Δύο καίριας σημασίας γεγονότα συγκλονίζουν και προκαλούν τις λαϊκές συνειδήσεις στην άμεση συγκυρία : Από τη μια πλευρά η τραγωδία της πολιτικής πρόκλησης τουλάχιστον δεκαπέντε θανάτων με τις πλημμύρες στο Δήμο Μάνδρας, και από την άλλη πλευρά η οργή ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων, ανέργων, χαμηλόμισθων εργαζομένων, συνταξιούχων για την αναγγελία χορήγησης του προκλητικού «κοινωνικού μερίσματος» στους υποτιθέμενους «αδυνάτους».
Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται πεντακάθαρα για την επί μια ολόκληρη οκταετία ουσιαστική μνημονιακή απομείωση και σχεδόν κατάργηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Συνολικά για μια ολόκληρη σειρά ετών μείωση των δημόσιων επενδύσεων κατά 50%, προκειμένου να επιτευχθεί η «εξυγίανση» των δημόσιων οικονομικών της χώρας, που έχει επιφέρει την αποστέρηση δεκάδων δισεκατ. ευρώ για την κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομών κοινωνικής προστασίας, όπως είναι εν προκειμένω τα συστηματικά έργα απορροής των ομβρίων υδάτων και αντιπλημμυρικών έργων. Κι’ αυτό για την εξασφάλιση πόρων προκειμένου να πληρώνονται απρόσκοπτα οι δόσεις των τόκων του δανεισμού της ελληνικής αστικής τάξης προς το ευρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, μετακυλίοντας το βάρος αποπληρωμής στους ώμους των λαϊκών τάξεων. Συνολικά ο μνημονιακός Λεβιάθαν μείωση τις δημόσιες δαπάνες (μισθοί, παροχές, δημόσιες επενδύσεις) στο διάστημα 2009 – 16 από τα 128 δισεκατ. ευρώ στα 86 δισεκατ. ευρώ, αποσπώντας έτσι τα εύσημα από τα όργανα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Οι μόνες ουσιαστικά τεχνικές κατασκευές κοινωνικών υποδομών που πραγματοποιούνται αφορούν τα μεγάλα συγκοινωνιακά έργα (άξονες Εγνατίας, Ολυμπίας και Ιονίας Οδού κλπ.), που είναι αναγκαία για την ταχεία μεταφορά της εμπορευματικής παραγωγής, ενώ το σύνολο των υπολοίπων κατασκευών συντήρησης, δικτύων κ.ά. εγκαταλείφθηκε στην τύχη του. Η τραγωδία της Δυτικής Αττικής εμφανίζεται μ’ άλλες λέξεις να οφείλεται στην επενέργεια των «ανεξέλεγκτων» δυνάμεων της φύσης, στην κλιματική αλλαγή, στο «άνοιγμα των ουρανών» και παρόμοια φληναφήματα. Κι’ είναι τέτοια η πολιτική ανευθυνότητα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που η ίδια η περιφερειάρχης Αττικής προσφεύγει στη δικαιοσύνη για τον εντοπισμό των «υπευθύνων» (φταίει τάχατες το «μικροαστιλίκι και η ασυδοσία» των νεοελλήνων…), όταν αυτή η περιφερειακή αρχή είναι η μοναδική υπεύθυνη, τεχνικά και διοικητικά, για τα δραματικά γεγονότα που συμβαίνουν. Και να αναλογιστεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το καλοκαίρι του 2012 και μέχρι σήμερα, είναι το κόμμα της μικροαστικής τεχνοκρατίας, με πληθώρα εκσυγχρονιστών μηχανικών στις τάξεις του, μια και «απαξιούσε» να περιλαμβάνει στο δυναμικό του τις άλλες κατηγορίες του «συλλογικού εργάτη» (ούτε ένας χειριστής, ούτε ένας οικοδόμος, ούτε ένας μηχανοτεχνίτης, ούτε ένας οδηγός κλπ.). Βλέπουμε σήμερα το έργο των «επαϊόντων» που μέσα στον εκσυγχρονιστικό αστικό τους οίστρο σκορπούν το θάνατο, την οδύνη και τη δυστυχία.
Στη δεύτερη περίπτωση, πρόκειται για τον εμπαιγμό του «κοινωνικού μερίσματος» που διαφημίζεται στα 1,4 δισεκατ. ευρώ, ενώ στην πραγματικότητα μόλις και μετά βίας φτάνει το μισό των 700 εκατομ. ευρώ. : Οι στοιχειακές επιστροφές των παράνομων παρακρατήσεων των εισφορών υγείας των συνταξιούχων, καθώς και η μη-αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ κάθε άλλο παρά «κοινωνικό μέρισμα» αντιπροσωπεύουν. Ωστόσο στην περίοδο της μνημονιακής διαχείρισης ( 2010 – 17), οι αμοιβές της μισθωτής εργασίας μειώθηκαν βίαια από τις αστικές κυβερνήσεις από τα 85 δισεκατ. ευρώ στα 59 δισεκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα οι καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών μειώθηκαν από τα 217 δισεκατ. ευρώ στα 159 δισεκατ. ευρώ. Αιτίες η πρόκληση της υψηλής ανεργίας λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, οι απαιτήσεις της νομισματικής προσαρμογής και σταθερότητας, η αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και σε βάρος της εργατικής τάξης. Ενώ λοιπόν έχουν αφαιρεθεί από τις λαϊκές τάξεις αυτές οι δεκάδες δισεκατ. ευρώ, επιχειρείται να γίνει η «επιστροφή» ενός απειροελάχιστου μέρους, πράγμα που παρουσιάζεται ως «κοινωνικό έργο» της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Για μια καινούρια φορά, μετά από πολλές άλλες, διαπιστώνεται ότι το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Έτσι απαιτείται άμεσα, μεταξύ των άλλων, κατά τρόπο επείγοντα η δρομολόγηση ενός Λαϊκού Κοινωνικού Μετώπου, καθολικής απεύθυνσης σε εργαζόμενους, ανέργους, νεολαία και συνταξιούχους, για την δραστική και κινηματική προστασία της ζωής των εργαζομένων, για την αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων που έχουν κατακρεουργηθεί, για την απασχόληση των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων τεχνικό-επιστημονικής παιδείας. Ριζοσπαστικού, πολιτικοποιημένου και κινηματικού, με συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, πορείες, απεργίες, καταλήψεις, με την συνδρομή ολόκληρου του αριστερού και λαϊκού κόσμου, αυτόνομου χωρίς επιδιώξεις κομματικών επικαθορισμών.
Να προστατέψουμε τη ζωή μας από τον
«αναπτυξιακό οίστρο» της τεχνοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάρτε πίσω το απαξιωτικό «κοινωνικό μέρισμα»,
δώστε μας πίσω τους μισθούς, απασχόληση και συντάξεις
