Μετά τον Αττίλα ΙΙΙ, που ουσιαστικά αντιπροσωπεύει το άνοιγμα της παραλίας της Αμμοχώστου, ως πρώτο βήμα για την προσάρτησή της στα κατεχόμενα, ακολούθησε παράνομη τουρκική NAVTEX και το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis αλωνίζει εκ νέου, από το μεσημέρι, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελλορίζου, σε απόσταση μέχρι και 6,5 ν.μ, όταν η Ελλάδα μπορεί να έχει νόμιμα χωρικά ύδατα έως 12 ν.μ.
Η Ελλάδα έχει εισέλθει σε μια μεγάλη εθνική κρίση με την οποία αμφισβητούνται ανοιχτά όχι μόνο τα κυριαρχικά της δικαιώματα αλλά και η ίδια η εθνική της κυριαρχία.
Για άλλη μια φορά βλέπουμε την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση να κινούνται φοβικά και αμήχανα, περιοριζόμενες σε ανώδυνες φραστικές απαντήσεις στην Τουρκία, χωρίς αποφασιστική στρατηγική αποτροπής, αποδεχόμενες στην ουσία το μοιραίο και προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις στο μέλλον.
Η πολιτική κυβέρνησης και του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, πολιτική κατευνασμού, συνεχών υποχωρήσεων απέναντι στην Τουρκία και υποτέλειας στα μεγάλα δυτικά κέντρα και οι κατεστημένες επιλογές εμμονής στη διαιτησία του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας και στον ουσιαστικά άνευ όρων και χωρίς αρχές ελληνοτουρκικό διάλογο, έχουν φέρει την χώρα στο χείλος της αβύσσου.
Το δίλημμα για τη Ελλάδα έχει γίνει, πλέον, αμείλικτο και είναι κρίσιμο για την ίδια την εθνικής της υπόσταση.
Η Ελλάδα έχει κατά βάση δύο επιλογές:
Είτε θα παρακολουθεί ως θεατής με τα πολεμικά της πλοία το Oruc Reis στην καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ακολουθώντας μια τακτική υπεκφυγών και αδιέξοδων προσφυγών στην Ε.Ε, θυσιάζοντας στην ουσία την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και διαχωριζόμενη από την Κύπρο, εγκαταλείποντας την τελευταία στη μοίρα της.
Είτε θα αντιδράσει, αν χρειαστεί με κατάλληλα στρατιωτικά – επιχειρησιακά μέσα, για να παρεμποδίσει την πειρατεία του Oruc Reis, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Αυτά που διακυβεύονται, πλέον, με τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι , απλώς, μερικά ναυτικά μίλια ΑΟΖ, πράγμα και αυτό καθόλου αμελητέο αλλά η ίδια η αυτονομία και η ύπαρξη της χώρας έναντι της Τουρκίας.
Είναι προφανές το τι πρέπει να πράξει η χώρα μας και αυτό είναι εκείνο που θα έπραττε κάθε σοβαρή χώρα στον κόσμο: να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία της.
Το ερώτημα, όμως, είναι αν η Ελλάδα είναι έτοιμη και προετοιμασμένη ως χώρα σε επίπεδο λαϊκού φρονήματος και διεθνών συμμαχιών και κυρίως αν είναι έτοιμη και προετοιμασμένη πολιτικά και στρατιωτικά να πράξει αυτό που πρέπει και να το φέρει σε πέρας νικηφόρα;
Πολύ φοβούμεθα ότι η χώρα δεν διαθέτει, δυστυχώς, εθνική ηγεσία που να έχει εργαστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια για τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις και να είναι έτοιμη τώρα να κάνει το καθήκον της.
Αν η Ελλάδα είχε μια τέτοια εθνική ηγεσία, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ στο σημερινό σημείο και στο σημερινό δραματικό δίλημμα.
Όλοι και όλα για μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή στην χώρα!
Ν.Ζ