Στάχτες, καπνοί, αποπνικτική μυρωδιά αποτεφρωμένου δάσους και καμένης ανθρώπινης σάρκας.
Το ελληνικό κράτος πληρώνει την προνοητικότητα και οργάνωσή του. Πληρώνει την ικανότητα των πολιτικών ηγητόρων να προβλέψουν ορατούς κινδύνους και να προστατέψουν τους πολίτες από τους οποίους ζήτησαν και έλαβαν την εμπιστοσύνη για να τους κυβερνήσουν και να τους προστατέψουν. Πληρώνει τη φροντίδα πρωθυπουργών, υπουργών και γενικών γραμματέων στην αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, ώστε να γίνει λειτουργική και αποτελεσματική χάριν του δημοσίου συμφέροντος και όχι της συλλογής ψήφων…
Η ελληνική κοινωνία πληρώνει την αφέλειά της και την πεποίθηση ότι όλα τα κακά είναι για τους άλλους. Πληρώνει την αυθαιρεσία της να χτίζει ανεξέλεγκτα όπου κάνει κέφι αδιαφορώντας για στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας και να πετυχαίνει την εκ των υστέρων νομιμοποίησή της έναντι ελαφρού προστίμου. Πληρώνει την ανικανότητά της να απαιτεί από όσους ψήφισε οργάνωση του κρατικού μηχανισμού και όχι βόλεμα σε κάποια θεσούλα, να μη θυμάται αυτή την αναποτελεσματικότητα μόνο όταν έρθει η ώρα της καταστροφής και της οδύνης.
Καμία δικαιολογία δεν έχει ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του για τα τραγικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς. Ούτε τα μποφόρ μειώνουν τις ευθύνες του, ούτε η ταχύτητα με την οποία εξαπλώθηκε η πύρινη λαίλαπα. Ασύμμετρο μπορεί να ήταν το φαινόμενο, όπως δήλωσε καθώς επέστρεψε κακήν-κακώς από μια τελετή προς βράβευσή του (για ποιόν λόγο βραβεύεται διεθνώς ο κ. Τσίπρας ουδείς θνητός δύναται να κατανοήσει), που δεν πρόλαβε να γίνει.
Είναι πρωθυπουργός για να οργανώσει το κράτος, ώστε να αντιμετωπίζει και να προστατεύει την κοινωνία από τέτοια «ασύμμετρα φαινόμενα». Όχι μόνο από τα τυχαία και εύκολα αντιμετωπίσιμα περιστατικά. Αλλά βάδισε στην πεπατημένη των μνημονιακών προκατόχων του. Ως υπέρτατο νόμο αναγνώρισε την ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών. Ούτε την ασφάλεια, ούτε την προστασία, ούτε την υγεία, ούτε την παιδεία, ούτε (εν τέλει) τη λογική.
Εφτά πυροσβεστικά αεροσκάφη και δύο ελικόπτερα πέταξαν πάνω από την Α. Αττική, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ω τι κινητοποίηση!.. Ποιο «ασύμμετρο φαινόμενο» προλαβαίνουν να αντιμετωπίσουν εφτά πεπαλαιωμένα, έστω με πρόσφατη αναβάθμιση των κινητήρων τους στις ΗΠΑ, πυροσβεστικά αεροσκάφη; Ποιο «ασύμμετρο φαινόμενο» μπορούν να αντιμετωπίσουν οι επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις, όταν πολλοί κρουνοί είναι εκτός λειτουργίας και άρα γίνεται πολύ δύσκολος ο ανεφοδιασμός τους; Ποιου «ασύμμετρου φαινομένου» τα τραγικά αποτελέσματα είναι δυνατό να αποτραπούν, αν δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης κατοικημένων περιοχών και δρόμοι προσπελάσιμοι από οχήματα έκτατης ανάγκης;
Η καινούργια μέρα που ξημέρωσε για τον κ. Τσίπρα είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να κάνει απολογισμό και ακολούθως να απολογηθεί ενώπιον των πολιτών, ενώ για άλλες αιτίες και αφορμές αντιμετωπίζει ήδη την απαίτηση της αξιωματικής (και μέρος της ελάσσονος) αντιπολίτευσης να παραιτηθεί άμεσα.
Δύσκολη μέρα όντως για τον κ. Τσίπρα. Ακόμη δυσκολότερη, όμως, είναι για τον ελληνικό λαό. Διότι και να παραιτηθεί ο κάποτε φέρελπις Αλέξης, δεν υπάρχει αξιόπιστη και εν δυνάμει αποτελεσματική λύση. Δεσμευμένος με τη θετική ψήφο του στο τρίτο μνημόνιο, εκείνο το μελαγχολικό καλοκαίρι του 2015, είναι ο κ. Μητσοτάκης, όπως δεσμευμένη είναι η κυρία Γεννηματά, δεσμευμένος και ο κ. Θεοδωράκης. Μαζί με τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους.
Αυτοί που έχουν συμπράξει στο σημερινό δράμα δεν μπορούν, δεν δικαιούνται να ισχυριστούν ότι αποτελούν λύση σωτηρίας.Κατά συνέπεια και να παραιτηθεί η σημερινή κυβέρνηση, δεν θα προκύψει εναλλακτική κατάσταση. Υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει έδαφος να συγκροτηθεί καν κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή εθνικής σωτηρίας από τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες και βουλευτές που έχουν δεσμευτεί με την αποδοχή των όρων ακραίας πτώχευσης της Ελλάδας και τον εξευτελισμό της.
Αυτό είναι το μεγάλο έγκλημα το οποίο διέπραξαν οι πολιτικοί της δημοκρατικής πλειοψηφίας αποδεχόμενοι ομοθύμως το 3ο μνημόνιο του κ. Σόιμπλε, της κυρίας Λαγκάρντ και του κ. Γιούνκερ. Μαζί με την εκποίηση κάθε δημόσιας περιουσίας, μαζί με την περικοπή στοιχειωδών δαπανών για τη λειτουργία οργανισμών και σωστικών μέσων, κατάργησαν τη δημοκρατία και τις λύσεις που δίνει. Έσβησαν την παραδοχή ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ως εκ τούτου η ανασυγκρότησή της μπορεί να επιτευχθεί μόνο από όσους δεν βαρύνονται με ενοχές για το έγκλημα.
