Οι περισσότεροι στη Δύση μιλάνε για “απελευθέρωση” της Μοσούλης αλλά τα πράγματα μάλλον είναι λίγο διαφορετικά.
Ασφαλώς είναι πολύ θετικό ότι η Μοσούλη ξέφυγε από την βαρβαρότητα του ISIS αλλά αυτό δεν αρκεί για να μιλάμε για απελευθέρωση.
Διότι η Μοσούλη θα βρεθεί κάτω από μια νέα κατοχή στην οποία θα κυριαρχούν οι ΗΠΑ και ένα ανελεύθερο Σιϊτικό καθεστώς της Βαγδάτης, το οποίο καθόλου δεν επέδειξε ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στους Σουνίτες της Μοσούλης και του Ιράκ.
Η Μοσούλη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, άλλαξε χέρια μετά τη νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων κατά του Ισλαμικού Κράτους, παρά το γεγονός ότι παραμένουν κάποιοι θύλακες αντίστασης.
Ο πρωθυπουργός Χάιντερ αλ Αμπάντι συνεχάρη, με ανακοίνωσή του, «τους ηρωϊκούς μαχητές (…) για τη νίκη αυτή» στην «απελευθερωμένη» πόλη.
Πάντως, επεσήμανε ότι θα κηρύξει επισήμως τη νίκη του κυβερνητικού στρατού μόλις έχουν εκκαθαριστεί και οι τελευταίοι θύλακες αντίστασης, αφού πυροβολισμοί και αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιούνταν ακόμη το απόγευμα της Κυριακής στην πόλη.
«Δεν μένουν παρά ένας με δύο θύλακες των τζιχαντιστών του Νταές (αραβικό ακρωνύμιο του ΙΚ)», επεσήμανε ο Αμπάντι. «Η νίκη είναι βέβαιη και οι τελευταίοι τζιχαντιστές είναι περικυκλωμένοι (…) είναι θέμα χρόνου να ανακοινώσουμε τη μεγάλη νίκη στον λαό μας», πρόσθεσε.
Η ανακατάληψη της Μοσούλης, του κύριου προπυργίου του ΙΚ στο Ιράκ, είναι η πιο σημαντική νίκη της Βαγδάτης από το 2014, όταν οι τζιχαντιστές κατέλαβαν μεγάλες περιοχές της χώρας.
Η πτώση της πόλης, στις 10 Ιουνίου 2014, συμβόλισε την κατάρρευση του ιρακινού κράτους και την αποτυχία των δυνάμεών του να αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές που έθεταν υπό τον έλεγχό τους μεγάλες περιοχές στο δυτικό και βόρειο τμήμα της χώρας.
Κατά την υποχώρησή του τότε ο ιρακινός στρατός άφηνε πίσω του εξοπλισμό και στρατιωτικά οχήματα, σημαντικά λάφυρα για τους τζιχαντιστές.
Βαρύ τίμημα
Η ανακατάληψη, που επετεύχθη με τίμημα χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, την τεράστια έξοδο του πληθυσμού και τεράστιες καταστροφές, δεν σημαίνει το τέλος του πολέμου κατά της εξτρεμιστικής οργάνωσης.
Το ΙΚ εξακολουθεί να ελέγχει αρκετές περιοχές του ιρακινού εδάφους, κυρίως τις πόλεις Ταλ Άφαρ και Χαουίτζα βόρεια της Βαγδάτης και κάποιες περιοχές της ερήμου στην επαρχία αλ Άνμπαρ, στα σύνορα με τη Συρία.
Η εξτρεμιστική οργάνωση έχει επίσης υπό τον έλεγχό της μεγάλες περιοχές στη Συρία, αν και έχασε έδαφος και το προπύργιό της η Ράκα πολιορκείται από δυνάμεις των ανταρτών που στηρίζονται από την Ουάσινγκτον.
Στη Μοσούλη μέλη των ιρακινών δυνάμεων ύψωσαν ιρακινές σημαίες και σχημάτισαν με τα δάκτυλά τους το σήμα της νίκης.
Ανθρωπιστική κρίση
Οι εννέα μήνες της στρατιωτικής επιχείρησης προκάλεσαν μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, με τον εκτοπισμό 920.000 αμάχων, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, εκ των οποίων οι 700.000 δεν έχουν επιστρέψει ακόμη στις εστίες τους.
Όσοι άμαχοι παρέμειναν παγιδευμένοι στην πόλη έζησαν σε φρικτές συνθήκες, αντιμετωπίζοντας ελλείψεις σε βασικά αγαθά και νερό, βομβαρδισμούς και σφοδρές μάχες, ενώ οι τζιχαντιστές τους χρησιμοποιούσαν σαν ανθρώπινες ασπίδες.