Οι ρουκέτες που έριξε ο κ. Κοτζιάς απερχόμενος – αποπεμπόμενος απ’ την κυβέρνηση έγιναν πύραυλοι με βαριά γόμωση, ανάλογη με όσα εκστόμισε στη συνέντευξη που έδωσε στον εκλεκτό συνάδελφο κ. Γιώργο Σαχίνη στο Κρήτη TV. Παρ’ ότι κατάπληκτος ο δημοσιογράφος
δεν άφησε τίποτε να πέσει κάτω και με διευκρινιστικές ερωτήσεις έκαμε ακόμα πιο καθαρά και άνευ δυνατότητος διαφορετικής ερμηνείας όσα έλεγε ο κ. Κοτζιάς, ότι δηλαδή ο κ. Καμμένοςμπροστά στον Πρωθυπουργό κατηγόρησε την κυβέρνηση στην οποία και ο ίδιος μετέχει ότι «τα παίρνει απ’ τον Σόρος». Άλαλος και εκείνη τη στιγμή, άλαλος και τώρα ο Τσίπρας απλώς προήδρευε και προεδρεύει.
Η υπόθεση Σόρος ταλανίζει τη χώρα μας (τον ελληνισμό εν γένει) πολλά χρόνια τώρα. Ακόμα και ο κ. Νίμιτς τα παίρνει απ’ τον Σόρος, όπως μετά λόγου γνώσεως (και αποδείξεως) έλεγε τις προάλλες ο επίσης εκλεκτός καθηγητής κ. Μάζης απευθυνόμενος από την εκπομπή του κ.Παπαδάκη στο μάλλον θεόκουφο πανελλήνιο.
Η υπόθεση Σόρος αφορά εν πολλοίς κι από πολύν καιρό στον τρελό χορό του εθνομηδενισμούστη χώρα μας (που τροφοδοτεί τον εθνικισμό πολλών άλλων). Ήδη από την εποχή της συμφωνίας Γιωργάκη – Τζεμ για τη συγγραφή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας (που ούτε καν αυτήν τήρησε η Τουρκία) οι χρηματοδοτήσεις Σόρος καθορίζουν συγγραφές βιβλίων, συγγραφείς, προγράμματα σπουδών, καλλιτεχνικές κλίκες και πολιτικές παρέες σε όλο το φάσμα της πολιτικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής μιας χώρας που έγινε Προτεκτοράτο.
Παράνομα (με την κατάλυση του Συντάγματος) και ανήθικα (με όλον αυτόν τον συρφετό που επωφελείται από κάτι τέτοιο).
***
Αλλά, αν το πανελλήνιο έχει κουφαθεί απ’ την πολλή καρπαζιά, οι εισαγγελείς τι κάνουν;Ουδείς ξύπνιος στο φυλάκιό του; Ουδείς;
Διότι αυτά που κατά Κοτζιά είπε ο Καμμένος είναι αρμοδιότητος της Δικαιοσύνης, αν πράγματι υπάρχει και υφίσταται η διάκριση των Εξουσιών (έστω σ’ αυτό το γαμ@προτεκτοράτο). Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν να είπε ο Βρετανός Υπουργός Αμύνης, φέρ’ ειπείν, μπροστά στην κυρία Μέι ότι η κυβέρνησή της τα παίρνει για να χειρισθεί το Brexit.
Ή μήπως η Ελλάδα δεν είναι μια ευρωπαϊκή χώρα; ή μήπως δεν υπάρχει εδώ αυτή η «κανονικότητα» υπέρ της οποίας (μας σφάξανε να) κοπτόμεθα;
Και μην πει κανείς ότι η παρέμβαση της Δικαιοσύνης για ένα τέτοιο κολοσσιαίο πρόβλημα συνιστά «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής» διότι θα γελάνε και οι πέστροφες στις Πρέσπες.
Όσον κι αν η τυχόν εξαγορά της ελληνικής κυβέρνησης (και συλλήβδην όλων των Υπουργών της) μοιάζει στον πτωχοπροδρομισμό της με τις εξαγορές βουλευτών απ’ τον κ. Ζάεφ στα Σκόπια,θα είναι απολύτως εξευτελιστικό να παραδεχθούμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.
Θα είναι δηλαδή τέλειος ο εξευτελισμός να παραδεχθούμε την ήττα ότι η Ελλάδα ως προτεκτοράτο είναι συγκοινωνούν δοχείο με ένα κράτος του σωλήνα όπως τα Σκόπια. Χώρες και οι δύο, επικράτειες του Τραμπ και του Πάιατ.
