Η παρανοϊκή εξωτερική πολιτική των δύο ελληνικών κρατών της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα έχει οδηγήσει να υποστηρίζουν τον «αγώνα για… ανεξαρτησία» των Τούρκων Τατάρων της Κριμαίας από την… ρωσική «κατοχή» για χάρη της Δύσης, μόνο που οι Τούρκοι Τατάροι, εκτός του ότι είναι Τούρκοι, αναγνωρίζουν το Ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων.
Συνεπώς η Αθήνα και η Λευκωσία γιατί στηρίζουν τον αγώνα των Τατάρων; Δεν είναι εθνικά επιζήμια μια τέτοια προσέγγιση;
Η Άγκυρα έχει εξοργιστεί με την ρωσική νόμιμη στάση απέναντι στο Κυπριακό και μάλιστα αυτή θεωρείται ως πιθανό κίνητρο να υπάρξει προσέγγιση των δύο ελληνικών κρατών με την Μόσχα.
Έτσι, η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Daily Sabah αναφερόμενη στο τουρκικό κρατικό πρακτορείο «Anadolu» για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και του υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη στη Μόσχα δημοσιεύει:
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών είπε ότι «Επιβεβαιώσαμε τη θέση αρχών της Ρωσίας υπέρ της επίτευξης μιας δίκαιης, βιώσιμης και συνολικής διευθέτησης του Κυπριακού στο πλαίσιο του υφιστάμενου διεθνούς νομικού πλαισίου».
Η τουρκική Daily Sabah θα σημειώσει:
«Όσον αφορά την πρόσφατη μερική επαναλειτουργία της πρώην εγκαταλελειμμένης πόλης Βαρώσια (Μαράς) από την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (Κατεχόμενη Κύπρο), ο Λαβρόφ είπε ότι η Ρωσία θεωρεί αυτά τα βήματα «μονόπλευρα» και «απαράδεκτα».
Τόνισε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο νησί.
Αναφερόμενος στην κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Λαβρόφ τόνισε ότι όλες οι διαφωνίες πρέπει να επιλύονται με βάση το διεθνές δίκαιο.
Από την πλευρά του, ο Χριστοδουλίδης είπε ότι η ελληνοκυπριακή διοίκηση εκτίμησε ιδιαίτερα την ανοιχτή θέση της Ρωσίας στο Κυπριακό και την προσέγγισή της στη λύση του».
Τι λένε όμως οι ίδιοι οι Ρώσοι για αυτό με βάση ρωσικό δημοσίευμα που απόδωσε στα ελληνικά ο Εχέδωρος;
Η Ρωσία αναγνωρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου και αντιτίθεται στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» που αναγνωρίζει η Τουρκία.
Κάποιος θα ρωτήσει: «είναι πραγματικά σημαντικό ότι η Ρωσία αναγνωρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου;»
Εδώ θυμόμαστε ότι πρόσφατα στην Τουρκία, ορισμένοι κύκλοι προσέφεραν στη Ρωσία μια πολιτική συμφωνία: η Ρωσία να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και ως αντάλλαγμα η Τουρκία αναγνωρίζει τη ρωσική δικαιοδοσία επί της Κριμαίας, λέει το ρωσικό δημοσίευμα.
Όμως, όπως είδαμε, η Ρωσία το αρνήθηκε. Από αυτή την άποψη, είναι απαραίτητο να εξηγηθεί γιατί η ακυρωση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου ανταποκρίνεται στην εθνική ασφάλεια της Ρωσίας, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Αρχικά, αξίζει να θυμηθούμε ότι η εντολή για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο το 1974 δόθηκε από τον πρωθυπουργό του Κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Μπουλέντ Ετζεβίτ.
Τώρα οι κεμαλικοί είναι στην αντιπολίτευση, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η απόλυτη πλειοψηφία των κομμάτων και των πολιτικών στην Τουρκία υποστηρίζει την ύπαρξη της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και τη διεθνή αναγνώρισή της.
