Επείγουσα ανάγκη η στήριξη του Συστήματος Υγείας με Νοσηλευτικό προσωπικό

Ασφαλώς, δεν είναι στις προθέσεις μου  να ενσπείρω διχόνοια ανάμεσα σε  ομάδες των υγειονομικών, γιατί την μακρά αυτή περίοδο της Πανδημίας, όλοι οι Υγειονομικοί, ιδιαίτερα του Δημόσιου Συστήματος, έχουν δώσει τιτάνια μάχη για να σώσουν συνανθρώπους μας, ή για  να απαλύνουν τη θέση όσων έχουν νοσήσει.

Γιατροί, νοσηλευτές, άλλο  προσωπικό   (πχ ΕΚΑΒ) ακόμη και διοικητικοί, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να εξυπηρετήσουν τους συνανθρώπους τους και είναι πολύ ορθή η αναγνώριση που τους έχει γίνει από την κοινωνία.

Οφείλουμε, όμως, να επισημάνουμε μία ανισορροπία που αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό, που πρέπει κατεπειγόντως να τύχει μεγαλύτερης μέριμνας.

Σε προηγούμενο κείμενο μου για την Αποτίμηση της Περιόδου Πανδημίας (Covid-19) στην Ελλάδα, στην ιστοσελίδα Ινστιτούτου  ΙΚΕ Μπάτσης http://www.ikempatsis.gr/ είχα παρουσιάσει πίνακες  που αποτύπωναν την αναλογία  γιατρών αλλά και νοσοκόμων ανά 1000 κατοίκους στις διάφορες χώρες της ΕΕ.  Σε αυτούς φαινόταν πως η μεν αναλογία γιατρών  ανά 1000 κατοίκους ήταν άριστη, είμαστε στη πρώτη θέση στην ΕΕ,,  όμως στην αναλογία νοσοκόμων ανά 1000 κατοίκους βρισκόμαστε πολύ χαμηλά.

Στη συνέχεια και στο διάγραμμα που παρατίθεται, καταγράφεται η αναλογία νοσοκόμων προς γιατρούς στις διάφορες χώρες της ΕΕ.

(https://www.oecd-ilibrary.org/sites/85ef89b8-en/index.html?itemId=/content/component/85ef89b8-en)

Πίνακας. Αναλογία Νοσοκόμων προς Γιατρούς στις χώρες της ΕΕ, ( δεδομένα 2018)

Aυτό που παρατηρούμε από τον πίνακα  αυτό, είναι, πως, στον δείκτη  νοσοκόμοι προς γιατρούς, με μέσο όρο στην ΕΕ το 2,3,  η Ελλάδα με αναλογία  1,5 βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες θέσεις, συγκεκριμένα στην 21η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ.

Δημόσιες Δαπάνες για Υγεία.

Θεωρώ όμως σκόπιμο να αναφερθώ, στη συνέχεια και  στο θέμα των δημόσιων δαπανών για την υγεία.

https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/images/e/e9/Total_general_government_expenditure_on_health%2C_2019%2C_%25_of_GDP.png

Με βάση τον παραπάνω πίνακα, βλέπουμε ότι η Ελλάδα ως προς τη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας, η Ελλάδα, βρίσκεται σε αρκετά  χαμηλό επίπεδο ( 5,3 % του ΑΕΠ) όταν ο μέσος όρος στις χώρες της Ευρωζώνης είναι στο 7,2%). Συγκεκριμένα στην 18^η θέση αν’αμεσα στις 27 χώρες της Ε.Ε.

Συμπέρασμα και στόχοι.

Από τα παραπάνω δεδομένα, προκύπτουν 2 βασικοί στόχοι.  Πρώτο η επιτακτική ανάγκη για ουσιαστική ενίσχυση χρηματοδότησης του συστήματος Υγείας και δεύτερο  η ενίσχυσή του με νέες προσλήψεις σε νοσηλευτικό  δυναμικό για το δημόσιο σύστημα υγείας.

Τον  στόχο για ουσιαστική χρηματοδότηση, είχα επισημάνει στο προηγούμενο άρθρο μου “Η Ελλάδα στη Β φάση της Πανδημίας στη χώρα μας, για ουσιαστική ενίσχυση των δημόσιων δαπανών για την υγεία που βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Ο δεύτερος στόχος είναι η ουσιαστική ενίσχυση- στελέχωση του συστήματος υγείας με νοσηλευτικό προσωπικό.

