Υπό διάλυση οι Σοσιαλιστές, ευκαιρία για την Αριστερά.
Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, ο Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε το βράδυ της Πέμπτης ότι δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές του Μαίου. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας που εκλεγμένος πρόεδρος φυγομαχεί μετά τη συμπλήρωση της πρώτης θητείας του. Ωστόσο, η απόφασή του ήταν απολύτως δικαιολογημένη, καθώς η δημοτικότητά του βρισκόταν στα Τάρταρα, έτσι που όχι μόνο δεν είχε πιθανότητες να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αλλά κινδύνευε κιόλας να μην πάρει καν το χρίσμα της Κεντροαριστεράς στις προκριματικές του Ιανουαρίου.
Η πολιτική ταπείνωση του Ολάντ αντανακλά την υπαρξιακή κρίση του Σοσιαλιστικού Κόμματος ύστερα από μια πενταετία αντιδραστικών μέτρων, με αποκορύφωμα τον αντεργατικό νόμο Ελ Κομρί, που προκάλεσαν τα εργατικά στρώματα και τα συνδικάτα, χωρίς να καταφέρουν να ξεκολλήσουν την οικονομία από το τέλμα και να αντιμετωπίσουν τη χρόνια υψηλή ανεργία. Το Σταυρό του μαρτυρίου για λογαριασμό των Σοσιαλιστών θα κληθεί, πιθανότατα, να σηκώσει ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, με ελάχιστες πιθανότητες να περάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αν μάλιστα καταφέρει να επικρατήσει στις προκριματικές του Αρνό Μοντεμπούρ, που εκφράζει την αριστερή (τρόπος του λέγειν) πτέρυγα του κόμματος. Με αυτά τα δεδομένα, είναι πολύ πιθανό οι προεδρικές να εξελιχθούν, τουλάχιστον στο δεύτερο γύρο, σε αναμέτρηση μεταξύ του τουρμπο- Θατσερικού Φιγιόν και της ακροδεξιάς Λεπέν.
Από την άλλη πλευρά, η υπαρξιακή κρίση των Σοσιαλιστών δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για τον υποψήφιο του Αριστερού Κόμματος Ζαν- Λυκ Μελανσόν, ο οποίος εξασφάλισε την υποστήριξη του ΚΚ Γαλλίας ύστερα από εσωκομματικό δημοψήφισμα στο ιστορικό κόμμα. Αν και ο Μελανσόν διεξάγει μια κατά βάση προσωποπαγή εκστρατεία και δεν διαθέτει ένα κόμμα ριζωμένο στην κοινωνία (ο σχηματισμός του είναι περισσότερο εκλογικός μηχανισμός) στο πολιτικό επίπεδο κρατιέται γενικά σε αριστερές θέσεις, μάλιστα σε κρίσιμα ζητήματα (κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ευρώ) τοποθετήθηκε στα αριστερά της ηγεσίας του ΚΚ. Σε κάθε περίπτωση, η εκλογική περίοδος μπορεί να γίνει αφορμή ανασύνταξης της γαλλικής Αριστεράς και των λαϊκών στρωμάτων εν όψει των κρίσιμων κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων που θα δρομολογήσουν αυτές οι εκλογές, με την πιθανή επικράτηση του εκρηκτικού δίπολου Θατσερισμού- εθνικισμού, ενσαρκωμένου στο πολιτικό ψυχρόαιμο που λέγεται Φρανσουά Φιγιόν.