστος μισθός μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2008, από 794 σε 684 ευρώ, σε ποσοστό της τάξης του 14%.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ – ΑΝΕΡΓΟΙ
Η ανασφάλιστη εργασία ανέρχεται στα συγκλονιστικά επίπεδα του 30%. Με τα ανεπίσημα στοιχεία να κάνουν λόγο ακόμα και για 40%
Πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Πάνω από μια στις δύο νέες προσλήψεις αφορά μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2016 η αντιστοιχία έφτασε στο 60%, αφού 6 στις 10 προσλήψεις αφορούσαν αποκλειστικά ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%.
Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης το 2009 ανερχόταν στο 7,6% και πλέον αγγίζει το 20%.
Συνολικά η απασχόληση την τελευταία εξαετία έχει μειωθεί στο 53% και η επίσημη ανεργία εκτινάχθηκε κινείται σε ποσοστά πάνω από 25%.
Ένας στους δύο ανέργους βρίσκεται στη λίστα των μακροχρόνιων άνεργων, δηλαδή βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας για τουλάχιστον ένα έτος.
Μόλις το 14% των ανέργων που αγγίζουν το ένα εκατομμύριο λαμβάνουν επίδομα ανεργίας.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους. Οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου και Τσίπρα – Καμμένου, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν πολιτικές που ισοπεδώνουν τους εργαζομένους και τους οδηγούν στην απόλυτη ανασφάλεια και φτωχοποίηση.
Αντί άλλου σχολίου, επιλέγω να χρησιμοποιήσω μια φράση που μου είχε πει ένας κτηνοτρόφος – κατά τη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής – το 2008, και πριν την έλευση των μνημονίων στη Φλώρινα: «Τελικά ο καπιταλισμός είναι πολύ άγριο σύστημα»…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ, πηγή: imerodromos.gr
ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ …ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ!
Ακόμα μια περίπτωση εργοδοτικής αυθαιρεσίας στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας, καταγγέλλεται από εργαζόμενους που συνδέεται με την απλήρωτη εργασία. Αυτή τη φορά, η καταγγελία αφορά την εργοδοσία στη Κλινική Λυσίμαχος Σαραφιανός Θεσσαλονίκης. Η απλήρωτη εργασία που ζουν οι εργαζόμενοι τουλάχιστον 7 μήνες τους έχει φέρει όπως δηλώνουν, στα όρια τους, καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες.
Η εργοδοσία, όπως αποκαλύπτει ο «Ημεροδρόμος», καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους, διότι φαίνεται να επιδιώκει την «νομιμοποίηση» του καθεστώτος για όλους τους νέους εργαζόμενους, ζητώντας ουσιαστικά να εργάζονται απλήρωτοι με την δικαιολογία της οικονομικής κρίσης…
Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η εργοδοσία συντάσσει ατομικές συμβάσεις εργασίας όπου ζητά μεταξύ άλλων από τους εργαζόμενους να υπογράψουν πως αποδέχονται την καθυστέρηση των μισθών τους για μήνες.
Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων όπως φαίνεται, αποφασίστηκαν ως ανάγκη για την επιβίωση τους, ενώ ο δικαστικός αγώνας σύμφωνα με τους εργαζόμενους ήταν επιβεβλημένος για την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους.
Δύο εργαζόμενοι που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις και βιώνουν τα προβλήματα στην συγκεκριμένη επιχείρηση, η Κατερίνα Χατζηπαυλίδου (μέλος της επιτροπής αγώνα της Κλινικής) και ο Γιώργος Αλεξόπουλος(μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών – Ιατρείων και Εργαστηρίων Β. Ελλάδας), περιγράφουν στον «Ημεροδρόμο» το χρονικό της υπόθεσης, δηλώνοντας βεβαία αισιόδοξοι για την δικαίωση των αιτημάτων τους.
Είστε επτά ολόκληρους μήνες απλήρωτοι στην κλινική Λυσίμαχος Σαραφιανός – Θεσ/νικη. Με ποια δικαιολογία η εργοδοσία δεν σας πληρώνει;
(ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ) Η εργοδοσία επικαλείται την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην χώρα από το 2009 και πως το δημόσιο (ΕΟΠΥΥ) από την πλευρά του καθυστερεί να καταβάλει τα οφειλόμενα προς την εταιρεία ποσά. Αυτή την δικαιολογία η εταιρία την έχει εντάξει στην ατομική σύμβαση εργασίας που καλεί τους νέους εργαζόμενους να υπογράψουν, ότι έλαβαν γνώση και αποδέχονται να μην πληρώνονται για μήνες, μέχρι την… ομαλοποίηση της κατάστασης της χώρας.
