Η ΕΚΤ στην προσπάθειά της να τονώσει την οικονομία και να αποτρέψει την επιβράδυνση και με πρόσχημα τον λανθασμένο στόχο για τον πληθωρισμό 2% εφαρμόζει ένα νοσηρό – τοξικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Η ΕΚΤ με τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων στο -0,40% έχει ζημιώσει τις τράπεζες στην ευρωζώνη 23 δισεκ. σε τόκους, μόνο στις κυπριακές τράπεζες η επιβάρυνση είναι 50 εκατ. ετησίως.
Η ΕΚΤ στην προσπάθεια της να τονώσει την οικονομία και να αποτρέψει την επιβράδυνση και με πρόσχημα τον λανθασμένο στόχο για τον πληθωρισμό 2% εφαρμόζει ένα νοσηρό – τοξικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Τα επιτόκια παρέμβασης είναι στο 0%. Το επιτόκιο αποδοχής καταθέσεων στο -0,40%.
Εφαρμόστηκε, επίσης, πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης με μαζικές αγορές κρατικών ομολόγων που εξάντλησαν τα ομόλογα που μπορούν να αγοραστούν καθώς υπάρχει όριο 33% επί των ομολόγων κάθε κράτους και με ορισμένες εξαιρέσεις.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η ΕΚΤ χρησιμοποιήθηκε για να υλοποιήσει αυτά που δεν έκαναν οι κυβερνήσεις. Αντί τα κράτη να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις, επαναπαύτηκαν στην εύκολη λύση της νομισματικής πολιτικής. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο κίνδυνος ύφεσης στην Γερμανία είναι ορατός, ενώ και οι ΗΠΑ κινδυνεύουν μεταξύ άλλων και λόγω του εμπορικού πολέμου.
Φθάνοντας στο σήμερα, το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ ήταν η κατάρρευση των αποδόσεων στα ομόλογα. Σχεδόν 164 ομόλογα στην Ευρώπη έχουν αρνητικό επιτόκιο, αυτό αποτελεί ακραίο παραλογισμό, δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές δυνατότητες των οικονομιών, τα αρνητικά επιτόκια είναι αδικαιολόγητα, δεν αποτελούν υγιή εξέλιξη αλλά ανωμαλία στην κανονικότητα των αγορών.
Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκε μια ακραία φούσκα στα ομόλογα αλλά και στα χρηματιστήρια, το φθηνό χρήμα, όμως, δεν κατέληξε στην πραγματική οικονομία και όλο αυτό το σκηνικό δημιούργησε μια αδικαιολόγητη φούσκα.
Η ΕΚΤ πλέον δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, έχει παγιδευτεί. Έχει εκτιμηθεί ότι εάν σήμερα αποσύρονταν όλα τα μέτρα παρεμβατικής νομισματικής πολιτικής, μετοχές και ομόλογα θα κατέρρεαν. Στο ίδιο σκηνικό εγκλωβισμού έχει παγιδευτεί και η FED που συνεδριάζει 17 και 18 Σεπτεμβρίου για να μειώσει τα επιτόκια του δολαρίου κατά 0,25% σε 1,75% με 2% από 2% με 2,25%.
Τι θα πράξει η ΕΚΤ και γιατί η νέα παρέμβαση θα ξεθωριάσει γρήγορα
Δεν χωράει καμία αμφιβολία, ότι οι αγορές θα απογοητευτούν από τις ανακοινώσεις της ΕΚΤ.
Η ΕΚΤ θα ανακοινώσει:
-Διατήρηση του βασικού επιτοκίου παρέμβασης στο 0%
-Μείωση των επιτοκίων αποδοχής καταθέσεων κατά -0,20% στο -0,60% από -0,40%
Θα υπάρξει μοντέλο κλιμακωτής μείωσης για να περιοριστούν οι επιδράσεις των αρνητικών επιτοκίων στα κέρδη των τραπεζών.
-Θα ανακοινωθεί νέο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης με αγορές 30 δισεκ. μηνιαίως.
Όμως, εάν η ΕΚΤ αγοράζει κρατικά ομόλογα με ρυθμό 30 δισεκ. μηνιαίως τότε θα εξαντληθούν τα ομόλογα που μπορεί να αγοράσει σε διάστημα 8-10 μηνών. Σχεδόν καθολικά οι διεθνείς επενδυτές υποστηρίζουν ότι η νέα παρέμβαση της ΕΚΤ θα ξεθωριάσει γρήγορα και ότι ο κίνδυνος sell off έχει αυξηθεί σημαντικά.
Ήδη οι αγορές αντιδρούν αρνητικά. Στα ομόλογα σημειώνονται πωλήσεις, όλα τα ομόλογα απομακρύνονται από τα ιστορικά χαμηλά σε αποδόσεις, επιχειρείται ένας οριακός εξωραϊσμός. Επίσης και στα χρηματιστήρια θα επικρατήσει το γνωμικό αγόραζε στην φήμη και πούλα στην είδηση.
Έρχονται δύσκολες μέρες για τις ευρωπαϊκές τράπεζες – Η ΕΚΤ ευθύνεται γι’ αυτό…
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να καταφέρει ένα ακόμη μεγάλο πλήγμα στα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αποφασίζοντας πιο μεγάλα αρνητικά επιτόκια.
