Η “επαναφορά” με νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας της αναγραφής διαγωγής στους τίτλους σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (εξαιρετική, καλή, μεμπτή) δεν εξέπληξε ιδιαίτερα όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς την γεμάτη υποκρισία αντιδραστική στροφή της πολιτικής ζωής και των εκπαιδευτικών πραγμάτων στη χώρα.
Ασφαλώς η παραβατικότητα κάθε μορφής είναι υπαρκτή και επιδεινώνεται στα σχολεία μας από το Δημοτικό, δυστυχώς, μέχρι τα Λύκεια και φυσικά την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Δεν υπάρχει, όμως, μεγαλύτερο λάθος αν πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει κατά τι στη βελτίωση αυτής της νοσηρής κατάστασης, που έχει πολλά και βαθύτερα αίτια τα οποία δεν είναι της παρούσης, η αναγραφή στους τίτλους σπουδών, συμπεριλαμβανομένων των απολυτηρίων, της διαγωγής των μαθητών και των αποφοίτων.
Αν η πολιτική ηγεσία κάνει μια τακτική στιγματισμού, στοχοποίησης, περιθωριοποίησης και αψυχολόγητης απομόνωσης νέων ανθρώπων, τότε πράγματι με την “μεμπτή” διαγωγή ή την συγκαταβατικά “καλή” διαγωγή, θα το έχει επιτύχει. Θα έχει επιτύχει να συνοδεύουν νέα παιδιά σε όλη τους τη ζωή χαρακτηρισμοί που θα προκαλούν, θα δημιουργούν μόνιμα ψυχολογία καραντίνας, θα επιφέρουν “απορίες” και θα βαρύνουν κάθε προσπάθεια για ό,τι θετικότερο στη ζωή τους!
Κρίμα! Κρίμα γιατί αυτές τις πολιτικές και δυστυχώς και “πνευματικές” ηγεσίες έχει ο τόπος. Και όμως εμείς τις διαλέγουμε!
Κ.Μ
