Σε πανηγυρικούς, μάλλον, τόνους ο Ν. Κοτζιάς εξήγγειλε την επέκταση της κυριαρχίας της χώρας με την θεσμοθέτηση χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης) 12 ν.μ. αντί 6 ν.μ. στο Ιόνιο.
Πέραν του γεγονότος ότι εξαγγελίες μέτρων πολιτικής και ιδιαίτερα τέτοιας φύσης, δεν κάνει ποτέ ένας Υπουργός που έχει παραιτηθεί και μάλιστα κατά την τελετή παράδοσης της υπουργικής του θέσης, εγείρονται με την κίνηση αυτή πολύ κρίσιμα θέματα που αφορούν κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Το μείζον ερώτημα, πάντως, είναι γιατί η επέκταση των χωρικών υδάτων της πατρίδας μας έγινε μόνο στο Ιόνιο Πέλαγος;
Γιατί όχι για παράδειγμα και στο Μυρτώο Πέλαγος, στο Κρητικό Πέλαγος, στο Λιβυκό Πέλαγος κλπ και ιδίως στο Αιγαίο Πέλαγος, στα σημεία εκείνα που δεν συμπλέκονται τα 12 ν.μ. της Ελλάδας με τα αντίστοιχα μίλια των τουρκικών εδαφών;
Η απάντηση είναι απλή: Κυβέρνηση και ΥΠΕΞ συνειδητά απέφυγαν την επέκταση των χωρικών μας υδάτων ειδικά στο Αιγαίο, γιατί βρίσκεται σε ισχύ το Casus Belli της Τουρκίας σε όλη την έκταση του, Δυτικό, Ανατολικό, Βόρειο και Νότιο Αιγαίο, ενώ επιπροσθέτως, με βάση το κατάπτυστο ελληνοτουρκικό «Πρωτόκολλο της Βέρνης», απαγορεύεται οποιαδήποτε έρευνα στο Αιγαίο, επιστημονική ή για υδρογονάνθρακες κλπ, πέραν των χωρικών υδάτων των 6 ν.μ..
Με δυο λόγια απαγορεύεται η έρευνα, για παράδειγμα, ακόμα και στην θαλάσσια περιοχή έξω από την Αττική, πέραν των 6 ν.μ.!
Οποιαδήποτε επίσημη διάψευση επί αυτών των ισχυρισμών δεκτή. Θα υπάρξει όμως; Ή είναι το «γνωστό» αλλά ανομολόγητο δημόσια μυστικό;
Αν η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για γενική εφαρμογή της επέκτασης των χωρικών της υδάτων ή γιατί δεν προέκρινε τώρα αυτό το μέτρο, σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε, για λόγους φτηνής επικοινωνίας και μόνο, να κάνει επιλεκτική χρήση της επέκτασης των χωρικών της υδάτων σε «εύκολες» θαλάσσιες περιοχές.
H κυβέρνηση και ο Υπουργός Εξωτερικών, περιορίζοντας μόνο στο Ιόνιο την επέκταση των χωρικών μας υδάτων, διέπραξαν εξαιτίας όλων τούτων μέγα ολίσθημα.
Η Ελλάδα και φυσικά η θαλάσσια κυριαρχία της, δεν διαιρείται και δεν τεμαχίζεται ούτε χωρίζεται σε Δυτική και Ανατολική, Βόρεια και Νότια. Είναι μία και ενιαία και παντού ισχύουν οι ίδιοι κανόνες θαλάσσιας κυριαρχίας και παντού πρέπει να εφαρμόζεται το ίδιο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, χωρίς εξαιρέσεις και εκπτώσεις και χωρίς παραπομπές στο μέλλον που κινδυνεύουν να καταστούν παραπομπές στις καλένδες και αιώνιο «γκριζάρισμα».
Ν.Ζ.
Υ.Γ.: Παρατήρησα ορισμένες σωστές, αν και ανολοκλήρωτες και κυρίως όψιμες, αντιδράσεις στην απόφαση κυβέρνησης – Κοτζιά για επέκταση των χωρικών υδάτων μόνο στο Ιόνιο.
Και το λέω αυτό, διότι το «διαφοροποιημένο» μήκος χωρικών υδάτων και μάλιστα στο Αιγαίο, είχε γίνει, δυστυχώς, δεκτό από την κυβέρνηση Σημίτη με ευρύτερη συναίνεση, χωρίς να υπάρξουν τότε αντιδράσεις από αυτούς που εγείρουν αντιρρήσεις σήμερα.
Αν δεν υλοποιήθηκε τότε η βλαπτικότατη συμφωνία με την Τουρκία, αυτό οφείλεται στο ότι μεσολάβησαν γρήγορα οι εκλογές του 2004 και το σχέδιο που είχε προετοιμαστεί ναυάγησε.
Μήπως, όμως, προς αυτό το σχέδιο οδεύουμε ξανά;
N.Z.
