Πώς «είδε» η ιστορική εφημερίδα τον έλληνα ποιητή αρκετά χρόνια πριν κατακτήσει το νόμπελ Λογοτεχνίας
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971, έφυγε από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές, βραβευθείς με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, Γιώργος Σεφέρης.
Τον Μάιο του 1949, «ΤΑ ΝΕΑ» δημοσίευσαν το αφιέρωμα των Times του Λονδίνου που έφερε τον τίτλο «Έλλην και Φιλέλλην». Σε αυτήν, η ιστορική βρετανική εφημερίδα αναφερόταν στην ελληνική λογοτεχνία και τους επιφανείς εκπροσώπους της ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και βρίσκεται και ο Γιώργος Σεφέρης.
«ΤΑ ΝΕΑ», 17.5.1949, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Γράφουν οι Times του Λονδίνου το 1949:
«Ο κ. Γεώργιος Σεφέρης, γενννηθείς το 1900, κατέχει μίαν θέσιν που, με τον κίνδυνον, να υπεραπλοποιήσωμεν τα πράγματα, ημπορεί να χαρακτηρισθή ως ανάλογος εκείνης την οποία κατέχει ο Τ. Σ. Έλιοτ εις την Αγγλίαν.
»Η δημοσίευσις της «Στροφής» του το 1931 προσέθεσε μίαν νέαν επιρροήν και έναν νέον τόνον εις τον Ελληνικόν στίχον».
Στιγμή, σταλμένη ἀπὸ ἕνα χέρι
ποὺ εἶχα τόσο ἀγαπήσει
μὲ πρόφταξες ἴσια στὴ δύση
σὰ μαῦρο περιστέρι.
Ὁ δρόμος ἄσπριζε μπροστά μου,
ἁπαλὸς ἀχνὸς ὕπνου
στὸ γέρμα ἑνὸς μυστικοῦ δείπνου…
Στιγμὴ σπυρὶ τῆς ἄμμου,
ποὺ κράτησες μονάχη σου
ὅλη τὴν τραγικὴ κλεψύδρα βουβή,
σὰ νὰ εἶχε δεῖ τὴν Ὕδρα
στὸ οὐράνιο περιβόλι.
»Η υποδοχή του ποιήματος αυτού εχαρακτηρίσθη από μίαν κριτικήν που υπενθύμιζε την κριτικήν που ησκήθη όταν εξέδωσε, το 1922, την μετάφρασιν της “Έρημης Χώρας” του Έλιοτ.
»Οι κριτικοί παραπονούνται διά την ασάφειάν της. Αλλά ο Παλαμάς περιέγραψε αυτόν τον πρώρον καρπόν ενός νέου ταλέντου ως πραγματικήν καμπήν εις την Ελληνικήν λογοτεχνίαν.
»Έκτοτε, ο Σεφέρης αύξησε την φήμην του, με άλλας ποιητικάς συλλογάς και έτυχε της δικαιάς τιμής να μεταφρασθή τόσον εις τα γαλλικά όσον και εις τα αγγλικά.
»Η τεχνική του προέρχεται από τας ιδίας εκείνας γαλλικάς πηγάς που εχρησιμοποίησεν ο Έλιοτ, εις τούτο δε οφείλεται η απίθανη ομοιότης των.
»Εξ ιδιοσυγκρασίας όμως ο Σεφέρης είνε τύπος διανοητικός μάλλον παρά μυστικιστής, αισθησιακός και όχι πουριτανός.
»Τα ποιήματά του αποδίδουν αξιοθαύμαστα την γεύσιν και την αφήν των κοινών πραγμάτων, την θέρμην του ηλίου, το άρωμα των λουλουδιών.
»Η ατμόσφαιρα της ποιήσεως του είνε η ατμόσφαιρα του Ελληνικού τοπίου, με τους θερμούς κυκλικούς τόνους του φωτός του, με τα νησιά του που ομοιάζουν με πρωτόγονη ζωγραφική, με τα αγάλματά του και με τα κυπαρίσσια του. Ο κ. Σεφέρης είνε εθνικός ποιητής μόνον από της απόψεως ότι είνε απόλυτα Έλλην.
Ο ύπνος σε τύλιξε, σαν ένα δέντρο, με πράσινα φύλλα
Ανάσαινες, σαν ένα δέντρο μέσα στο ήσυχο φως
Μέσα στη διάφανη πηγή κύτταξα τη μορφή σου.
Κλεισμένα βλέφαρα και τα ματόκλαδα χάραζαν το νερό.
Τα δάχτυλά μου στο μαλακό χορτάρι βρήκαν τα δάχτυλά σου.
Κράτησα το σφυγμό σου μια στιγμή
Κι ένοιωσα άλλου τον πόνον της καρδιάς σου».