Βροχή τα εγκαίνια και οι κορδέλες δρόμων από Τσίπρα και Σπίρτζη. Η κυβέρνηση κερδοσκοπεί επικοινωνιακά, οι μεγαλο-εργολάβοι πλουτίζον και ο λαός πληρώνει. Οι πολιτικές φιέστες των εγκαινίων στήνονται, λες και οι αυτοκινητόδρομοι κατασκευάζονται δωρεάν από το πολιτικό-εργολαβικό μπλοκ και δεν πληρώνονται με ιδρώτα και αίμα από τον ελληνικό λαό. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν έχουμε τόσο εγκαίνια δρόμων όσο εγκαίνια διοδίων.
Πριν από τις Εθνικές εκλογές του Γενάρη του 2015, στο προεκλογικό του πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεσμευόταν ότι όταν θα γινόταν Κυβέρνηση, θα προχωρούσε σε ενδελεχή έλεγχο και τροποποίηση των συμβάσεων παραχώρησης των πέντε αυτοκινητοδρόμων της χώρας από τη Βουλή των Ελλήνων, στην οποία θα περιλάμβανε διόρθωση των σκανδαλωδών παραχωρήσεων προς τους εργολάβους, στις οποίες είχε προχωρήσει η Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά και τις οποίες είχε καταγγείλει στην Βουλή των Ελλήνων ως αξιωματική αντιπολίτευση τότε. Για να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είχε αναγνωρίσει μεταξύ άλλων στους παραχωρησιούχους, προκειμένου να δικαιολογήσει το σταμάτημα των έργων από μέρους τους, “ανωτέρα βία” εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, προνόμιο, που δεν αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα σε κανέναν πολίτη αυτής της χώρας για τα χρέη του στις Τράπεζες και το Ελληνικό δημόσιο.
Αντί αυτών, μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και στα πλαίσια της μνημονιακής κυβίστησης, ο κατά δήλωσή του “αριστερός Υπουργός κ. Σπίρτζης” (καθοδηγούμενος ίσως από τη σκιά του Άρη Βελουχιώτη) και εξαργυρώνοντας την υπουργοποίησή του, προχώρησε στην υπογραφή μνημονίων συναντίληψης για κάθε αυτοκινητόδρομο χωριστά, συμφωνώντας, προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα όπως ισχυρίστηκε, να καταβληθούν στους παραχωρησιούχους 350 εκ. ευρώ, έναντι ενός δισ. ευρώ που εκείνοι απαιτούσαν.
Η τελική συμφωνία και οι τεχνικές λεπτομέρειες από τις οποίες θα αποδεικνυόταν το εύλογο των απαιτήσεων των παραχωρησιούχων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας και δεν έφτασαν ποτέ στη Βουλή.
Αντίθετα, μόλις πρόσφατα ψηφίστηκε από τη Βουλή η επιδότηση από το Εθνικό σκέλος του ΠΔΕ, προς την κοινοπραξία “ΑΚΤΩΡ, J & P, ΑΒΑΞ και ΙΝΤΡΑΚΟΜ” με ζεστό χρήμα των Ελλήνων φορολογουμένων (300 περίπου εκ. ευρώ από το Εθνικό σκέλος του ΠΔΕ), για το τμήμα Καλαμάτα–Σπάρτη, με την αιτιολογία ότι ο όγκος των διελεύσεων των οχημάτων, δεν είναι και εξ αρχής δεν θα ήταν, στο προβλεπόμενο από τη σύμβαση προσδοκώμενο κέρδος από την κοινοπραξία. Μονά ζυγά δηλαδή χάνει ο Ελληνικός λαός και κερδίζουν οι Εργολάβοι και οι Τράπεζες ως συνήθως.
