Όταν το Σεπτέμβρη του 2014 η Ρένα Δούρου αποφάσισε η ορκωμοσία του νεοεκλεγέντος, τότε, Περιφερειακού Συμβουλίου να γίνει σε γήπεδο στα Άνω Λιόσια κανείς δεν φανταζόταν ότι η κατάσταση στη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική θα είχε φτάσει στο σημερινό αδιέξοδο.
Οι τότε υποσχέσεις για το κλείσιμο της Φυλής και του Γραμματικού, της κατοχύρωσης του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμμάτων, της προώθησης της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης-επαναχρησιμοποίησης πετάχτηκαν στα μνημονιακά «σκουπίδια».
Η Φυλή αντί να κλείσει επεκτείνεται για να υποδεχθεί σε «πανωσήκωμα» άλλους 1.600.000 τόνους αστικών απορριμμάτων με κίνδυνο να έχουμε καινούργια ρήγματα με συνέπεια τη συσσώρευση των σκουπιδιών στους δρόμους, όπως συνέβη πρόσφατα.
Το εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης (ΕΜΑΚ) αναβαθμίζεται με στόχο να επεξεργάζεται 450.000 τόνους αστικών απορριμμάτων από 150.000 που είναι σήμερα.
Στο Γραμματικό έχει ήδη δρομολογηθεί η έναρξη λειτουργίας του ΧΥΤΑ και η εγκατάσταση εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης.
Ο στόχος για ανακύκλωση μέχρι το 2020 του 52% των παραγόμενων ετήσια αστικών απορριμμάτων στην Αττική παραμένει όνειρο απατηλό, δεδομένου ότι σήμερα κυμαίνεται μόλις στο 10%.
Το περιβαλλοντικό έγκλημα στη Φυλή συνεχίζεται σε βάρος της Υγείας των κατοίκων όλης της Δυτικής Αττικής. Η περιεκτικότητα σε καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων στην περιοχή του Ασπροπύργου ξεπέρασε κατά 10 φορές το επιτρεπόμενο επίπεδο, ενώ ο δήμαρχος Φυλής αποκρύπτει επιμελώς τη μελέτη της ASPROFOS, που ο ίδιος παράγγειλε, για τη μόλυνση στην ευρύτερη περιοχή εξ αιτίας της λειτουργίας του ΧΥΤΑ.
Η χωροθέτηση νέων χώρων επεξεργασίας και τελικής διάθεσης των απορριμμάτων στην Αττική, σύμφωνα με τον σχεδιασμό που η ίδια η Περιφέρεια ψήφισε το 2016 (ΠΕΣΔΑ), σε αντικατάσταση της Φυλής, ακόμα εκκρεμεί.
Η χρηματοδότηση των Δήμων από το Κράτος για την εφαρμογή των τοπικών σχεδίων διαχείρισης των απορριμμάτων και προγραμμάτων ευαισθητοποίησης των κατοίκων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, θυσία και αυτή στη δημιουργία των μνημονιακών πλεονασμάτων.
Οι χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κύρια διοχετευτούν στις ΣΔΙΤ και μόνο κατά 13% στους Δήμους.
Η κατάσταση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο. Τυχαίο? Όχι βέβαια, είναι μεθοδευμένο από την ίδια την Περιφέρεια, την Κυβέρνηση και τα ιδιωτικά εργολαβικά συμφέροντα.
Δεν θα περάσει πολύς καιρός που οι πολίτες θα βρεθούν απέναντι στο παρακάτω εκβιαστικό δίλημμα.
Βουνά με σκουπίδια στους δρόμους ή ανάθεση σε ιδιώτες για τη μεταφορά τους σε άλλες Περιφέρειες εντός ή εκτός Ελλάδας , χωρίς να αποκλείεται ακόμα και η καύση.
Εφαρμογή δηλαδή των ΣΔΙΤ και των συνταγών Φούχτελ, προς μεγάλη χαρά των εργολάβων που θα δουν τα κέρδη τους να αυξάνονται, αλλά και του συντηρητικού αυτοδιοικητικού κατεστημένου, που από την αρχή ήταν και παραμένει απέναντι στη δημόσια διαχείριση.
Και βέβαια το μάρμαρο θα το πληρώσουν αποκλειστικά οι δημότες μέσω των ανταποδοτικών τελών, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες Περιφέρειες της Ελλάδας.
Ένα πρόσφατο δείγμα των αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής πήραμε πρόσφατα μετά την απόφαση του ΕΔΣΝΑ, με την έγκριση της απούσας κας Δούρου, για αύξηση του τέλους ταφής των απορριμμάτων που μεταφέρουν οι Δήμοι στη Φυλή κατά 11.6%.
Η ακόμα και με την πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου από την Κυβέρνηση που παρέδωσε τη διαχείριση της καθαριότητας των κοινόχρηστων χώρων της «επένδυσης» του Ελληνικού σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.
Η κα Δούρου, παρά τις υποσχέσεις της, συμβιβάστηκε με τις μνημονιακές πολιτικές. Αποδέχτηκε να παραχωρήσει τη δημόσια και κοινωνικά δίκαιη διαχείριση των απορριμμάτων στα ιδιωτικά συμφέροντα και οδηγήθηκε στο αδιέξοδο.
Ένα πράγμα μόνο την ενδιαφέρει πλέον για να διασώσει ότι απέμεινε από την ήδη χαμένη αξιοπιστία της. Να κερδίσει χρόνο ώστε το πρόβλημα να μην σκάσει στα χέρια της.
*Ο Λευτέρης Μαγιάκης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Αμαρουσίου, επικεφαλής της παράταξης ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ και ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ.
