Διαπλοκή και «μαύρη» επιχειρηματικότητα στις ημέρες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Ένας ιδιω­τι­κός στρα­τός μπρά­βων έχει επι­βά­λει με τη βία μια ιδιό­τυ­πη δι­κτα­το­ρία, με ορ­γα­νω­μέ­νες ομά­δες ελέγ­χου των δρό­μων, με απο­κλει­σμό του δη­μαρ­χεί­ου, απα­γό­ρευ­ση εκ­δη­λώ­σε­ων, κλεί­σι­μο στε­κιών κι­νη­μα­τι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των, επι­θέ­σεις και τρα­μπου­κι­σμούς όχι μόνο ενά­ντια σε κά­ποιους «ανε­πι­θύ­μη­τους» της πόλης, αλλά και ενά­ντια στην εκλεγ­μέ­νη δη­μο­τι­κή αρχή. Με την κά­λυ­ψη της κυ­βέρ­νη­σης και την ανοχή ή και συ­νερ­γία –κατά πε­ρί­πτω­ση– της αστυ­νο­μί­ας. Η ιδιό­τυ­πη κα­το­χή της πόλης από αυτόν τον ιδιω­τι­κό στρα­τό συ­νε­χί­ζε­ται ακόμη και ύστε­ρα από τη νο­μο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση της κυ­βέρ­νη­σης με την οποία προ­σπερ­νά­ει το «εμπό­διο» του δήμου στη δια­δι­κα­σία αδειο­δό­τη­σης της κα­τα­σκευ­ής του γη­πέ­δου του Με­λισ­σα­νί­δη στην πόλη. Ο λόγος είναι προ­φα­νής: Αυτή η ιδιό­τυ­πη κα­το­χή είναι προ­α­παι­τού­με­νο για να ολο­κλη­ρω­θεί το πρό­τζεκ του γη­πέ­δου, αλλά και τα πα­ράλ­λη­λα και συ­να­φή με το γή­πε­δο επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια του Δη­μή­τρη Με­λισ­σα­νί­δη στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή, για την υλο­ποί­η­ση των οποί­ων θα χρεια­στεί να γί­νουν πολ­λές ακόμη «υπερ­βά­σεις» κάθε εί­δους (κα­τα­στρα­τή­γη­ση νο­μι­κών και πο­λε­ο­δο­μι­κών προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων, διά­θε­ση δη­μό­σιου χρή­μα­τος για ιδιω­τι­κές μπίζ­νες, κα­τα­πά­τη­ση δη­μό­σιων χώρων κλπ.).
Αυτός είναι ο λόγος που αυτό το πα­ρα­κρά­τος «ήρθε για να μεί­νει» και να απο­τε­λέ­σει βρα­χί­ο­να εξου­σί­ας και επι­βο­λής των επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων.
Πριν λίγες μέρες, στο Δη­μο­τι­κό Στά­διο του Βόλου, όπου διε­ξή­χθη ο τε­λι­κός του Κυ­πέλ­λου Ελ­λά­δας στο πο­δό­σφαι­ρο, συ­νέ­βη­σαν πρω­το­φα­νή γε­γο­νό­τα: Άγριες συ­γκρού­σεις με­τα­ξύ οπλι­σμέ­νων οπα­δών (μόνο πυ­ρο­βό­λα όπλα δεν χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν…) με δε­κά­δες τραυ­μα­τί­ες που γέ­μι­σαν τα επεί­γο­ντα του το­πι­κού νο­σο­κο­μεί­ου. Μέσα στο γή­πε­δο, κατά κοινή πα­ρα­δο­χή το κύ­πελ­λο κέρ­δι­σε ο… Σαβ­βί­δης, αφού η διαι­τη­σία απέ­δει­ξε πως ήταν ο κα­λύ­τε­ρος… παί­κτης του ΠΑΟΚ. Όλα αυτά, στον Βόλο, την πόλη της οποί­ας τη δη­μαρ­χία κα­τέ­λα­βε εξ εφό­δου στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές του 2014 μια άλλη εμ­βλη­μα­τι­κή μορφή της «μαύ­ρης» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και «πα­ρά­γο­ντας» του πο­δο­σφαί­ρου, ο Αχιλ­λέ­ας Μπέος…
Μιας και μι­λά­με για πό­λεις που έχουν «κα­τα­λη­φθεί» από επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και μά­λι­στα από πο­δο­σφαι­ρι­κούς πα­ρά­γο­ντες, στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές του 2014 η πιο τρα­ντα­χτή πε­ρί­πτω­ση ήταν ο Πει­ραιάς, όπου ο με­γα­λο­μέ­το­χος του Ολυ­μπια­κού Βαγ­γέ­λης Μα­ρι­νά­κης ανα­δεί­χτη­κε πρώ­τος δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος στο ψη­φο­δέλ­τιο του «μπρο­στι­νού» του Γιάν­νη Μώ­ρα­λη, που κα­τέ­κτη­σε το δήμο! Ο Βαγ­γέ­λης Μα­ρι­νά­κης ελέγ­χει την ομάδα του με­γά­λου λι­μα­νιού (Ολυ­μπια­κός) και το δήμο, έχει «αδελ­φι­κές» σχέ­σεις με την Εκ­κλη­σία και την το­πι­κή μη­τρό­πο­λη, «παί­ζει μπάλα» στο ξε­πού­λη­μα του λι­μα­νιού στην Cosco και προ­ε­τοι­μά­ζει με­γά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια στην πε­ριο­χή σε συ­νά­φεια με την αλυ­σί­δα των με­τα­φο­ρών και των logistics.
Ο Γιάν­νης Αλα­φού­ζος, με­γα­λο­μέ­το­χος της ΠΑΕ Πα­να­θη­ναϊ­κός, ιδιο­κτή­της πολ­λών ΜΜΕ («Κα­θη­με­ρι­νή», ΣΚΑΙ και Sport FM), που πρό­σφα­τα εξα­σφά­λι­σε τη στή­ρι­ξη της κυ­βέρ­νη­σης για κα­τα­σκευή γη­πέ­δου στο χώρο του Πάρ­κου Γουδή, δια­δη­λώ­νει πα­ντού την αδυ­να­μία του να κερ­δί­σει τη μάχη του «κου­μά­ντου» στον πο­δο­σφαι­ρι­κό χώρο, δια­μαρ­τυ­ρό­με­νος ότι είναι θύμα «μη­χα­νι­σμών» της διαι­τη­σί­ας, της ΕΠΟ κλπ. Η στρα­το­λό­γη­ση του γνω­στού μας Πα­να­γιώ­τη Μπαλ­τά­κου σε κο­ρυ­φαίο ρόλο στην ΠΑΕ, η προ­σπά­θεια συ­νεν­νό­η­σης για το πρό­τζεκτ του γη­πέ­δου στο Γουδή με τον ιδιο­κτή­τη της ΚΑΕ Πα­να­θη­ναϊ­κός Δη­μή­τρη Γιαν­να­κό­που­λο, οι ψη­φο­λο­γί­ες ότι στον Πα­να­θη­ναϊ­κό θα μπει είτε ο Βαρ­δι­νο­γιάν­νης είτε ο… Νιάρ­χος, δεί­χνουν ότι ετοι­μά­ζε­ται να πα­λέ­ψει ενά­ντια στην «αδι­κία», παί­ζο­ντας με όπλα με­γα­λύ­τε­ρου δια­με­τρή­μα­τος…
Το «καρέ» συ­μπλη­ρώ­νει ο Ιβάν Σαβ­βί­δης, ο οποί­ος μέσα σε λίγα χρό­νια έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει θυ­ελ­λώ­δη ει­σβο­λή στο προ­σκή­νιο. Ξε­κί­νη­σε αγο­ρά­ζο­ντας τον ΠΑΟΚ και συ­νέ­χι­σε δια­θέ­το­ντας πε­ρί­που 130 εκατ. ευρώ τα τε­λευ­ταία χρό­νια για να απο­κτή­σει την κα­πνο­βιο­μη­χα­νία ΣΕΚΑΠ, το ξε­νο­δο­χείο «Μα­κε­δο­νία Παλάς», τη «Σου­ρω­τή», το μέ­γα­ρο Λόγ­γου στο κέ­ντρο της Θεσ­σα­λο­νί­κης, ενώ φη­μο­λο­γεί­ται ότι διεκ­δι­κεί το νη­σά­κι Τσου­γκριάς δίπλα στη Σκιά­θο. Η πιο εντυ­πω­σια­κή του κί­νη­ση –και η πιο πρό­σφα­τη– ήταν η από­κτη­ση της πλειο­νό­τη­τας του με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου του ΟΛΘ, συμ­με­τέ­χο­ντας σε μια κοι­νο­πρα­ξία με εται­ρεί­ες γαλ­λι­κών και γερ­μα­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Οι σχέ­σεις του με τον Πού­τιν και με ρω­σι­κά επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα είναι κοινό μυ­στι­κό, ενώ απο­δει­κνύ­ει ότι δια­θέ­τει με­γά­λη ρευ­στό­τη­τα.

Πο­δό­σφαι­ρο, ΜΜΕ, λι­μά­νια, δήμοι, κυ­βέρ­νη­ση και… δι­κα­στές

Όπως δί­δα­ξε ο Μπερ­λου­σκό­νι σε όλη την Ευ­ρώ­πη, οι μπίζ­νες στο πο­δό­σφαι­ρο μέσα από λα­ο­φι­λείς ομά­δες, δη­λα­δή ομά­δες με πο­λυ­πλη­θή και πα­νε­θνι­κή οπα­δι­κή βάση, είναι ένα ση­μα­ντι­κό όπλο για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων σε άλ­λους το­μείς δρα­στη­ριό­τη­τας. Σε αυ­τούς τους άλ­λους το­μείς προ­στέ­θη­καν πιο πρό­σφα­τα εται­ρεί­ες ηλε­κτρο­νι­κού τζό­γου που εξα­σφα­λί­ζουν τε­ρά­στια κέρδη και ρευ­στό­τη­τα. Στην Ελ­λά­δα είναι ο ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νος ΟΠΑΠ (που ξε­που­λή­θη­κε μπιρ παρά στον Με­λισ­σα­νί­δη και ένα τσε­χι­κό fund), ο Ιπ­πό­δρο­μος και τε­λευ­ταία οι ιστο­σε­λί­δες ηλε­κτρο­νι­κού τζό­γου, όπου παί­ζει μπάλα ένα ανερ­χό­με­νο «αστέ­ρι» του χώρου και φίλος της κυ­βέρ­νη­σης, ο Δη­μή­τρης Μάρης.
Για να είναι κερ­δο­φό­ρες οι ίδιες (κέρδη από το πο­δό­σφαι­ρο), αλλά και να απο­τε­λέ­σουν απο­τε­λε­σμα­τι­κά μέσα πί­ε­σης για τα άλλα (και σχε­δόν πάντα είναι ση­μα­ντι­κό­τε­ρα) επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια και συμ­φέ­ρο­ντα, η «ομα­δά­ρα» πρέ­πει να αγο­ρά­ζει «παι­κτα­ρά­δες», να παίρ­νει τί­τλους, να έχει επιρ­ροή στα αθλη­τι­κά θε­σμι­κά όρ­γα­να (ομο­σπον­δί­ες, διαι­τη­σία). Μόνο έτσι με­γι­στο­ποιεί­ται και η πο­λι­τι­κή επιρ­ροή (σε κόμ­μα­τα, αλλά και κυ­βερ­νή­σεις) και μόνο έτσι εν­θου­σιά­ζο­νται οι οπα­δοί, ώστε να απο­τε­λούν στρα­τό συ­σπει­ρω­μέ­νο, με υψηλό ηθικό και έτοι­μο να «αγω­νι­στεί» για το «με­γα­λείο της ομά­δας», δη­λα­δή τα σχέ­δια και τα συμ­φέ­ρο­ντα του «προ­ε­δρά­ρα»-επι­χει­ρη­μα­τία…
Δί­νο­ντας τη «μάχη» με τέ­τοιους όρους, η «μαύρη» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα ανα­πό­φευ­κτα οδη­γεί­ται στην ανά­γκη να απο­κτή­σει επιρ­ροή σε κε­ντρι­κούς μη­χα­νι­σμούς της εξου­σί­ας: μί­ντια, κόμ­μα­τα, δή­μους, κυ­βερ­νή­σεις. Για να γίνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή ή, αν τα πράγ­μα­τα εξε­λι­χθούν άσχη­μα, για να κα­λύ­ψει τα νώτα της από πι­θα­νά μπλε­ξί­μα­τα με το δι­κα­στι­κό μη­χα­νι­σμό. Όσο πιο ψηλά φτά­σει η επιρ­ροή σε τέ­τοιους μη­χα­νι­σμούς, τόσο απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρη θα είναι η θω­ρά­κι­ση απέ­να­ντι στη Δι­καιο­σύ­νη –που μόνο τυφλή δεν είναι…
Για τέ­τοιους λό­γους, ο Μπερ­λου­σκό­νι έφτα­σε μέχρι την πρω­θυ­πουρ­γία. Για τους ίδιους λό­γους, ο Μα­ρι­νά­κης πήρε το δήμο Πει­ραιά και έχει συν­δε­θεί με επι­χει­ρη­μα­τι­κούς και «συμ­μα­χι­κούς» δε­σμούς με την οι­κο­γέ­νεια Μη­τσο­τά­κη, μπήκε στο χώρο του Τύπου με αθλη­τι­κά και πο­λι­τι­κά φύλλα σε θα­νά­σι­μο αντα­γω­νι­σμό με τον Ιβάν Σαβ­βί­δη. Γι’ αυ­τούς τους λό­γους, ο Με­λισ­σα­νί­δης άνοι­ξε από νωρίς διαύ­λους με ηγε­τι­κά στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και με την ίδια την κυ­βέρ­νη­ση. Για τέ­τοιους λό­γους ο Αλα­φού­ζος τάσ­σε­ται με τον Μη­τσο­τά­κη, στρα­το­λο­γεί τον Μπαλ­τά­κο σε ει­δι­κό ρόλο και συ­ζη­τά­ει για συ­νε­ταί­ρους.

Μπερ­λου­σκο­νι­σμός και «μα­φιο­ζο­ποί­η­ση»

Το «φαι­νό­με­νο» του μπερ­λου­σκο­νι­σμού δεν είναι τυ­χαίο ότι φύ­τρω­σε σε μια χώρα που φη­μί­ζε­ται για μία από τις ισχυ­ρό­τε­ρες μα­φί­ες στον κόσμο και σε πε­ρί­ο­δο που συν­δύ­α­σε επι­βο­λή της λι­τό­τη­τας, κρίση της Αρι­στε­ράς και «ρευ­στο­ποί­η­ση» του αστι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, που έδω­σαν με­γά­λη ώθηση στο επι­χει­ρη­μα­τι­κό πλιά­τσι­κο και την ασυ­δο­σία. Ο Μπερ­λου­σκό­νι δι­ή­νυ­σε όλη τη δια­δρο­μή: απέ­κτη­σε ομάδα και μι­ντια­κό όμιλο, άπλω­σε τις επι­χει­ρη­μα­τι­κές του δρα­στη­ριό­τη­τες και έφτα­σε ως την πρω­θυ­πουρ­γία, όπου γαν­τζώ­θη­κε όσο μπο­ρού­σε για να απο­φύ­γει τη φυ­λα­κή.
Η βάση του μπερ­λου­σκο­νι­σμού είναι η ανά­δει­ξη του πο­δο­σφαί­ρου, δευ­τε­ρευό­ντως του μπά­σκετ και συ­νο­λι­κά του αθλη­τι­σμού σε μία από τις πιο κερ­δο­φό­ρες βιο­μη­χα­νί­ες πα­γκο­σμί­ως. Η φύση της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας σε αυτόν τον τομέα είναι… εξ ορι­σμού «μαύρη». Οι αντί­στοι­χοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες είναι βου­λι­μι­κοί και δια­τε­θει­μέ­νοι να κά­νουν πολλά για να βά­λουν στο χέρι την πλού­σια ρευ­στό­τη­τα, ενώ όλοι οι κο­ρυ­φαί­οι του εί­δους επε­κτά­θη­καν και σε άλ­λους το­μείς «μαύ­ρης» δρα­στη­ριό­τη­τας –φρο­ντί­ζο­ντας να κα­λύ­πτουν τα νώτα τους ή να εξα­γο­ρά­ζουν πο­λι­τι­κή προ­στα­σία, με μι­κρό­τε­ρη ή με­γα­λύ­τε­ρη επι­τυ­χία.
Ανα­πό­φευ­κτα, όλα αυτά έφε­ραν τους μπρά­βους, τους ιδιω­τι­κούς στρα­τούς και τη μα­φιο­ζο­ποί­η­ση. Οι «προ­ε­δρά­ρες» πολύ γρή­γο­ρα ανα­κά­λυ­ψαν ότι εκτός από την πα­ρα­δο­σια­κή στρα­το­λό­γη­ση μπρά­βων έχουν πλέον μια άλλη δυ­να­τό­τη­τα: τη δη­μιουρ­γία επάλ­λη­λων κύ­κλων άμι­σθων «μα­χη­τών» έτοι­μων να κι­νη­το­ποι­η­θούν για το «με­γα­λείο της ομά­δας». Η κι­νη­το­ποί­η­σή τους εξα­σφα­λί­ζε­ται από τον εύ­κο­λο –όπως απο­δεί­χτη­κε– έλεγ­χο των συν­δέ­σμων φι­λά­θλων της ομά­δας και την καλ­λιέρ­γεια ψυ­χο­λο­γί­ας ταύ­τι­σης των συμ­φε­ρό­ντων των διοι­κή­σε­ων με το «με­γα­λείο της ομά­δας»: όσο πιο ισχυ­ρός είναι ο πρό­ε­δρος τόσο ισχυ­ρό­τε­ρη θα είναι και η ομάδα. Όταν ο Μα­ρι­νά­κης κα­τα­σκευά­ζει νέα πλοία και «ξε­μπλέ­κει» από την υπό­θε­ση του Noor 1, όταν ο Αλα­φού­ζος και ο Με­λισ­σα­νί­δης κα­τα­σκευά­ζουν με δη­μό­σιο χρήμα και κάθε εί­δους «υπερ­βά­σεις» γή­πε­δα, όταν ο Σαβ­βί­δης αγο­ρά­ζει ό,τι βρει μπρο­στά του στη Β. Ελ­λά­δα, παίρ­νει το λι­μά­νι Θεσ­σα­λο­νί­κης και ετοι­μά­ζε­ται να πάρει τον «Πή­γα­σο», τον ΔΟΛ και το MEGA, το «με­γα­λείο της ομά­δας» θα υψω­θεί ακόμη ψη­λό­τε­ρα: θα πάρει «παι­κτα­ρά­δες», τί­τλους, θα ελέγ­ξει αυτή τη διαι­τη­σία και την ΕΠΟ κι όχι οι αντα­γω­νι­στές της…

ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μνη­μο­νια­κό πλιά­τσι­κο και «εμ­φύ­λιος»

Όταν, αμέ­σως ύστε­ρα από τις εκλο­γές του Ιου­νί­ου του 2012, ξε­κί­νη­σε το με­γά­λο «πρό­τζεκτ» της στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο «ρε­α­λι­σμό», δη­λα­δή σε μια στρα­τη­γι­κή δια­κυ­βέρ­νη­σης με συ­ναι­νέ­σεις με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα, ένας από τους πο­λι­τι­κούς άξο­νες αυτής της στρο­φής ήταν η διά­κρι­ση ανά­με­σα στη «λευκή» και τη «μαύρη» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα. Η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, χωρίς να το πει ποτέ ρητά, υπο­κα­θι­στού­σε το στόχο της ανα­τρο­πής των μνη­μο­νί­ων με το στόχο της ανα­τρο­πής της δια­πλο­κής. Μι­λού­σε για «τρί­γω­νο της δια­πλο­κής» (μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις, τρά­πε­ζες και δια­πλε­κό­με­νοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες), του οποί­ου το μη­χα­νι­σμό ερ­χό­ταν για να δια­λύ­σει.
Η επι­λο­γή να κυ­βερ­νή­σει με την απο­δο­χή του εγ­χώ­ριου και διε­θνούς συ­στή­μα­τος σή­μαι­νε αυ­το­μά­τως όχι μόνο πα­ραί­τη­ση από τα μέσα ισχύ­ος και συ­σχε­τι­σμού δυ­νά­με­ων που προ­σι­διά­ζουν στην Αρι­στε­ρά (κί­νη­μα, κόμμα, ερ­γα­τι­κή και λαϊκή αυ­το-ορ­γά­νω­ση), όχι μόνο το ξε­κα­θά­ρι­σμα της αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του κόμ­μα­τος, αλλά και μια αγω­νιώ­δη προ­σπά­θεια να αντι­κα­τα­στα­θούν όλα αυτά με άλλα μέσα ισχύ­ος: την πρό­σβα­ση σε μη­χα­νι­σμούς του αστι­κού-μνη­μο­νια­κού βα­θέ­ως κρά­τους (δι­κα­στι­κό σώμα, μί­ντια, τρά­πε­ζες κλπ.) και της «επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας». Ήταν ανα­πό­φευ­κτη συ­νέ­πεια της βα­σι­κής στρα­τη­γι­κής επι­λο­γής κι όχι της πα­ρα­βί­α­σης ηθι­κών κα­νό­νων –πα­ρό­λο που σε αυτή την υπό­θε­ση πα­ρα­βιά­ζε­ται συ­στη­μα­τι­κά κάθε εί­δους ηθι­κός κα­νό­νας, ενώ ο κυ­νι­σμός και ο αμο­ρα­λι­σμός έχουν χτυ­πή­σει κόκ­κι­νο.
Σε συν­θή­κες ασφυ­κτι­κής πί­ε­σης και «υπαρ­ξια­κών» δια­κυ­βεύ­σε­ων, αυτή η αγω­νιώ­δης προ­σπά­θεια έγινε σε συ­μπυ­κνω­μέ­νο χρόνο «άτσα­λα» και χωρίς προ­σχή­μα­τα. Ο στό­χος είναι πλέον να γίνει η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ το νέο «αφε­ντι­κό» αυτού του τρι­γώ­νου. Έτσι, όχι μόνο λα­σπο­μα­χεί στο βούρ­κο της δια­πλο­κής, αλλά και έχει υιο­θε­τή­σει τη… μαύρη επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, διότι απλού­στα­τα αυτή έχει τη ρευ­στό­τη­τα, την «απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα» και τις κα­τάλ­λη­λες με­θό­δους για να τε­λειώ­σει τη δου­λειά γρή­γο­ρα… «Υιο­θέ­τη­σε» τον Με­λισ­σα­νί­δη, του έδωσε μπιρ παρά τον Ιπ­πό­δρο­μο και τώρα του δίνει όχι απλώς ένα γή­πε­δο, αλλά και μια ολό­κλη­ρη πόλη μαζί με τα… πε­ρί­χω­ρα. Η προ­σπά­θεια με τον Κα­λο­γρί­τσα και την αδειο­δό­τη­ση των κα­να­λιών κα­τέρ­ρευ­σε και τώρα επα­να­λαμ­βά­νε­ται με τον Ιβάν Σαβ­βί­δη. Χα­ρί­ζο­ντάς του πρό­στι­μα 38 εκατ. ευρώ της ΣΕΚΑΠ και βά­ζο­ντας πλάτη για να πάρει το λι­μά­νι της Θεσ­σα­λο­νί­κης, του έδω­σαν κί­νη­τρο και «αβά­τζο» για να μπει σαν ταύ­ρος σε υα­λο­πω­λείο στο χώρο των μί­ντια, διεκ­δι­κώ­ντας τον «Πή­γα­σο», τον ΔΟΛ και το MEGA.
Καθώς σε αυτή την υπό­θε­ση δεν χω­ρούν ούτε μπο­ρούν να εξι­σορ­ρο­πη­θούν όλα τα συμ­φέ­ρο­ντα και καθώς οι «ριγ­μέ­νοι» και εν γένει τα παλιά πο­λι­τι­κά και επι­χει­ρη­μα­τι­κά «αφε­ντι­κά» της δια­πλο­κής αντι­δρούν στον «ει­σβο­λέα», έχει προ­κύ­ψει ένας πο­λι­τι­κός και επι­χει­ρη­μα­τι­κός «εμ­φύ­λιος» με­γά­λης έντα­σης και εμ­βέ­λειας. Ο Σαβ­βί­δης με την πε­ρι­βό­η­τη συ­νέ­ντευ­ξή του εξυ­μνεί τον Τσί­πρα και επι­τί­θε­ται στον Μη­τσο­τά­κη, ο Με­λισ­σα­νί­δης σιωπά (προς το παρόν) κα­το­χυ­ρώ­νο­ντας τα δικά του οφέλη, ο Μα­ρι­νά­κης και ο Αλα­φού­ζος έχουν βγει στην «αντί­στα­ση» και ο Μη­τσο­τά­κης τί­θε­ται πο­λι­τι­κός επι­κε­φα­λής των «αντι­στα­σια­κών», κυ­βέρ­νη­ση και αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση επι­δί­δο­νται σε πό­λε­μο δη­λώ­σε­ων και επί­ση­μων ανα­κοι­νώ­σε­ων για τη… διαι­τη­σία στον τε­λι­κό του Κυ­πέλ­λου! Βούρ­κος, λα­σπο­μα­χία και κα­πι­τα­λι­σμός σε σήψη.
Αυτός ο εμ­φύ­λιος δεν αφορά προ­φα­νώς μόνο το πο­δό­σφαι­ρο και τα μί­ντια. Αφορά τη με­γά­λη «πίτα» από το πλιά­τσι­κο των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, αφορά την επιρ­ροή στο κυ­ρί­αρ­χο τρα­πε­ζι­κό κε­φά­λαιο, αφορά όπως πάντα τις κρα­τι­κές προ­μή­θειες, αφορά κάθε εί­δους κα­πι­τα­λι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα που χρειά­ζε­ται «κά­λυ­ψη» και «προ­ώ­θη­ση», αφορά το ποιος θα είναι το πο­λι­τι­κό «αφε­ντι­κό» σε όλη αυτή την υπό­θε­ση.
Μάχη ενά­ντια στη δια­πλο­κή; Καμία σχέση! Αντί­θε­τα, η «μαύρη» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα βάζει πόδι με τη λα­σπω­μέ­νη μπότα της στην ίδια τη Βουλή, όπως απέ­δει­ξαν οι ιλα­ρο­τρα­γι­κές κα­τα­στά­σεις με πρω­τα­γω­νι­στές στε­λέ­χη και βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της ΝΔ –και όχι μόνο της Βό­ρειας Ελ­λά­δας– στην υπό­θε­ση της δια­γρα­φής των φο­ρο­λο­γι­κών προ­στί­μων της ΣΕΚΑΠ…

Συ­γκέ­ντρω­ση-συ­ναυ­λία στην κε­ντρι­κή πλα­τεία της Ν. Φι­λα­δέλ­φειας

Δευ­τέ­ρα 15 Μαΐου 7 μμ

Στη Ν. Φι­λα­δέλ­φεια εξε­λίσ­σε­ται από το 2014 μια από­πει­ρα «κα­τά­λη­ψης» μιας ολό­κλη­ρης πόλης από τον ιδιω­τι­κό στρα­τό ενός επι­χει­ρη­μα­τία που εμ­φα­νί­ζε­ται ως ομά­δες «φι­λά­θλων της ΑΕΚ». Μπρά­βοι και ακραί­ες ομά­δες οπα­δών τρο­μο­κρα­τούν μια ολό­κλη­ρη πε­ριο­χή, με την ανοχή της κυ­βέρ­νη­σης και με συ­ντο­νι­σμέ­νη «ομερ­τά» από τα με­γά­λα μέσα ενη­μέ­ρω­σης. Πο­λιορ­κούν και κα­τα­λαμ­βά­νουν κοι­νω­νι­κούς κι­νη­μα­τι­κούς χώ­ρους, δια­λύ­ουν συ­νε­δριά­σεις του δη­μο­τι­κού συμ­βου­λί­ου, βαν­δα­λί­ζουν κτί­ρια και δη­μό­σιους χώ­ρους, τραυ­μα­τί­ζουν αι­ρε­τούς, ερ­γα­ζό­με­νους και πο­λί­τες, απει­λούν τη ζωή του Δη­μάρ­χου και άλλων ενερ­γών πο­λι­τών, προ­πη­λα­κί­ζουν σε δη­μό­σιες εκ­δη­λώ­σεις και γιορ­τές, στρα­το­πε­δεύ­ουν μό­νι­μα γύρω από το Δη­μαρ­χείο, χρη­σι­μο­ποιούν φα­σι­στι­κά σύμ­βο­λα και πρα­κτι­κές.
Στό­χος των επι­θέ­σε­ων είναι να φι­μω­θεί κάθε φωνή αμ­φι­σβή­τη­σης του σχε­δί­ου κα­τα­σκευ­ή­ς μιας θη­ριώ­δους –για τα δε­δο­μέ­να της πε­ριο­χής– «αρέ­νας» επαγ­γελ­μα­τι­κού πο­δο­σφαί­ρου, στο χώρο του πα­λιού στα­δί­ου της ΑΕΚ, που δεν έχει καμία σχέση με τις υπο­δο­μές μα­ζι­κής άθλη­σης και δεν εξυ­πη­ρε­τεί, καν, τις ανά­γκες του ερα­σι­τε­χνι­κού σω­μα­τεί­ου. Μια αρένα που θα στρι­μω­χτεί ασφυ­κτι­κά στο κέ­ντρο της πόλης και θα συ­νο­δευ­τεί με βαριά κυ­κλο­φο­ρια­κά έργα, δια­λύ­ο­ντας στην κυ­ριο­λε­ξία τον προ­σφυ­γι­κό δια­τη­ρη­τέο οι­κι­σμό και την πε­ριο­χή ολό­κλη­ρη. Το συ­νο­λι­κό σχέ­διο­ χρη­σι­μο­ποιεί δη­μό­σιο χώρο, θα χρη­μα­το­δο­τη­θεί με δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια των άγρια φο­ρο­λο­γού­με­νων πο­λι­τών, αλλά για 50 χρό­νια θα ανή­κει σε Α.Ε. συμ­φε­ρό­ντων Με­λισ­σα­νί­δη!
Με τα δε­δο­μέ­να αυτά, δεν υπάρ­χει καμία αμ­φι­βο­λία ότι η κα­τά­στα­ση που δια­μορ­φώ­νε­ται στη Ν. Φι­λα­δέλ­φεια λει­τουρ­γεί σαν υπό­δειγ­μα με­τα­τρο­πής μιας πε­ριο­χής σε πεδίο ανε­ξέ­λεγ­κτης δρά­σης ιδιω­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Γι’ αυτή την ανε­ξέ­λεγ­κτη δράση, η κυ­βέρ­νη­ση έχει βα­ριές ευ­θύ­νες, αφού όχι μόνο άνοι­ξε το δρόμο ψη­φί­ζο­ντας μνη­μο­νια­κά «πα­κέ­τα» για το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, αλλά επέ­δει­ξε και ιδιαί­τε­ρο ζήλο στη θέ­σπι­ση επι­πλέ­ον μέ­τρων για το ξε­πού­λη­μα των δη­μό­σιων χώρων (Ρυθ­μι­στι­κό Σχέ­διο), τη διευ­κό­λυν­ση των επι­χει­ρη­μα­τι­κών σχε­δί­ων και τη χρη­μα­το­δό­τη­σή τους με δη­μό­σιο χρήμα.
Όλοι την Κυ­ρια­κή 15 Μαΐου στη συ­γκέ­ντρω­ση που διορ­γα­νώ­νει ο δήμος Ν. Φι­λα­δέλ­φειας στην πλα­τεία Πα­τριάρ­χου στις 7 μμ!
Η βία, η τρο­μο­κρα­τία και το ξε­πού­λη­μα των δη­μό­σιων χώρων δεν θα πε­ρά­σουν!
Πηγή: rproject.gr