Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει το εργασιακό καθεστώς που επικρατεί στην Cosco και αφορά στο 90% και πλέον των εργαζόμενων στην πολυεθνική μέσω των εργολαβικών εταιρειών που ουσιαστικά την «πλαισιώνουν».
Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει τις δεσμεύσεις που υπαγορεύονται στους εργαζόμενους μέσα από τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τους εργολάβους, συμβάσεις που τελούν αυτή την ώρα εν ισχύ.
Σημείωση: Η Cosco είναι η πολυεθνική που έχουν επισκεφθεί ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυο πρωθυπουργοί (Σαμαράς, Τσίπρας) και πλειάδα υπουργών, απ’ όπου και φρόντισαν να μιλήσουν για τους «ευτυχείς εργαζόμενούς της» και για την εν γένει… προσφορά της στον τόπο.
«Πίστη και επιμέλεια στις υποθέσεις του εργοδότη»!
Σύμφωνα με την σύμβαση εργασίας που υπογράφουν οι εργαζόμενοι, οι «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ» είναι μεταξύ άλλων οι εξής:
«Ο Εργαζόμενος υποχρεούται έναντι του Εργοδότη σε υποχρέωση πίστης που αναλύεται σε απαγόρευση διάδοσης εταιρικών μυστικών και πληροφοριών σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (…) απαιτείται από τον Εργαζόμενο να συναινεί πλήρως και να υλοποιεί άμεσα και χωρίς την παραμικρή κωλυσιεργία ή πλημμέλεια τις εντολές και οδηγίες του Εργοδότη, καθώς επίσης και να επιδεικνύει ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή της διαχείρισης των καθημερινών υποθέσεων του Εργοδότη (…)».
Μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο…
Εργαζόμενοι «από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!
Στο εδάφιο «ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ» μεταξύ άλλων διαβάζουμε:
«Κάθε εργασία παρεμφερής με την άνω κύρια απασχόληση του Εργαζόμενου ή εν γένει κάθε απασχόλησή του σε εργασία που θεωρείται συναφής με αυτήν (…) δεν θεωρείται πρόσθετη εργασία και ρητά συμφωνείται ότι δεν θα οφείλεται γι’ αυτήν περαιτέρω αμοιβή για πρόσθετη εργασία (…)».
Το… ειδυλλιακό εργασιακό καθεστώς εξειδικεύεται και λίγο παρακάτω στο εδάφιο «ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» όπου διαβάζουμε:
«Ο Εργοδότης δικαιούται να μεταθέτει ή αποσπά τον εργαζόμενο από εργασία σε εργασία, από βάρδια σε βάρδια, από τμήμα σε τμήμα, από μηχάνημα σε μηχάνημα, από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση κτλ. Ως τόπος (έδρα) της εργασίας του Εργαζόμενου συμφωνείται όλη η Ελλάδα»!
Όποιος, λοιπόν, θέλει να μάθε τι σημαίνει εργαζόμενος – λάστιχο, εργαζόμενος – εξάρτημα, εργαζόμενος – περιουσιακό στοιχείο του αφεντικού, που μπορεί να τον στέλνει σε όποιο σημείο της Ελλάδας θέλει, να τον εκμεταλλεύεται όπως θέλει («από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!) και εκείνος, ο εργαζόμενος, να μην δικαιούται όχι να αρνηθεί αλλά ούτε και να σκεφτεί αποζημίωση για πρόσθετη εργασία, τότε ας κοιτάξει εκεί: Cosco.
16 μέρες δουλειά αλλά κάθε μέρα… απίκο!