Δεκαοκτώ χρόνια λοιπόν, μετά την έναρξη των εργασιών, οι αυτοκινητόδρομοι, για τους οποίους είναι περήφανοι όπως δήλωσαν ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός του και ολοκληρώθηκαν με δικές τους ενέργειες, κόστισαν τελικά στον Ελληνικό λαό, πάνω από 11 δισ. ευρώ, περισσότερο δηλαδή και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν έχουν ολοκληρωθεί, αφού το τμήμα Πάτρα–Πύργος–Τσακώνα ακόμη δημοπρατείται, ενώ ο Ε 65 αποτελεί τυφλό οδικό τμήμα γιατί δεν προβλέπεται να συνδεθεί άμεσα με τον ΠΑΘΕ στο ύψος της Λαμίας και την Εγνατία οδό αντίστοιχα.
Όπως το ίδιο το Υπουργείο ανακοίνωσε από τα 11 δισ. ευρώ η Ελληνική συμμετοχή αγγίζει περίπου τα 8 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 2,5 δισ. ευρώ είναι Εθνικοί πόροι και τα υπόλοιπα Κοινοτική χρηματοδότηση.
Τα κεφάλαια των ιδιωτών μέσω τραπεζών ανέρχονται σε περίπου 2,8 δισ. ευρώ, λιγότερα δηλαδή από το 1/3 του συνολικού κόστους.
Με διασφαλισμένο συνεπώς, το όποιο ρίσκο των επιχειρηματικών ομίλων κάτω από την εγγύηση του Ελληνικού δημοσίου, τα κέρδη των εργολάβων είναι πολλαπλάσια, όχι μόνο από την εκμετάλλευση της διαχείρισης των αυτοκινητοδρόμων για τα επόμενα 25 χρόνια περίπου από τα υπέρμετρα διόδια, αλλά και από τα αφανή και μαύρα χρήματα που αποκόμισαν μέσω τροποποιήσεων που κατά καιρούς επέβαλαν στις αρχικές οδικές χαράξεις.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι η αύξηση της διατομής των σηράγγων των Τεμπών, προκειμένου να προστεθεί στις δύο αρχικά προβλεπόμενες λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση η ΛΕΑ, που δεν απαιτείτο από τα διεθνή και ευρωπαϊκά στάνταρτ και που στοίχισε στο Ελληνικό δημόσιο 150 εκ. ευρώ περίπου επιπλέον, όταν έμπειροι Μηχανικοί δεν ανεβάζουν το πραγματικό κόστος πάνω από τα 60 εκ. ευρώ. Αντίστοιχα παραδείγματα θα μπορούσαμε να παραθέσουμε για τις σήραγγες της Κλόκοβας, την αλλαγή χάραξης πάνω από το Μενίδι στον Αμβρακικό κόλπο κλπ. Όλα όμως τα παραπάνω, τα παραβλέπουν μπροστά στο μικροπολιτικό τους συμφέρον οι νεομνημονιακοί Μαυρογιαλούροι της συμφοράς. Εκόντες άκοντες, τρέχουν να εγκαινιάσουν κάθε νέο τμήμα που παραδίδεται στην κυκλοφορία, κρατώντας για ενθύμιο τεμάχια από τις κορδέλες που κόβουν, από τις οποίες έχουν κρεμάσει την αξιοπρέπεια της αριστερής τους συνείδησης.
Ως ΛΑΕ είναι βέβαιο, ότι στην επόμενη Βουλή, θα σπάσουμε την “ομερτά” που έχουν επιβάλλει στα μνημονιακά κόμματα τα συγκεκριμένα εκδοτικοεργολαβικά συμφέροντα και θα αναζητήσουμε αλήθεια και ευθύνες από όποιον ενέχεται στα συγκεκριμένα σκάνδαλα.
Μέχρι τότε ρωτάμε τον Πρωθυπουργό Τσίπρα και τον λαλίστατο Υπουργό του, αν μπορούν να μας απαντήσουν για το πότε θα περιέλθει στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, σύμφωνα με την σύμβασή της, η διαχείριση της ΑΤΤΙΚΗΣ οδού.
Για το θέμα αυτό θα επανέλθουμε σύντομα.
Δ.Κ.