Έως τώρα ο Τσίπρας είχε ένα παιδικό συνήθειο: κατηγορούσε τους άλλους για όσα έκανε ο ίδιος. «Με βάρηξες, ρε!» – «Όχι, εσύ με βάρηξες!». Τώρα ο Τσίπρας το βελτίωσε το άθλημα: παραπέμπει τον κ. Μητσοτάκη στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα για να του τραβήξει το αυτί – δεν έχει σημασία για τι. Πρωτοφανές! Χωρίς προηγούμενο! Να καταφεύγει Έλληνας πολιτικός δημοσίως στις αυλές των ξένων εναντίον αντιπάλου του!
Κι ακόμα χειρότερα: να καταφεύγει στις αυλές των αντιπάλων του εναντίον του αντιπάλου του!! Εκτός και αν ο Τσίπρας έχει προσχωρήσει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα χωρίς να το ξέρει ο κ.Σκουρλέτης. Ο κ. Καρανίκας και τα άλλα τα παιδιά.
Βεβαίως είναι γνωστόν ότι οι πάντες (σμπίροι) καταφεύγουν στους πάντες (προστάτες) για τις υποθέσεις τους, αλλά, νύκτωρ, στη ζούλα εν κρυπτώ και παραβύστω, μαύρα μεσάνυχτα – ο Τσίπρας είναι ο πρώτος που προστρέχει και προσπέφτει ντάλα μεσημέρι στους κλειδοκράτορες, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει νέο είδος βαμπίρ που αντέχουν στο φως.
Πλην όμως, μπορεί στα 100 πράγματα που λέει ο Τσίπρας τα 101 να είναι ψέματα, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι προδότης. Δεν χρειάζεται να είναι.
Όταν έχεις υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο, όταν με το δικό σου Μνημόνιο έχεις νομιμοποιήσει τα προηγούμενα, όταν έχεις καθαιρέσει το Σύνταγμα, όταν γεμίζεις τη χώρα βάσεις, όταν έχεις εκχωρήσει στους Σκοπιανούς το φυτίλι που θα ανάψουν στην ώρα του οι ενδιαφερόμενοι, όταν έχεις παραχωρήσει τους εθνικούς πόρους στους Επικυριάρχους, όταν έχεις αναγνωρίσει το χρέος που θανατώνει την πατρίδα σου, δεν χρειάζεται να είσαι προδότης.
Όμως, αυτή η αποσύνθεση που εμφανίζεται ως νέα κανονικότητα, δεν αντέχει ούτε τον εαυτό της. Αίφνης ο κ. Καμμένος βελτίωσε έτι περαιτέρω το σώου πατρίς – θρησκεία – οικογένεια. Δήλωσε ότι αν η Συμφωνία των Πρεσπών περάσει απ’ τη Σκοπιανή Βουλή, ο ίδιος θα παραιτηθεί χωρίς να περιμένει την έλευσή της στη Βουλή των Ελλήνων. Τι να πρωτομαζέψει και πώς ο Τσίπρας; Κάθε μέρα και κάτι σκάει.
Βεβαίως, υπάρχουν εφεδρείες – το Ποτάμι χύνεται στις Πρέσπες. Μπορεί το Ποτάμι να έχει καταντήσει ρυάκι, αλλά για τον νερόμυλο του Τσίπρα είναι καλόδεχτο. Συν και κάποια κεντρώα σταγονίδια – θα περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών απ’ τη Βουλή. Μια Συμφωνία που πέρασεαπ’ τη Βουλή της FYROM με εκβιασμούς και εξαγορές, που υπερψηφίσθηκε από λεχρίτες τουκοινού ποινικού δικαίου, γιατί να μην περάσει απ’ τη Βουλή των Ελλήνων με την επικουρίααποστατών και πάσης φύσεως ρεταλιών. Άλλωστε γιατί να διεκδικεί μεγαλύτερο κύρος ένα Σύμφωνο εκ των πραγμάτων αναιδές, υβριστικό και πολεμοκάπηλο; Και στο κάτω – κάτω, όταν αυτό το Έδικτο το έχει εκδώσει ο κ. Πάιατ τι σημασία έχει η υπογραφή Τσίπρα ή Ζάεφ; Εδώ έχουμε γίνει η χώρα του κατοστάρικου (πάρε επίδομα – δώσε ψήφο), τι σημασία να έχουν οι υπογραφές κι αυτοί που υπογράφουν. Οι νόμοι φέρ’ ειπείν για τις συντάξεις που σφαγιάστηκαν (και οι συντάξεις και οι νόμοι) δεν έφεραν υπογραφές;
Ο Τσίπρας μου θυμίζει πια τους Ρωμαίους Συγκλητικούς (ήτοι δημαγωγούς ή χασάπηδες) – οίτινες κυκλοφορούσαν στο Φόρουμ με τηβέννους χωρίς τσέπες – τάχα για να μη χρηματίζονται. Κι από πίσω ακολουθούσαν τραμπούκοι και πρωτοπαλίκαρα που μοίραζαν στους πληβείους κατοστάρικα. Προς άγραν πελατών (εν προκειμένω κυριολεκτικώς, διότι «πελάτες» τους ονόμαζαν τότε) και ψήφων.
Κοινωνίες του κατοστάρικου, Συμφωνίες των τριάκοντα αργυρίων…
ΥΓ.: Για την ιστορία (και την πλάκα μας): Κάποτε πιάσανε τον αποτυχημένο δημεγέρτη, πρώην εχθρό του Καίσαρα και τραμπούκο στην υπηρεσία του πλέον, τον Κλώδιο (ή Κλαύδιο) τονΩραίο, να μαζεύει (βιαίως) λεφτά για το ταμείο του αφεντικού του. Όταν λοιπόν ο νεαρός ακόμα Καίσαρας κατηγορήθηκε στη Σύγκλητο για τα καμώματα του Κλώδιου, κατέφυγε στον Κικέρωνα για να καταγγείλουν από κοινού τον Ωραίο. Η δίκη δεν έγινε ποτέ, ο Κλώδιος βρέθηκε με σπασμένο κεφάλι σε ένα άθλιο σοκάκι. Βρέθηκαν όμως τα λεφτά. Απόδειξη ότι ο Καίσαρας ήταν αθώος. Άγρια εποχή, άγρια ήθη…
*Πηγή: topontiki.gr