Στο εδάφιο «ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» αναφέρεται:
«(…) το ωράριο εργασίας του Εργαζόμενου θα είναι τριάντα δυο (32) ώρες την εβδομάδα (…) ήτοι δεκαέξι (16) ημέρες το μήνα (…). Ο Εργαζόμενος θα ενημερώνεται εγκαίρως για τις ώρες και τις ημέρες της εργασίας του (…). Η υπέρβαση του ημερήσιου ωραρίου απασχόλησης θα λαμβάνει χώρο μόνο κατόπιν προηγούμενης έγγραφης εντολής (…) άλλως θα λογίζεται οικειοθελής παραμονή στο χώρο εργασίας».
Και παρακάτω:
«Επειδή για κάποια διαστήματα το χρόνο, οι δραστηριότητες της επιχείρησης παρουσιάζουν εποχική αύξηση, για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτών, συμφωνείται ότι ο εργαζόμενος εφόσον το επιθυμεί θα παρέχει τις υπηρεσίες του καθ’ όλες τις ημέρες το μήνα (…) χωρίς αυτό να θεωρείται ότι μετατρέπει την εκ περιτροπής σύμβαση εργασίας σε πλήρη απασχόληση»
Με άλλα λόγια,
- εκ περιτροπής εργασία,
- χωρίς σταθερές μέρες και ώρες,
- με τον εργαζόμενο, όμως, να είναι υποχρεωμένος να βαρέσει προσοχή κάθε μέρα και ανά πάσα στιγμή,
- και που όποτε τον καλέσουν, αν… ξεχαστεί η «ανωτέρα αρχή» και δεν εκδώσει έγγραφη εντολή, τότε η υπερωρία του θα λογίζεται σαν… οικειοθελής παραμονή στην εργασία.
Δεν ξέρουμε αν το μοντέλο είναι… κινέζικο. Τόσο καπιταλιστικό, όμως, ώστε να το λατρεύουν οι απανταχού της Γης κεφαλαιοκράτες, σίγουρα είναι.
Αποδοχές οι ανώτερες από τις… κατώτατες
Στο εδάφιο «ΑΠΟΔΟΧΕΣ» είναι όλα τόσο ξεκάθαρα που μιλούν από μόνα τους. Διαβάζουμε:
«(…) στο παραπάνω ποσό (συμβατικές αποδοχές), το οποίο είναι ανώτερο από το νομίμως οριζόμενο ως κατώτατο (…) περιλαμβάνεται η αμοιβή για οποιασδήποτε φύσης επιδόματα, καθώς και για κάθε πρόσθετη πέραν της νομίμου εργασία που ήθελε παρασχεθεί (αμοιβή νυχτερινής εργασίας, αμοιβή Κυριακών, Αργιών, αμοιβή για εκτός έδρας εργασία, αμοιβή αναπληρωματικής εβδομαδιαίας ανάπαυσης κλπ), η οποία τυγχάνει συμψηφιστέα κατά νόμω οφειλόμενη μισθολογική παροχή και αποζημίωση».
Αυτό είναι το καθεστώς που επικρατεί στην Cosco.
Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαίος, αλλά και σπουδαίος ο αγώνας των εργαζομένων εκεί. Ενας αγώνας που κόντρα στο αντεργατικό νομικό πλαίσιο, τους αντιαπεργιακούς νόμους των κυβερνήσεων, τα δικαστήρια, κανάλια, εφημερίδες, ακόμα και εργοδοτικά “σωματεία” με στόχο τη διάσπαση των εργαζομένων, κατάφερε ήδη την πρώτη νίκη:
Την κατάκτηση από τους εργάτες της έκδοσης της εγκυκλίου 4151/2018 με την εντάσσονται οι λιμενεργάτες στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), γεγονός που σηματοδοτεί ότι η εργοδοσία της “Cosco” οφείλει να διαμορφώσει ανάλογα και άμεσα τα μισθολογικά δικαιώματα των λιμενεργατών και τις κοινωνικοασφαλιστικές τους εισφορές.
Να γιατί κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και να γιατί ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί έχοντας την αλληλεγγύη όλου του εργαζόμενου λαού.
*Πηγή: imerodromos.gr
