«Προπαθήστε ξανά στις 25 Ιουνίου». Αυτό είναι το μήνυμα, πληρωμένη διαφήμιση για την ακρίβεια, που εμφανίζεται σε κάθε κάτοικο της Τουρκίας αν πληκτρολογήσει στη δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου τη λέξη «ελευθερία». Μόνο που κι αυτό δεν είναι σίγουρο, καθώς όλα τα ενδεχόμενα για το αποτέλεσμα που θα βγάλουν οι διπλές κάλπες στη γειτονική χώρα είναι ανοιχτά.
Αδιαμφισβήτητη θεωρείται παρόλα αυτά η πρωτιά του Ερντογάν. Χωρίς όμως να είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία κι η χώρα δεν θα οδηγηθεί σε επαναληπτικές, προεδρικές εκλογές στις 8 Ιουλίου. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο ηγέτης του ΑΚΡ, που για τα περισσότερα από τα 16 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία έχει αυτονομηθεί από τις δομές του κόμματος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον κοινό υποψήφιο της αντιπολίτευσης, που έχει αποφασίσει να ενώσει τις δυνάμεις της. Κι αυτό όχι τόσο εναντίον του Ερντογάν που …ξέραμε, αλλά του Ερντογάν που …έρχεται.
Το φάντασμα που πλανιέται απειλητικά πάνω από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Τουρκίας είναι ο πρόεδρος που θα προκύψει από τις πρόωρες εκλογές οπλισμένος με τις υπερεξουσίες που του προσέφερε το περυσινό δημοψήφισμα. Αν σε αυτή την προοπτική, συνυπολογίσουμε και τον αυταρχικό παροξυσμό στον οποίο παραδέρνει ο Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, έχοντας συλλάβει, φυλακίσει ή απολύσει περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά από τα ασυνήθιστα που συνοδεύουν τις φετινές εκλογές. Και δεν είναι μόνο το κοινό μέτωπο των κεμαλικών με την ακροδεξιά Μεράλ Ακσενέρ. Είναι επίσης και η επίσκεψη του κεμαλιστή Μουχαρέμ Ιντσέ στη φυλακή που πήγε για να επισκεφθεί τον φυλακισμένο ηγέτη του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Η επίσκεψη του χαρισματικού κεμαλικού ηγέτη, που αν και δεν είναι νέος στην πολιτική, καθώς έχει ήδη εκλεγεί πέντε φορές στη Βουλή, θεωρείται η μεγάλη αποκάλυψη των φετινών εκλογών και το ανερχόμενο αντίπαλο δέος στον Ερντογάν, μπορεί να μην κατάφερε να επηρεάσει την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που απέρριψε λίγες μέρες αργότερα το αίτημα αποφυλάκισης του Ντεμιρτάς, έστειλε ωστόσο ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους Κούρδους να πάνε στα εκλογικά τμήματα την ερχόμενη Κυριακή και να ψηφίσουν! Κίνηση στρατηγικής σημασίας, δεδομένου ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα κριθεί εν πολλοίς από τη συμμετοχή, όσο κι αν οι Κεμαλικοί πολιτικοί είναι οι τελευταίοι που θα διεκδικούσαν τη φιλία των Κούρδων.
Σήμερα ωστόσο οι Κούρδοι, που αποτελούν το 10% του εκλογικού σώματος, έχουν σοβαρότατους λόγους να συμπαραταχθούν με τους Κεμαλικούς. Οι αλλεπάλληλοι βομβαρδισμοί των προηγούμενων ημερών από την τουρκική αεροπορία στα όρη του Καντίλ 95 χιλιόμετρα εντός των συνόρων του Ιράκ, όπου επιχειρεί το ΡΚΚ, απέχουν πολύ από το να αποτελέσουν το πρελούδιο μιας εισβολής τύπου Αφρίν.
Turkey Untold@TurkeyUntold
The world is silent while the humanitarian crisis is escalating in once a peaceful city. The city is being hit constantly by Turkish Army and civilian losses rise dramatically. This the short story of #Afrin before and after the war.
Στρατιωτικές πηγές δήλωναν στους Financial Times ότι ο ελάχιστος αριθμός στρατιωτών που απαιτείται είναι 10.000, ενώ τώρα έχουν συγκεντρωθεί περί τους 1.000, ενώ εκ των ων ουκ άνευ θεωρείται κι η έμπρακτη στήριξη όχι μόνο του Ιράκ αλλά και των γειτονικών χωρών, με πρώτο και σημαντικότερο το Ιράν, που το τελευταίο που τους έλειπε ήταν να αναγνωρίσουν δικαιώματα εξωτερική επέμβασης στην Άγκυρα. Κατά συνέπεια, η εισβολή στο Ιράκ και τα πλήγματα στους Κούρδους, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια επίδειξη επιθετικής δύναμης του Ερντογάν, που αποσκοπεί να χαϊδέψει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά των τούρκων ψηφοφόρων…
Κι αν απέναντι στην επίδειξη στρατιωτικής ισχύος το μόνο που μπορεί να κάνει η αντιπολίτευση είναι να την καταδικάσει ως επικοινωνιακό τέχνασμα, η προσπάθεια της στρέφεται σε μία άλλη κατεύθυνση που αποτελεί άσσο στο μανίκι των ιλαμιστών∙ είναι ο αποκλεισμός της νοθείας στην οποία αποδεδειγμένα κατέφυγε ο Ερντογάν με το δημοψήφισμα. Δημιουργία μιας στρατιάς δικηγόρων που θα απλωθεί σε όλη τη χώρα, εφαρμογές για κινητά που θα παρακολουθούν την ψηφοφορία και κάθε κάλπη, εναλλακτικοί σέρβερς με αυτόνομη τροφοδοσία ώστε να λειτουργούν ακόμη και σε περίπτωση διακοπής της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, και πολλά άλλα είναι τα όπλα που ρίχνει η αντιπολίτευση στη μάχη των εκλογών ώστε να αποτραπεί η νοθεία και να μπορεί να ευελπιστεί ότι τουλάχιστον θα είναι ο νικητής των βουλευτικών εκλογών, εγκαινιάζοντας έτσι μια περίοδο βαθιού πολιτικού διχασμού και παράλυσης. Εκτός κι αν μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο ο Ερντογάν, μας υπενθυμίσει ότι δε σταματάει να ξαφνιάζει προκηρύσσοντας νέες εκλογές…
Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα
