Άρχισαν πάλι να κουνάνε τα ψηφαλάκια των… πιστών προσπαθώντας να σταματήσει η συζήτηση για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας πριν καν αρχίσει.
Απ’ ό,τι φαίνεται ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε κι ο γάιδαρος. Στο ξεκούδουνο κυριολεκτικά, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τις μειλίχιες αναφορές του αρχιεπίσκοπου για “παιχνιδίσματα” με τις οποίες δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν θέλει να ανέβουν οι τόνοι και το γύρισε στο βαρύ και το ασήκωτο, κλείνοντας, κατά πώς συνηθίζει, το μάτι σε ό,τι συντηρητικότερο κυκλοφορεί.
Προφανώς, η Ιερά Σύνοδος δεν θέλει χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. Και επίσης προφανώς τα μέλη της προσπαθούν να πνίξουν κάθε σχετική συζήτηση εν τη γενέσει της. Δεν είναι όμως δικαίωμά τους να λένε -κυριολεκτικά- ό,τι γουστάρουν.
Δεν μπορούν λοιπόν, οι ιεράρχες να δηλώνουν ότι “οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την αναθεώρηση του Συντάγματος θα γίνει με διακομματική επιτροπή και όχι με εκπροσώπους της κυβέρνησης”. Γιατί κυβέρνηση δεν υπάρχει α λα καρτ, όταν τους κάνει λόγου χάριν τα χατίρια και με μοχλό τον Καμμένο ανατρέπει τις θέσεις για τα Θρησκευτικά στις οποίες είχε συμφωνήσει ακόμα και ο αρχιεπίσκοπος.
Ούτε μπορούν οι ιεράρχες να δηλώνουν ότι “η Εκκλησία δεν θεωρεί ότι η νομική προσωπικότητα δημοσίου δικαίου χορηγεί στην πολιτεία το δικαίωμα να νομοθετεί μονομερώς”. Γιατί μια τέτοια τοποθέτηση είναι προφανώς εκτός λογικής, καθώς τα κάθε είδους ΝΠΔΔ δεν είναι και δεν μπορούν να είναι κράτος εν κράτει που η κυβέρνηση τα “αγγίζει” μόνο όταν συμφωνούν και τα ίδια, δηλαδή οι “νόμιμοι εκπρόσωποι” τους, δηλαδή αυτοί ή οι άλλοι παράγοντες.
Προφανώς λοιπόν, αυτή η θέση, που λογικά δεν στέκεται, είναι νέτα σκέτα προσχηματική. Αυτό που θέλουν να μας πουν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου είναι ότι αυτοί, αντίθετα από τους απλούς ανθρώπους, κινούνται σε άλλες σφαίρες, υπεράνω ελέγχων και διεκδικούν το “δικαίωμα” να κάνουν κάθε φορά ό,τι εκείνη τη στιγμή θεωρούν καλύτερο για πάρτη τους.
Άλλωστε, οι δεσποτάδες από… πάντα (!) με το αποφασίζομεν και διατάσσομεν πορεύονται, μην επιτρέποντας στους απλούς παπάδες για παράδειγμα την παραμικρή παρέκκλιση. Αλλά για τον εαυτό τους επιτρέπουν ανά πάσα στιγμή οποιαδήποτε παρέκκλιση.
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία πού το πάνε, η ουσία δεν είναι οι βαρύγδουπες φράσεις, οι πασπαλισμένες με αναφορές στο Σύνταγμα και το Δίκαιο, αλλά η καταχωνιασμένη κάπου στη μέση της τετρασέλιδης ανακοίνωσης συγκαλυμμένη απειλή: “Την οριστική απάντηση για το ζήτημα την δίνει πάντοτε ‘θάττον ή βράδιον’ ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός”.
Τα ψηφαλάκια των “πιστών” δηλαδή, κουνάνε πάλι οι… ευσεβέστατοι, σαν φαρισαίοι. Και τον φόβο των εκλογικών αποτελεσμάτων επισείουν, σαν γραμματείς. Για να μείνουν τα πράγματα και πάλι στάσιμα, όπως βόλευε και βολεύει τους υποκριτές.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
*Πηγή: news247.gr
Δεν μπορούν λοιπόν, οι ιεράρχες να δηλώνουν ότι “οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την αναθεώρηση του Συντάγματος θα γίνει με διακομματική επιτροπή και όχι με εκπροσώπους της κυβέρνησης”. Γιατί κυβέρνηση δεν υπάρχει α λα καρτ, όταν τους κάνει λόγου χάριν τα χατίρια και με μοχλό τον Καμμένο ανατρέπει τις θέσεις για τα Θρησκευτικά στις οποίες είχε συμφωνήσει ακόμα και ο αρχιεπίσκοπος.
Ούτε μπορούν οι ιεράρχες να δηλώνουν ότι “η Εκκλησία δεν θεωρεί ότι η νομική προσωπικότητα δημοσίου δικαίου χορηγεί στην πολιτεία το δικαίωμα να νομοθετεί μονομερώς”. Γιατί μια τέτοια τοποθέτηση είναι προφανώς εκτός λογικής, καθώς τα κάθε είδους ΝΠΔΔ δεν είναι και δεν μπορούν να είναι κράτος εν κράτει που η κυβέρνηση τα “αγγίζει” μόνο όταν συμφωνούν και τα ίδια, δηλαδή οι “νόμιμοι εκπρόσωποι” τους, δηλαδή αυτοί ή οι άλλοι παράγοντες.
Προφανώς λοιπόν, αυτή η θέση, που λογικά δεν στέκεται, είναι νέτα σκέτα προσχηματική. Αυτό που θέλουν να μας πουν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου είναι ότι αυτοί, αντίθετα από τους απλούς ανθρώπους, κινούνται σε άλλες σφαίρες, υπεράνω ελέγχων και διεκδικούν το “δικαίωμα” να κάνουν κάθε φορά ό,τι εκείνη τη στιγμή θεωρούν καλύτερο για πάρτη τους.
Άλλωστε, οι δεσποτάδες από… πάντα (!) με το αποφασίζομεν και διατάσσομεν πορεύονται, μην επιτρέποντας στους απλούς παπάδες για παράδειγμα την παραμικρή παρέκκλιση. Αλλά για τον εαυτό τους επιτρέπουν ανά πάσα στιγμή οποιαδήποτε παρέκκλιση.
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία πού το πάνε, η ουσία δεν είναι οι βαρύγδουπες φράσεις, οι πασπαλισμένες με αναφορές στο Σύνταγμα και το Δίκαιο, αλλά η καταχωνιασμένη κάπου στη μέση της τετρασέλιδης ανακοίνωσης συγκαλυμμένη απειλή: “Την οριστική απάντηση για το ζήτημα την δίνει πάντοτε ‘θάττον ή βράδιον’ ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός”.
Τα ψηφαλάκια των “πιστών” δηλαδή, κουνάνε πάλι οι… ευσεβέστατοι, σαν φαρισαίοι. Και τον φόβο των εκλογικών αποτελεσμάτων επισείουν, σαν γραμματείς. Για να μείνουν τα πράγματα και πάλι στάσιμα, όπως βόλευε και βολεύει τους υποκριτές.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
*Πηγή: news247.gr
