Δυστυχώς η Ελλάδα ξαναέπεσε, κάτω από πολύ χειρότερους όρους τώρα, στη μεγάλη παγίδα των “διερευνητικών” συζητήσεων με την Τουρκία και μάλιστα χωρίς καθορισμένη κοινή ατζέντα.
Οι “διερευνητικές” συζητήσεις ήταν το τρυκ που χρησιμοποίησε ο Σημίτης το 2002, μετά τις προδοτικές συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, για να παρακάμψει το “εμπόδιο” της μίας και μόνης ελληνοτουρκικής διαφοράς που αφορούσε την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών (υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) στο Ανατ. Αιγαίο. Με τη φόρμουλα των «διερευνητικών” άνοιξε ο δρόμος για τη διεύρυνση της ατζέντας και την κατάθεση στο τραπέζι όλων των απαράδεκτων αξιώσεων της Τουρκίας και μάλιστα κάτω από τη σκιά του τουρκικού Casus Belli.
Ακολούθησαν 60 γύροι “διερευνητικών” συζητήσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία με όλη την ατζέντα των Τουρκικών απαιτήσεων στην ημερήσια διάταξη και με σειρά προσεγγίσεων των δυο πλευρών μετά από απαράδεκτες υποχωρήσεις της Ελλάδας.
Ουδέποτε ήρθαν στο φως τα πρακτικά αυτών των συζητήσεων και των επί μέρους συμφωνιών, πράγμα που αν συμβεί και πρέπει να συμβεί, θα “φρίξει ο κόσμος”
Αυτές οι “διερευνητικές” διεκόπησαν για άγνωστους λόγους ( η ελληνική πλευρά ρίχνει την ευθύνη στην Τουρκία) το 2016, ενώ συζητούσαν, άκουσον-άκουσον, το ζήτημα των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, με δυο λόγια συζητούσαν πως και σε ποια έκταση θα παρακαμφθεί η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στον Αιγαιακό χώρο, ζήτημα που δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να βρίσκεται στο τραπέζι οποιουδήποτε διαλόγου για παζάρεμα.
Αδίδακτη, μετά από τόσες διπλωματικές ήττες και το ηχηρό φιάσκο των “διερευνητικών” για τα ελληνικά συμφέροντα, η ελληνική πλευρά και μάλιστα με τη συναίνεση όλου του κατεστημένου πολιτικού μπλοκ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25 κλπ, επέστρεψε αγωνιωδώς(!) με τους ίδιους άθλιους όρους στις “διερευνητικές” συζητήσεις και δέχθηκε την επανεκκίνηση τους στις 25 Γενάρη.
Και οι “διερευνητικές” αυτές θα γίνουν και πάλι, σε ώρες που η Τουρκία προκαλεί βάναυσα και έχει επιβάλλει καθεστώς κατοχής στις Ίμια, χωρίς συμφωνημένη ατζέντα και με κάθε πλευρά να δίνει τη δική της εκδοχή για τα ζητήματα που θα θέσει προς συζήτηση.
Το αυτονόητο συμπέρασμα είναι ότι όλα θα βρεθούν και πάλι στο τραπέζι, με την Ελλάδα να επιτρέπει τη συζήτηση αναφαίρετων και νόμιμων δικαιωμάτων της, τα οποία αμφισβητεί η Τουρκία.
Μόνο χώρες που θα είχαν χάσει πόλεμο θα επέτρεπαν να υποστούν ένα τέτοιο εξευτελισμό και μια τέτοια ταπείνωση, που μπορεί να καταλήξει σε ακρωτηριασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, κάτι που ήδη έχει συμβεί με το πρωτόκολλο της Βέρνης, την “γκριζοποίηση” των Ιμίων και τις επελάσεις του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, για να μην αναφερθώ στην τραγωδία της Κύπρου και τις σημερινές πραγματικές απολήξεις της.
Μεγαλύτερο δώρο στην Τουρκία δεν θα μπορούσε να υπάρξει, πολύ περισσότερο που αυτές οι διερευνητικές ανοίγουν το δρόμο για να κλείσει η υπόθεση των κωμικών έστω ευρωπαϊκών κυρώσεων και επιπλέον να λάβει η Τουρκία κονδύλια περίπου 30 δις από την ΕΕ, ενώ στρώνεται και το έδαφος για να ακολουθήσει η μεγάλη παγίδα της Διάσκεψης της Ανατολικής Μεσογείου, την οποία προσυπέγραψε «ηλιθίως» η κυβέρνηση και πρότειναν πρώτα ως λαγοί δήθεν αριστερές δυνάμεις.
Θα πείτε αρνούμεθα σε κάθε περίπτωση και οποιοδήποτε διάλογο με την Τουρκία;
Όχι φυσικά.
Αρνούμαστε τον ναρκοθετημένο διάλογο στον οποίο μόνο προτεκτοράτα και αυτοκτονικές μπανανίες εξαναγκάζονται να προσέλθουν.
Ένας διάλογος με την Τουρκία για να έχει κάποια πιθανότητα θετικής έκβασης και σε κάθε περίπτωση για να έχει ερείσματα αμοιβαιότητας και νομιμότητας απαιτεί:
Πρώτον: Μόνο θέμα συζήτησης να είναι η πραγματική διαφορά των δυο πλευρών: η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Ανατολικό Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Δεύτερον: Την άρση από πλευράς της Τουρκίας του Casus Beli. Μόνο ηττημένοι και μειονεκτούντες διαπραγματεύονται υπό απειλή πολέμου.
Τρίτον: Την άρση από την Τουρκία των «γκρίζων ζωνών» και την αποδοχή των συνοριακών δεδομένων της Συνθήκης της Λωζάννης και της συμφωνίας των Παρισίων.
Τέταρτον: Την αποδοχή από την Τουρκία του Διεθνοϋ Δικαίου της Θάλασσας ως αδιαπραγμάτευτη βάση του διαλόγου και κάθε συμφωνίας.
Πέμπτον: Την άμεση διακοπή από την Τουρκική πλευρά κάθε πρόκλησης και μονομερούς εκβιαστικής κίνησης στον Έβρο, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και την Κύπρο, από την ΑΟΖ της οποίας θα πρέπει η Άγκυρα να αποσύρει πάραυτα ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα.
Μόνο σε μια τέτοια βάση είναι δυνατό να υπάρξει έντιμος ελληνοτουρκικός διάλογος και όχι δρόμος που μετατρέπει την χώρα μας σε “πρόβατο επί σφαγήν” υπό την ομπρέλα της Γερμανικής ΕΕ και των ΗΠΑ!
Καλή χρονιά!