Παρά το γεγονός ότι μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει επίσημα την ανεξαρτησία της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, οι σύμμαχοι της Άγκυρας διατηρούν επαφές με την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων.
Να μερικά παραδείγματα.
Έτσι, στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο δείχνει ιδιαίτερη «ανησυχία» για την εδαφική ακεραιότητα των μετασοβιετικών χωρών, λειτουργεί αντιπροσωπευτικό γραφείο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου από το 1997.
Επιπλέον, υπάρχει επίσημα το δόγμα «Ένα έθνος – τρεις χώρες», που δηλώνει την ενότητα της Τουρκίας, της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και του Αζερμπαϊτζάν.
Και το πιο σημαντικό, στις 17 Ιουλίου 2021, η αντιπροσωπεία της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων και Διακοινοβουλευτικών Σχέσεων του Κοινοβουλίου του Αζερμπαϊτζάν (Milli Mejlis) με επικεφαλής τον Σάμεντ Σεγίντοφ επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.
Ένας άλλος σύμμαχος της Άγκυρας – το Πακιστάν – αναγνωρίζει επίσης de facto την ανεξαρτησία της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) αναγνωρίζεται de facto από τα φιλοτουρκικά εθνικιστικά κινήματα των μετασοβιετικών χωρών.
Για παράδειγμα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Πρόεδρος της Τσετσενικής Δημοκρατίας της Ιχκερίας, Τζόχαρ Ντουντάγιεφ, επισκέφθηκε την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.
Αλλά η Τουρκία εξακολουθεί να συμπάσχει με τους Τσετσένους και άλλους αυτονομιστές του Βορείου Καυκάσου. Κατά συνέπεια, αποδεικνύεται ότι ο Ντουντάγιεφ ήταν εχθρός όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και των δύο ελληνικών κρατών, αφού υποστήριζε τον διαμελισμό της Κύπρου.
Όμως η Τουρκία δεν έχει εγκαταλείψει την ποταπή πρακτική της δημιουργίας επαφών μεταξύ της ΤΔΒΚ και των αντιρωσικών τουρκο-μουσουλμανικών κύκλων. Έτσι, οι ηγέτες του “Mejlis του λαού των Τατάρων της Κριμαίας” Μουσταφά Τζεμίλεφ και Ρεφάτ Τσουμπάροφ αναγνωρίζουν de facto την ΤΔΒΚ.
Σε μια τέτοια κατάσταση, η Ελλάδα και η Κύπρος θα άξιζε να προσαρμόσουν τη θέση τους σε σχέση με την Κριμαία.
Είναι γνωστό ότι οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κατηγορούν τη Ρωσία ότι διώκει τους Τατάρους της Κριμαίας, με τους οποίους εννοούν αποκλειστικά τους ακτιβιστές του Mejlis και του Χιζμπ ουτ Ταχρίρ.
Στην πραγματικότητα, μέχρι το 2014, η υποστήριξη του ίδιου Mejlis μεταξύ των Τατάρων της Κριμαίας δεν ξεπερνούσε το 15-20%.
Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να εξετάσει προσεκτικότερα το « Καταστατικό για το Μετζλίς του λαού των Τατάρων της Κριμαίας» που εγκρίθηκε το 1991. Περιέχει το ακόλουθο απόσπασμα:
«2.1. Οι κύριοι στόχοι και στόχοι του Mejlis είναι:
– εξάλειψη των συνεπειών της γενοκτονίας που διέπραξε το σοβιετικό κράτος κατά των Τατάρων της Κριμαίας, αποκατάσταση των εθνικών και πολιτικών δικαιωμάτων του λαού των Τατάρων της Κριμαίας και πραγματοποίηση του δικαιώματός τους για ελεύθερη εθνική-κρατική αυτοδιάθεση στην εθνική τους επικράτεια.
– εφαρμογή ενός συστήματος μέτρων για την επιστροφή και την επανεγκατάσταση των Τατάρων της Κριμαίας στην ιστορική τους πατρίδα – στην Κριμαία ».
Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα, μέχρι το 2014, το Μετζλίς επιδίωκε να μετατρέψει την Κριμαία σε μια αυτονομία των Τατάρων της Κριμαίας, η οποία τελικά θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος.
Σε αυτή την αυτονομία των Τατάρων της Κριμαίας, άλλοι λαοί -Ρώσοι, Έλληνες, Βούλγαροι και Αρμένιοι- θα ήταν κάτοικοι δεύτερης κατηγορίας.
Οι αρχές της ανεξάρτητης Ουκρανίας, πολύ πριν από το 2014, υποστήριξαν το Mejlis για να αποτρέψουν την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία και να πολεμήσουν ενάντια στον πληθυσμό της χερσονήσου, ο οποίος απέρριψε την αντιρωσική ιδεολογία και ζητούσε την επιστροφή στον ρωσικό εθνικό κορμό.
Το μπλοκ της Ουκρανίας του πρώην προέδρου Βίκτορ Γιούσενκο το 2002, χρησιμοποίησε το ρωσοφοβικό σύνθημα «Καλύτερα η Ταταρική Κριμαία παρά η Μοσκάλ» κατά τις εκλογές για το Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας.
Αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα και η Κύπρος αποδείχθηκαν υπέρμαχοι ενός φιλοτουρκικού εξτρεμιστικού κινήματος εχθρικού προς τους Έλληνες, το οποίο, επιπλέον, εξακολουθεί να υποστηρίζει την ΤΔΒΚ.
Σε μια τέτοια κατάσταση, το ζήτημα της προσαρμογής της θέσης των ελληνικών κρατών είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η Αθήνα και η Λευκωσία μπορούν να συμβάλουν στη διευθέτηση της σύγκρουσης γύρω από τη χερσόνησο χωρίς να αναγνωρίσουν επίσημα τη ρωσική δικαιοδοσία στην Κριμαία.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να δαμάσουν τον κύριο χορηγό και σύμμαχο του “Mejlis του λαού των Τατάρων της Κριμαίας” – την Τουρκία.
Εδώ πρέπει να ληφθεί υπόψη μια σημαντική απόχρωση: η Ουκρανία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επομένως η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση δεν επηρεάζει άμεσα την ΕΕ.
Η Κύπρος είναι άλλο θέμα
Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά το έδαφός της εξακολουθεί να είναι κατεχόμενο από τουρκικά στρατεύματα.
Φαίνεται ότι υπάρχει κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και είναι απαραίτητο να ληφθούν μέτρα κατά της Τουρκίας, της επιτιθέμενης χώρας.
«Ωστόσο, σε γενικές γραμμές δεν έχουν ληφθεί σοβαρά μέτρα κατά της Άγκυρας. Αυτό οφείλεται στις διαφορές εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για παράδειγμα, τον Νοέμβριο του 2020, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν πρότεινε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την κατάργηση της τελωνειακής ένωσης μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.
Όπως γνωρίζουμε, η πρόταση αυτή δεν εφαρμόστηκε. Εν τω μεταξύ, αυτή η πρόταση είναι πολύ λογική, καθώς, παρά τις όποιες ιστορίες, οι Τούρκοι δεν είναι Ευρωπαίοι από άποψη κουλτούρας και νοοτροπίας, και το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού πληθυσμού υποστηρίζει την ΤΔΒΚ.
Και δεν είναι τυχαίο ότι ο πανισλαμιστής Νετσμετίν Ερμπακάν, ο μέντορας του σημερινού Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν , κάποτε αντιτάχθηκε στη συμμετοχή της Τουρκίας στην Κοινή Αγορά και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τον προκάτοχο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα και η Κύπρος να μην εκπληρώσουν την επιθυμία του και να κλείσουν οριστικά τον δρόμο της Τουρκίας προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση;» αναφέρει το ρωσικό δημοσίευμα.