Τι απαντάτε στην δικαιολογία αυτή;
(ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) Η απάντηση μας είναι πως η απλήρωτη εργασία είναι παράνομη και πως οι εργαζόμενοι δεν κάναμε καμία συμφωνία με την εταιρεία ότι θα πληρωνόμαστε όποτε καταβάλλονται σε αυτή τα νοσήλια από το δημόσιο.
Το επίμαχο σημείο της ατομικής σύμβασης κατά το οποίο η εργοδοσία ζητάει να αποδεχτούν οι νέοι εργαζόμενοι την καθυστέρηση των μισθών!!!
Εδώ να σημειώσουμε πως τα έσοδα των κλινικών δεν βασίζονται μόνο στα έσοδα του ΕΟΠΥΥ, καθώς ο κύκλος εργασιών έχει αυξηθεί στην ιδιωτική υγεία. Αυτό προκύπτει από την απαξίωση των δημόσιων παροχών υγείας, με τις λίστες αναμονής για χειρουργεία να φτάνουν έως και τα δυο χρόνια σε πολλές περιπτώσεις. Με κλειστά κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), και εδώ είναι πολύ άμεσα το ζεστό χρήμα που δίνεται στους κλινικάρχες με την συμφωνία της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών (Π.Ε.Ι.Κ) και της κυβέρνησης, που προβλέπει πως περιστατικά που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δημόσια νοσοκομεία θα τα αναλάβει η ιδιωτική υγεία. Άρα το 2016, που υπάρχουν ανάγκες ΜΕΘ, η κυβέρνηση αντί να κάνει το αυτονόητο και να ανοίξει κρεβάτια προτιμά να τα δώσει στους επιχειρηματίες υγείας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, το μόνο σίγουρο είναι πως τα κέρδη τους κρατάνε καλά, σε σχέση με αυτά που θέλουν για εμάς. Θέλουν έναν κλάδο άβουλο που να έχει παραδώσει τα πάντα στις ορέξεις τους, εργασιακό μεσαίωνα .
Η αλήθεια είναι πως έχουν πολλούς συμμάχους: Ε.Ε, τρόικα και ένα τεράστιο νομικό οπλοστάσιο, που απλόχερα τους χαρίστηκε τα χρόνια της κρίσης από αυτήν την κυβέρνηση και τις προηγούμενες. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κλάδος της ιδιωτικής υγείας έχει πολλά κέρδη και θα αυξάνονται όσο η απαξίωση στα δημόσια νοσοκομεία συνεχίζεται με την υποχρηματοδότηση και την διάλυση του κοινωνικού κράτους.
Από πότε ξεκινάνε τα προβλήματα σας;
(ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ) Τα προβλήματα μας ξεκινούν από το 2012 όπου άρχισε πια η απλήρωτη εργασία, η μείωση μισθών και η μη τήρηση της σύμβασης εργασίας. Από τότε ξεκίνησε για εμάς ο δικαστικός αγώνας με ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές και απεργιακές κινητοποιήσεις. Από τότε ακολούθησαν απολύσεις ως αντίποινα της εργοδοσίας σε υπαλλήλους που ακολούθησαν τον δρόμο της επίσχεσης εργασίας. Ο αγώνας μας είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση της «ψαλίδας» σε 3μηνη καθυστέρηση των δεδουλευμένων. Ωστόσο από τον Μάιο του 2015 και αφού είχε προβεί σε αντικατάσταση του προσωπικού με νέους υπαλλήλους (φυσικά χωρίς να τηρείτε η συλλογική σύμβαση εργασίας), άρχισε ολοένα αυξανόμενη καθυστέρηση πληρωμών.
Δεν μείναμε άπραγοι ούτε αυτή την φορά. Μέρος του προσωπικού συνέχισε τον δικαστικό αγώνα και το σύνολο του προσωπικού τον Ιανουαρίου του 2016 προχωρήσαμε σε επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας, καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας που αφορά τα δεδουλευμένα και την μη τήρηση της σύμβασης.
Αναφέρατε πως εκτός από τις κινητοποιήσεις, έχετε ξεκινήσει και ένα δικαστικό αγώνα για τα δικαιώματα σας – Είναι υπέρ σας οι αποφάσεις των δικαστηρίων για την απλήρωτη εργασία
(ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ) Ο δικαστικός αγώνας ξεκίνησε από το 2012, όταν άρχισε η απλήρωτη εργασία, η μείωση μισθών και η μη τήρηση της σύμβασης εργασίας, με ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές και επισχέσεις εργασίας. Πράγματι, ζούμε 4 χρόνια στην ανασφάλεια του εργατικού μεσαίωνα. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων μας δικαιώνουν, όμως η εταιρία δεν υπακούει και καταλήγουμε σε κατασχέσεις λογαριασμών της εταιρίας προκειμένου να λάβουμε το δεδουλευμένα μας.
Πέρα από αυτό δεν αποδέχεται και τα ποσά που επιδικάζονται στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το επίδομα ανθυγιεινής- επικίνδυνης εργασίας, προσαυξήσεις από αργίες και νύχτες. Επίσης δεν αναγνωρίζει την διαιτητική απόφαση ΟΜΕΔ. Με αυτές τις δικαιολογίες προχωράει σε παράνομους χρηματικούς συμψηφισμούς που δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο να μην καταφύγουμε σε νέα ασφαλιστικά μέτρα.
Είστε μέλος του κλαδικού Σωματείου – Τι συμβαίνει στον κλάδο, σε σχέση με την απλήρωτη εργασία;
(ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) Μιλήσαμε πριν για εργασιακό μεσαίωνα, ίσως να υπάρχει αρκετή επιείκεια με αυτόν τον χαρακτηρισμό αν εξαιρέσουμε μερικές επιχειρήσεις που και εκεί υπάρχουν προβλήματα, όχι ως προς την πληρωμή, άλλα ως προς άλλα θέματα, όπως η εντατικοποίηση της εργασίας, η τρομοκρατία που επικρατεί, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που είναι στον αέρα εδώ και χρόνια και αντικαταστάθηκαν με διαιτητικές αποφάσεις του (ΟΜΕΔ) χωρίς καθολική υποχρεότητα. Ναι, επικρατεί το χάος με την απλήρωτη εργασία να ξεκινά από τους 3 μήνες και να φτάνει στους 24 μήνες και αν αναλογιστούμε πως τρέχουν πάγια έξοδα όπως ενοίκια, σούπερ μάρκετ, μετακίνηση, τυχών δάνεια και ένα σορό φόρων πχ ΕΝΦΙΑ . Να μην ξεχνάμε και τους λογαριασμούς (ΔΕΗ,ΝΕΡΟ,ΤΗΛΕΦΩΝΟ) … Καταλαβαίνουμε πως η έκφραση μεσαίωνας για την πλειοψηφία των εργαζόμενων στην ιδιωτική υγεία κρύβει μια επιείκεια.
Η δουλειά σας στον χώρο της υγείας συνδέεται με την ανθρώπινη ζωή. Πόσο δύσκολο είναι να εργάζεστε κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες και με το βάρος αυτής της ευθύνης;
(ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) Πίσω από εμάς βρίσκονται οικογένειες, παιδιά, απλήρωτοι λογαριασμοί πλειστηριασμοί και η κατάσταση αυτή δεν αντέχεται άλλο. Η δική μας εργασία, χωρίς να υποτιμούμε καμία άλλη, όπως λέτε, έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές, αλλά εμείς δεν το κοστολογούμε. Με απόδειξη ότι παρέχουμε απλήρωτοι το 100% του εαυτού μας και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Επειδή όμως συνεχίζουμε να είμαστε αισιόδοξοι, πιστεύουμε ότι ίσως βάλουμε ένα λιθαράκι να εξεγερθούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που βιώνουν την ίδια κατάσταση με εμάς.
Που βρίσκεστε τώρα και πως προχωράτε με τις κινητοποιήσεις;
(ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ) Όλο το προηγούμενο διάστημα βρισκόμασταν σε συνεχείς κινητοποιήσεις με απεργίες, στάσεις εργασίας και καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας. Κατόπιν της γενικής μας συνέλευσης κάνοντας απολογισμό των προηγούμενων κινητοποιήσεων πήραμε απόφαση για κλιμάκωση με στάση εργασίαςτην Τετάρτη 19/10/2016 10:00 πμ. – 14:00 μ.μ. έξω από την κλινική. Ανοίξαμε το ζήτημα για κοινό συντονισμό και στους υπόλοιπους εργασιακούς χώρους πού βιώνουν τα ίδια προβλήματα με εμάς. Παραβρεθήκαμε στις γενικές συνελεύσεις τους και καλέσαμε σε συστράτευση κοινού μετώπου για όλο τον κλάδο με δύο βασικούς άξονες : 1ον Nα μπει ένα φρένο στην απλήρωτη εργασία και 2ον να αρχίσει άμεσα η συζήτηση για καθολικές συμβάσεις εργασίας στα επίπεδα του 2009 για όλους τους εργαζόμενους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Εξετάζουμε επίσης το ενδεχόμενο συνάντησης με το υπουργείο εργασίας, τη συνέχιση του δικαστικού αγώνα και κάθε μορφή κινητοποίησης για την επίτευξη του στόχου μας, ο οποίος είναι το σταμάτημα της εργασιακής εκμετάλλευσης.