Ανοικτά και ευθέως ο Πάνος Καμμένος έβγαλε με δημόσιες δηλώσεις του τρελό τον Erdogan.
«Ο Εrdogan βγαίνει και βρίζει δημόσια πια τις ΗΠΑ και τον Netanyahu. Ο άνθρωπος έχει τρελαθεί εντελώς, τι να επικοινωνήσεις μαζί του.»
Είναι πράγματι, όμως, τρελός ο Erdogan ή εφαρμόζει λίγο-πολύ σχεδιασμένα μια επεκτατική στρατηγική, που επιδιώκει να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγεμονική περιφερειακή δύναμη στην περιοχή με λίγο-πολύ «αυτόνομο» ιμπεριαλιστικό ρόλο;
Μήπως, ακόμα, τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρότερα από μια απλή «τρέλα» ενός Τούρκου ηγέτη αλλά αφορούν μια εθνική στρατηγική και τις στρατηγικές φιλοδοξίες των τουρκικών καθεστωτικών πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, σχεδόν, στο σύνολο τους;
Μήπως, λοιπόν, με τον χαρακτηρισμό του «τρελού» στον Erdogan, ο Πάνος Καμμένος απλώς καταδεικνύει την πολιτική μυωπία του και πολιτική ανοησία του, άκρως επικίνδυνες και οι δυο για το παρόν και το μέλλον του τόπου σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία;
Και κάτι ακόμα: Αν χαρακτηρίζει επισήμως από την θέση του Υπουργού Άμυνας ως «τρελό» τον επικεφαλής μιας χώρας, η οποία εκδηλώνει επιθετικές βλέψεις και δράσεις σε βάρος της Ελλάδας, τότε είναι προφανές ότι κόβεις κάθε γέφυρα επικοινωνίας με την άλλη πλευρά.
Άλλωστε, αυτό είπε ο Π. Καμμένος, λέγοντας ευθέως πως «έχει τρελαθεί ο Erdogan εντελώς (!), τι να επικοινωνήσεις μαζί του.»
Αν, όμως, διακοπεί κάθε χαραμάδα επικοινωνίας της χώρας μας με την Τουρκική πλευρά, ο μόνος τρόπος που απομένει για να ανακοπούν οι Τουρκικές απαιτήσεις και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που προκαλεί η Άγκυρα, είναι μόνο ο πόλεμος.
Είναι άραγε αυτό επιλογή της κυβέρνησης;
Έχει συμφέρον η Ελλάδα από μια τέτοια δραματική εξέλιξη;
Είναι έτοιμη μια παραδομένη κυβέρνηση και μια χώρα ”προτεκτοράτο”, έτοιμη πολιτικά, οικονομικά και σε επίπεδο περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών και συσχετισμών για μια στρατιωτική αναμέτρηση;
To χειρότερο είναι να κάνει η κυβέρνηση ασκήσεις αμετροέπειας και εύκολης ρητορικής για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς να υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο Β και βούληση να εφαρμοσθεί, όπως τότε που η ίδια η κυβέρνηση έκανε και τον «νταή» σε κάποια φάση απέναντι στην τρόικα και στην ΕΕ για να προβεί στην κρίσιμη στιγμή, τον Ιούλιο του 2015, σε άτακτη ταπεινωτική συνθηκολόγηση, συνυπογράφοντας το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο;
Άραγε κανείς δεν έχει διδαχθεί τίποτα από την κρίση των Ιμίων και την κατάληξη της, όταν τότε η κυβέρνηση για λόγους εσωτερικής πολιτικής κερδοσκοπίας έστελνε ατάκτως, χωρίς «σχέδιο Β» και χωρίς ετοιμότητα και επίγνωση του επόμενου βήματος, στρατιωτικό άγημα στην μια εκ των δυο Ίμια, αναρτώντας την ελληνική σημαία με δέσμευση την παραμονή της και μετά από λίγες ώρες ταπεινωμένη άκουγε τον Θ. Πάγκαλο να ζητά την απομάκρυνση των στρατιωτών μας από την βραχονησίδα και να πετάξουν την σημαία στην θάλασσα, ισχυριζόμενοι ότι την πήρε ο αέρας!
Η Ελλάδα αυτήν την ώρα, αντί των παχιών ασύγγνωστων ρουκετών και ρητορικών πομφόλυγων, χρειάζεται όσο ποτέ σχέδιο και μια προοδευτική αντιϊμπεριαλιστική ανατροπή που θα διασφαλίσει στην χώρα την ανεξαρτησία της και μια νέα πολιτική, οικονομική, αμυντική και εξωτερική στρατηγική ανόρθωσης, ανάταξης, μετασχηματισμού και ανασύνταξης.
Η χώρα και ο ελληνικός λαός οφείλουν να είναι έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, προκειμένου να υπερασπισθούν με τον πλέον αγωνιστικό τρόπο την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας, με έπαθλο πάντα μια ανεξάρτητη, βαθιά δημοκρατική και προοδευτική Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης, την ανάπτυξης και της λαϊκής κυριαρχίας.
Από εκεί και πέρα, αυτή η ετοιμότητα και αποφασιστικότητα σύσσωμου του ελληνικού λαού, με μια ανάλογη προετοιμασία, είναι ικανή, στη βάση μιας νέας πολυδιάστατης εξωτερικής και αμυντικής εθνικής στρατηγικής, μακριά από ευρω-αμερικανονατοϊκές υποδουλώσεις, να περιφρουρήσει με πολιτικά-διπλωματικά μέσα τα νόμιμα συμφέροντα της χώρας.
Πολύ περισσότερο αυτό θα επισυμβεί, αν αυτοί οι ανεξάρτητοι προσανατολισμοί της χώρας συνδυασθούν και με αποτελεσματικές προσπάθειες ανάπτυξης ενός διεθνιστικού κινήματος αλληλεγγύης και φιλίας των λαών Ελλάδας, Τουρκίας και των άλλων χωρών των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου με κοινούς στόχους την υπεράσπιση των συνόρων, της διεθνούς νομιμότητας, της ειρήνης, της ισότιμης συνεργασίας και της αμοιβαίας ανάπτυξης, με προοπτική ένα Σύμφωνο ασφάλειας και συνεργασίας της περιοχής για την ευημερία και πρόοδο μακριά από επεμβάσεις τρίτων και ιμπεριαλιστικές εξαρτήσεις.
Αυτή πρέπει να είναι η δική μας θετική πολιτική πρόταση και προσπάθεια και η ευθύνη κάθε άλλου επιθετικού τυχοδιωκτικού ενδεχόμενου να αναληφθεί από τρίτους, οι οποίοι και θα υποστούν τα επίχειρα της επεκτατικής βουλιμίας τους.
Στέλιος Β.
Υ.Γ: Ο Π. Καμμένος, μαζί με τον χαρακτηρισμό του «τρελού» για τον Erdogan, χαρακτήρισε «προσχεδιασμένη» την σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών και δεν απέκλεισε η «ομηρία» τους «να κρατήσει μέχρι δεκαπέντε χρόνια»!
Αν, όμως, κ. Καμμένε είναι έτσι, όπως με τόση άνεση διαλαλείς, τα πράγματα, εσύ αλλά και ο πρωθυπουργός, δεν θα έπρεπε ούτε στιγμή να παραμένετε στην κυβέρνηση. Έπρεπε να είχαν την στοιχειώδη ευαισθησία να παραιτηθείτε.
Γιατί τι ρόλο παίζουν ένας υπουργός Άμυνας αλλά και ένας πρωθυπουργός, όταν ένας κακός γείτονας μπορεί να προσχεδιάζει, να υφαρπάζει και να κρατά ως «ομήρους» δυο στρατιωτικούς, πέραν του γεγονότος ότι ο προσχεδιασμός της σύλληψης παραπέμπει και στο ότι έλαβε χώρα βιαίως σε ελληνικό έδαφος.
Ακόμα πιο αδιανόητο είναι να παραμένει υπουργός Άμυνας ένας πολιτικός που με τόση «υπευθυνότητα» και με τόση ευκολία ισχυρίζεται ότι οι δυο στρατιωτικοί μπορεί και να μείνουν 15 χρόνια φυλακισμένοι στην Τουρκία!
Αν οι στρατιωτικοί μένουν ήδη επί αρκετό διάστημα φυλακισμένοι, εσύ κ. Καμμένε δεν θα έπρεπε ούτε στιγμή να βρίσκεσαι, από την ώρα της σύλληψης και της φυλάκισης τους, στο Υπουργείο και όχι να επιδίδεσαι στην πλάτη τους σε εύκολα νταηλίκια πατριδοκαπηλίας άλλων εποχών και να προφητεύεις, προετοιμάζοντας το έδαφος, την ισόβια, περίπου, κάθειρξη τους.