Το πρόβλημα των νοσοκόμων, ένα Παγκόσμιο πρόβλημα

Όμως, το πρόβλημα της έλλειψης νοσοκόμων, δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Τα διεθνή δεδομένα, αποκαλύπτουν  ότι το πρόβλημα αυτό έχει παγκόσμιες διαστάσεις.

Με βάση πρόσφατο δημοσίευμα του reuters “Δεκεμβρίου 2021”, καταγράφεται παγκόσμια έλλειψη νοσηλευτών που αναμένεται να αυξηθεί καθώς η πανδημία μπαίνει στο τρίτο έτος.

https://www.reuters.com/business/healthcare-pharmaceuticals/global-shortage-nurses-set-grow-pandemic-enters-third-year-group-2021-12-10/

Με βάση το δημοσίευμα αυτό,  τα διεθνή δεδομένα που έχει καταγράψει το διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών (ICN), ο διευθύνων σύμβουλος  του (ICN) αναφέρει τα  εξής:

-Ο αριθμός των νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο, μειώνεται σταδιακά,  ενώ από την άλλη  εξαπλώνεται ο κορωνοϊός Omicron και αναπτύσσεται  ολοένα μεγαλύτερη ανισορροπία ανάμεσα στις διάφορες χώρες, καθώς οι δυτικές χώρες εντείνουν την πρόσληψη εργαζομένων στον τομέα της υγείας από την Αφρική και άλλες φτωχότερες. «Έχουμε δει ασφαλώς αυξημένη δραστηριότητα στρατολόγησης από τη Βρετανία και τη Γερμανία στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά στη Βόρεια Αμερική. Αφρικανικές χώρες όπως η Κένυα, η Ουγκάντα και η Νιγηρία βλέπουν τις νοσοκόμες τους να προσλαμβάνονται στο εξωτερικό.

-Πολλοί νοσηλευτές αναφέρουν εξάντληση από διετή πανδημία  και  τα ποσοστά «πρόθεσης αποχώρησης» μέσα σε ένα χρόνο έχουν διπλασιαστεί στο 20-30%, δήλωσε ο Howard Catton, Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου με έδρα τη Γενεύη που εκπροσωπεί 27 εκατομμύρια νοσηλευτές σε 130 εθνικές ενώσεις
-:Όπως αναφέρει: «Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο… αν αυτοί οι αριθμοί συνεχίσουν την τάση της αποχώρησης που βλέπουμε».

-«Πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να σκεφτούν ένα  πακέτο μέτρων υποστήριξης της ζωής, και να συγκεντρώσουν για να επενδύσουν στους νοσηλευτές τους και τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας τους το επόμενο έτος»,

-«ουλάχιστον 115.000 νοσηλευτές έχουν πεθάνει από τον COVID-19, αλλά όπως σχολίασε  η εκτίμηση αυτή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας από την αρχή της πανδημίας έως τον Μάιο είναι  συντηρητική και ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανώς διπλάσιος»

-Πριν από την πανδημία υπήρχε ήδη παγκόσμια έλλειψη νοσηλευτών, περίπου 6 εκατομμύρια. Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν 4,75 εκατομμύρια άνθρωποι.-Υπήρχε ήδη μια παγκόσμια έλλειψη 6 εκατομμυρίων νοσηλευτών πριν από την πανδημία και περίπου 4,75 εκατομμύρια νοσηλευτές που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα χρόνια,»

-«Πολλές πλούσιες χώρες όμως προσλαμβάνουν προσωπικό από το εξωτερικό για να

καλύψουν τις ανάγκες των νοσοκομείων τους. -Κατά μέσο όρο, οι πλούσιες χώρες έχουν σχεδόν 10 φορές το ποσοστό νοσηλευτών όσον αφορά τον πληθυσμό τους σε σύγκριση με τις φτωχές χώρες, αλλά πολλές στρατολογούν στο εξωτερικό για να στελεχώσουν τα νοσοκομεία τους, είπε, σημειώνοντας ότι οι Φιλιππίνες και η Ινδία ήταν παραδοσιακοί εξαγωγείς».

Και η συγκεκριμένη πρότασή του:

«Πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να σκεφτούν το πακέτο μέτρων υποστήριξης της ζωής,  και πρέπει να αποφασίσουν, ώστε  να επενδύσουν στους νοσηλευτές και τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας τους το επόμενο έτος».

Είναι αυτονόητο και αναγκαίο κατά τη γνώμη μου το μήνυμα αυτό,  να το λάβει σοβαρά υπόψη η ελληνική κυβέρνηση,  η σημερινή αλλά και κάθε κυβέρνηση στο μέλλον.