Στην άγνοιά του για την Ιστορία ο Τσίπρας άφησε την ιστορικότητα των πραγμάτων να τον στριμώξει. Και μαζί του να στριμώξει την Ελλάδα. Η κυβέρνηση αυτών των απίθανων παράτησε τα όπλα της Ελλάδας απ’ τον πολιτισμό και την Ιστορία και τα εξέτρεψε αυτεπίστροφα εναντίον της.
Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε τόσο κακό όνομα στον κόσμο ώστε, πλην Λακεδαιμονίων, ο μισός να την οικτίρει (ακόμα κι όταν την επαινεί γλυκερά) κι ο άλλος μισός να την περιφρονεί.
Εκτός όμως απ’ αυτό, τώρα η κυβέρνηση εισπράττει και τα επίχειρα της σύνθεσής της – την αποσύνθεσή της. Όπως έγραφε η στήλη και χθες, μέσα σ’ αυτό το μόρφωμα συνυπάρχουν αριστεροί της πλάκας που εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερη πολιτική, σοσιαλδημοκράτες και αριστεριστές, εθνομηδενιστές και λαϊκοπατριώτες της φακής, αριβίστες και κομματικοί τυχοδιώκτες, «εκσυγχρονιστές» και Ακηδοπασόκοι, εγκάθετοι της Τρόικας και σαχλαμαροπίτουρες με μόνον συνεκτικό ιστό τη διαχείριση της εξουσίας (απ’ τα λιγούρια χάριν της πλουτοκρατίας) κατά του λαού, και μόνον φυλαχτό την εύνοια (με τις διακυμάνσεις της) της Αμερικανοκρατίας και της καθ’ ημάς Γερμανικής Υποδιοίκησης.
Τώρα, κάποιοι αριστεροί που ακολούθησαν αυτό το μόρφωμα, αρχίζουν να πάσχουν, μικρό το κακό κι ας πρόσεχαν. Το Μεγάλο Κακό στο οποίο οι ίδιοι και το μόρφωμα συμμετέχουν, είναι η κατάσταση της χώρας. Η έκνομη κατάσταση της χώρας.
Διότι απ’ όταν επεβλήθη το πρώτο Μνημόνιο χωρίς την πλειοψηφία των 180 ψήφων στη Βουλή κι απ’ όταν νομιμοποίησε τα προγενέστερα μνημόνια ο Τσίπρας επιβάλλοντας το δικό του με 223 ψήφους, η Ελλάδα βρίσκεται σε Καθεστώς Εντολής με την ανάλογη νομιμότητα που μια τέτοια κατάσταση παράγει.
Μέρος της απόδειξης αυτής της ανομίας είναι όταν το κράτος δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης (λόγου χάριν για τις συντάξεις) ή όταν η Δικαιοσύνη κάνει τα στραβά μάτια στις παρεκτροπές της Εκτελεστικής Εξουσίας, όπως στα περί Κοτζιά – Καμμένου – Τσίπρα, ή όπως στην υποθήκευση της εθνικής περιουσίας στη διακριτική ευχέρεια ξένων δυνάμεων.
Όμως, μην ανησυχείτε, Έλληνες! Σε άλλους μίλαγε ο κ. Καμμένος κι άλλα τα αυτιά του κ. Κοτζιά άκουγαν. Δεν μίλαγε ο Καμμένος στον Τσακαλώτο, στον Τσακάλογλου μίλαγε. Ούτε στονΓαβρόγλου, αλλά στον Σόρογλου, όχι στον Φλαμπουράρη αλλά στον Μπαϊράκη, ούτε μιλούσε στον Παππά αλλά στον Πεντάστερο κι οπωσδήποτε στον Μπομπολόπουλο, όχι πάντως στονΣπίρτζη. Όλοι αυτοί δεν ήταν εκεί, εκεί ήταν ο αέρας, ο αέρας που περνάει μέσα απ’ τον ερειπιώνα μιας χώρας που έχυσε το αίμα της για ένα ΟΧΙ το 1940, που μάτωσε με την Εθνική Αντίσταση φθάνοντας το μπόι της ώς τα άστρα και που ξανάχτισε τον εαυτό της με τον ιδρώτα των πατεράδων μας και των μανάδων μας μόνον και μόνον για να την αρπάξουν λάφυρο οι σκερβελέδες, τα μαύρα σκυλιά των Δυνατών και οι τιποτένιοι…
*Πηγή: topontiki.gr
