Ο Μιτεράν είχε πει κάποτε ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».
Αν είναι έτσι, τότε η διαχείριση που επιφύλαξε το ελληνικό κράτος στο οικουμενικό σύμβολο της Πνύκας ήταν ακριβώς εκείνη που αρμόζει σε ό,τι συμβολίζουν τόσο οι ντόπιοι ταγοί «εθνοσωτήρες»όσο και οι διεθνείς τους σύμμαχοι.
Ο Τσίπρας και σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας προσέφεραν ως επικοινωνιακό «ταμπλό βιβάν» την Ακρόπολη σε έναν υπολουδοβίκο γ’ κατηγορίας.
Παραχώρησαν τον Ιερό Βράχο στον πρώην γενικό γραμματέα και κατοπινό υπουργό του… Ολαντρέου. Σε έναν επενδυτικό τραπεζίτη του οίκου Ρότσιλντ που το μιντιακό κατεστημένο έσπρωξε στη θέση του προέδρου της Γαλλίας. Και που τώρα αυτός, όπως όλοι οι πρόθυμοι πλασιέ των μονοπωλίων που βρέθηκαν πριν από αυτόν στην ίδια θέση -όπως πέρσι ο Ολάντ και προ δεκαετίας ο Σαρκοζί -φρόντισε να συνοδεύσει καμιά 40 εκπροσώπους πολυεθνικών της Γαλλίας που ήρθαν να κάνουν τα «ψώνια» τους στην Ελλάδα…
Ο Τσίπρας από την δική του μεριά αξιοποίησε κι αυτός το φόντο της Ακρόπολης για να θαμπώσει τους «ιθαγενείς». Πώς;
- Πουλώντας ξανά τα ίδια «φύκια» περί «αλλαγής της Ευρώπης» όπου ως «Ευρώπη» αποκαλούν καταχρηστικά την ΕΕ, δηλαδή τον κληρονόμο της Ιεράς Συμμαχίας και της Ιεράς Εξέτασης.
- Κενολογώντας περί «αξιών του Διαφωτισμού» μπροστά στον πρόεδρο μιας χώρας που εν έτη 2017 διατηρεί ακόμα αποικίες από την Μαρτινίκα και τη Γουινέα μέχρι τις Αντίλλες και την Γουαδελούπη.
- Φλυαρώντας περί «επενδύσεων» μπροστά στον πρόεδρο μιας χώρας που ρήμαξε την Συρία και που προχτές ανακοίνωσε την προθυμία των γαλλικών κεφαλαίων για… «επενδυτική» ανοικοδόμηση της Συρίας.
- Ψευδολογώντας κατά το σύνηθες περί έλευσης της εξόδου από τις συνέπειες της κρίσης – λες και η έλευση Μακρόν έφερε μαζί της και την αποκατάσταση των μνημονιακώνεισοδηματικών απωλειών ή την κατάργηση των 700 μνημονιακών νόμων και των 30.000 εφαρμοστικών τους διατάξεων.
- Φροντίζοντας στην προσφώνησή του προς τον Μακρόν – τον συνοδευόμενο από τον κύριο «Total», τον κύριο«Suez», τον κύριο «Lafarge», τον κύριο «BPI», τον κύριο «Alstom», τον κύριο «Vinci» – να βάλει και ολίγον από… Μαρξ.
Και ποιός είναι τώρα ο «μύθος»;
Για τους Έλληνες – που ακούγοντας τα ελληνικά του Μακρόν δεν μπορεί παρά να θυμήθηκαν εκείνο το προ 40 χρόνων αμίμητο σκετσάκι του ΧάρυΚλυν για τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν – ο μύθος είναι ότι έρχεται νέα γαλλική φιλία και συμμαχία μετά «επενδύσεων».
Για τους «επενδυτές», η αλήθεια είναι αυτή που κατέγραψε η συνάδελφος Μαρία Δεναξά και μετέδωσε το France Info TV:
«Μια επίσκεψη με ισχυρή οικονομική διάσταση (…). Η Γαλλία η οποία αντιπροσωπεύει το 10% των ξένων «επενδύσεων» στην Ελλάδα, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ τις ευκαιρίες που ανοίγονται, με την οικονομική ανάκαμψη και το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΟΝΟ των κινεζικών και γερμανικών επιχειρήσεων!»
Και ποιό είναι το συμπέρασμα από μια επίσκεψη από την οποία οι γαλλικές πολυεθνικές επιδιώκουν να μην αφήσουν μόνο σε Γερμανούς και Κινέζους τα ελληνικά «φιλέτα»; Μα, όπως σημειώνει και πάλι η Μαρία, ότι «από τις «επενδύσεις» έως το ξεπούλημα, ένας μύθος δρόμος»!
Οι εκπρόσωποι του γαλλικού ιμπεριαλισμού, λοιπόν, με τον πρόεδρο που τους συνοδεύει στις εδώ μπίζνες τους, έγιναν δεκτοί από την ημετέρα τάξη της μνημονιακήςμπανανίας όπως αρμόζει στην άλλη, την «σκοτεινή» πλευρά της Πνύκας.
Γιατί από εκεί, από την Πνύκα, εκτός από τον Περικλή πέρασε και ο Κλέωνας… Εκτός από τον Δημοσθένη πέρασε και ο Αλκιβιάδης…
Η Ακρόπολη και ο Ιερός Βράχος ως παγκόσμια σύμβολα δεν αντιπροσωπεύουν για τον Μακρόν και τους εγχώριους φίλους του το αίτημα για οικουμενική Δημοκρατία όπως αυτή που συνέλαβαν οι 20.000 ελεύθεροι Αθηναίοι πολίτες της αρχαιότητας.
- Αντιπροσωπεύουν απλώς το ντεκόρ της διαιώνισης του καθεστώτος της βαρβαρότητας που βίωναν οι 400.000 δούλοι της Αττικής στην αρχαιότητα.
- Αντιπροσωπεύουν το φόντο της προ Σόλωνα και «σεισάχθειας» εποχής, όταν ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη εφόσον ο πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του.
- Αντιπροσωπεύουν όχι την Αθήνα της Δημοκρατίας, αλλά την Αθήνα του Ταμείου της Δήλου, του αφανισμού της Μήλου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του Πελοποννησιακού πολέμου.
Αυτό είναι το μήνυμα της εικόνας με τις αγκαλιές και τα φιλιά του Τσίπρα με τον Μακρόν στην Πνύκα με φόντο την Ακρόπολη.
Για το άλλο μήνυμα, αυτό που όντως ανταποκρίνεται στην Ακρόπολη και στην Πνύκα ως παγκόσμια σύμβολα όλων όσα μπορεί και όλων όσα αξίζει να ζήσει ο λαός μας και όλη η ανθρωπότητα, θα πρέπει κανείς να κοιτάξει δίπλα. Αριστερά.
*Πηγή: imerodromos.gr