Ενώ η στρατηγική της ΕΚΤ είναι η τόνωση της ανάπτυξης και του πληθωρισμού με τη μείωση του κόστους δανεισμού για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, η υπερβολική συμπίεση των τραπεζών θα μπορούσε να παρεμποδίσει την ικανότητά τους να προωθούν την πίστωση που τροφοδοτεί την οικονομία.
Όπως έχει αναφέρει ήδη ο Christian Sewing, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank “η πολιτική επιτοκίων είναι ένα τεράστιο βάρος”. “Μακροπρόθεσμα, τα αρνητικά επιτόκια καταστρέφουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα”, πρόσθεσε.
Οι λόγοι αυτοί όμως είναι απίθανο να σταματήσουν την ΕΚΤ, η οποία ετοιμάζει ήδη τα κίνητρα για να ανταποκριθεί σε κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του προστατευτισμού των ΗΠΑ και του Brexit.
Όμως, τα έσοδα των τραπεζών από τον δανεισμό δεν μπορούν να συμβαδίσουν με την αύξηση των πιστώσεων στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Το επιτόκιο των καταθέσεων της ΕΚΤ είναι οι τόκοι που λαμβάνουν οι τράπεζες για τη διατήρηση των πλεονασματικών τους μετρητών στην κεντρική τράπεζα. Τώρα το επιτόκιο είναι στο -0,4%, με τους αναλυτές να εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο κοστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Πολλές τράπεζες έχουν ήδη περάσει τη χρέωση σε εταιρικούς και θεσμικούς πελάτες, αλλά με τους απλούς ανθρώπους – των οποίων η αποταμίευση αποτελεί βασική πηγή τραπεζικής χρηματοδότησης – θα μπορούσε να τους οδηγήσει να αποσύρουν τα χρήματά τους.
“Το λιανικό εμπόριο είναι πραγματικά ένας δύσκολος τομέας γιατί εμπλέκεται η εμπιστοσύνη”, δήλωσε ο Kees van Dijkhuizen, Διευθύνων Σύμβουλος της ABN Amro Bank NV.
Έτσι οι τράπεζες απορροφούν το κόστος, τουλάχιστον έως ότου η κερδοφορία τους διαβρωθεί τόσο πολύ που αναγκάζονται να λάβουν μέτρα, πληγώνοντας την οικονομία.
Αυτό είναι το σημείο που είναι γνωστό στους οικονομολόγους ως το ποσοστό αναστροφής.
“Οι τράπεζες θα πρέπει να αντανακλούν τις εξελίξεις στις καταθέσεις και αυτό φυσικά θα δημιουργούσε μια μεγάλη αντίδραση”, δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Vitor Constancio. “Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είμαστε ήδη κοντά στο όριο”, ανέφερε ο ίδιος.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι τράπεζες της ζώνης του ευρώ έχουν επιβαρυνθεί περί τα 23 δισ. ευρώ από την έναρξη των αρνητικών επιτοκίων το 2014, ενώ και σήμερα πληρώνουν περίπου 7 δισ. ευρώ ετησίως. Η απόδοση ιδίων κεφαλαίων είναι περίπου 40 μονάδες βάσης χαμηλότερη από ότι θα ήταν διαφορετικά.
Εντούτοις, η ΕΚΤ αναφέρει ότι το κόστος για τις τράπεζες είναι μικρό, με το μέλος της εκτελεστικής επιτροπής Benoit Coeure να χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό “φιστίκια” – καθώς αντισταθμίζεται από το κέρδος στην αύξηση του δανεισμού σε μια ισχυρότερη οικονομία. Το επιχείρημα αυτό μπορεί να έχει όρια, όμως.
Ο πρόεδρος Mario Draghi δήλωσε μετά τη συνεδρίαση του Ιουλίου ότι «δεν είμαστε στην τιμή αναστροφής», αλλά «ασφαλώς υπάρχει κίνδυνος». Μάλιστα δεν έκρυψε το ενδεχόμενο να υπάρξει ένα κλιμακωτό σύστημα στο επιτόκιο καταθέσεων, ένα σύστημα γνωστό ως tiering, όπως ήδη κάνει η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας.
Βέβαια, ο Sewing της Deutsche Bank δήλωσε ότι “βελτιώσεις όπως ένα σύστημα κλιμάκωσης είναι απαραίτητες για να εξομαλύνουν τις επιζήμιες συνέπειες, αλλά δεν αλλάζουν το βασικό πρόβλημα”.
Πάντως, σύμφωνα με τον Gilles Moec, επικεφαλής οικονομολόγο στην Axa SA, αυτό που πραγματικά χρειάζεται η ζώνη του ευρώ είναι τα δημοσιονομικά κίνητρα – και ενώ οι κυβερνήσεις είναι μέχρι στιγμής απρόθυμες να ακολουθήσουν αυτή τη διαδρομή, τα αρνητικά επιτόκια θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Η πίεση από τις τράπεζες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία σε χώρες όπου η κυβέρνηση έχει περιθώριο να δαπανήσει, όπως η Γερμανία, θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα.