Έχουν περάσει δέκα χρόνια, που ο λαός µας, η κοινωνία µας και η πατρίδα µας, βιώνουν µια βαθειά και πολυδιάστατη κρίση, που οι συνέπειές της, κατά κοινή οµολογία, είναι εκείνες που θα είχαµε µετά από ένα, κλασικού τύπου, πόλεµο!
Είναι περιττό να επαναλάβουµε καταγραφές των τραγικών αυτών συνεπειών.
Έχουν γραφεί τόσα πολλά για αυτές, αλλά κυρίως ο κάθε ένας µας και η κάθε µια µας τις ζει στην καθηµερινότητά τους, που απόπειρα καταγραφής τους θα µείωνε τις διαστάσεις τους.
Πολλοί ήταν εκείνοι, µεταξύ των οποίων και οι στήλες αυτές, που µόλις ξέσπασε η συγκεκριµένη κρίση, είπαν και τόνισαν: Η κρίση να γίνει ευκαιρία για αναστοχασµό-µετάνοια και χάραξη µιας νέας,προσωπικής, πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής µας πορείας. Μάλιστα το Κίνηµα της Χ.∆. και τούτη δω η ιστορική εφηµερίδα, προκειµένου να ταρακουνήσουν τους πάντες, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει, κυκλοφόρησαν, σε βιβλίο, το πρώτο Μνηµόνιο, αµέσως µετά την υπογραφή του, και µε τον αφυπνιστικό τίτλο: «ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Η ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆ΑΣ». Ένας τίτλος και ένα βιβλίο που καλούσε σε συναγερµό. Η Ελλάδα, υπογραµµίζαµε, υποθηκεύεται. Η Ελλάδα γίνεται αποικία. Η Ελλάδα χάνει την εθνική της ανεξαρτησία. Οι κυβερνήσεις µας θα είναι εκτελεστικά όργανα των ∆ανειστών µας. Μια νέου τύπου κατοχή µας απειλεί. Υπήρξαν τότε, καλοί φίλοι που µας είπαν επιτιµητικά: « Είστε κινδυνολόγοι. Καταντήσατε τη «Χ» να γίνει «Μ-Λ». ∆υστυχώς όµως τα δέκα χρόνια που πέρασαν, δικαίωσαν τις τότε εκτιµήσεις µας κατά τραγικό τρόπο. Το θέµα, βέβαια, δεν είναι αν επιβεβαιώθηκαν ή όχι οι εκτιµήσεις µας. Το θέµα είναι ότι « το ταρακούνηµα» που επιδιώκαµε δεν απέδωσε. Συνεχίσαµε, ως λαός και ως κοινωνία «να γελούσαµε σαν κάθε µέρα»!
Αποτέλεσµα; Οι δεκάχρονοι πόνοι και ωδίνες δεν οδήγησαν στη γέννα του νέου, του υγιούς, αλλά επανέφεραν στη ζωή, ένα νεκραναστηµένο όν, τη Ν.∆. µε µαιευτήρα τον ΣΥΡΙΖΑ!
Κοινή ήταν και είναι η θέση και προφανές και αναµφισβήτητο το συµπέρασµα ότι οι κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης ήταν τα κόµµατα και οι ηγεσίες που κυβέρνησαν τη Χώρα, πριν την κρίση. Κατά συνέπεια θα έπρεπε το παλιό εκείνο πολιτικό σύστηµα, µε τα κόµµατα και το προσωπικό του να «πήγαινε σπίτι του». Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ που εµφανίστηκε ως νέο και ριζοσπαστικό Κίνηµα, που θα καταργούσε τα Μνηµόνια και θα διέγραφε το Χρέος, που περιφρόνησε το ηρωικό αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος του 2015 και στη συνέχεια υπέγραψε το τρίτο και χειρότερο Μνηµόνιο, υπάγοντας στο Υπερταµείο των ∆ανειστών, το δηµόσιο πλούτο, ακόµα και τα αρχαιολογικά Μνηµεία, θα έπρεπε και εκείνος να υποστεί τις συνέπειες της πολιτικής του αυτής. Τι συνέβη όµως;
Η Ν.∆. κατήγαγε µια καθαρή εκλογική νίκη µε 158 βουλευτές. Πρόκειται για παλλινόρθωση-νεκρανάσταση, που προκάλεσε κυρίως η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ µείωσε τη δύναµη του, µόλις 3,5% σε σχέση µε το ποσοστό του το Σεπτέµβρη του 2015. Μια, δηλαδή, φθορά εντελώς ανώδυνη και µε ένα ποσοστό, περίπου 32%, που τον καθιστά κυρίαρχο στο χώρο της λεγόµενης κεντροαριστεράς.
Το πάλαι ποτέ παντοδύναµο ΠΑΣΟΚ, µεταµορφωµένο σε ΚΙΝΑΛ, είναι το µόνο από τα γενεσιουργά της κρίσης κόµµατα, που «έχει πληρώσει», όχι τα ∆άνεια, που οφείλει, αλλά πολιτικό κόστος, αφού η εκλογική του δύναµη είναι πια µονοψήφια, 8% και απειλείται σοβαρά από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε νέα πτώση.
Το ΚΚΕ, µε το 5,3%, δεν πανηγυρίζει µεν, φαίνεται όµως να µην ενδιαφέρεται για ανοίγµατα µε προοπτική µιας παρουσίας στο εκλογικό στίβο, µε µεγάλες απαιτήσεις.
Σηµαντικό και οπωσδήποτε θετικό το γεγονός της εξόδου της Χ.Α. από τη Βουλή.
Όµως, όπως από την αρχή τονίσαµε, η κρίση δεν µπορούσε, ούτε µπορεί να ξεπεραστεί µε την εναλλαγή µνηµονιακών και ευρωλιγουρικών κοµµάτων. Η κρίση έδιδε την ευκαιρία για τη συγκρότηση, ενός γνήσιου και ακηδεµόνευτου λαϊκού, δηµοκρατικού και πατριωτικού Κίνήµατος, µε µέλη και στελέχη που να µην είχαν καµιά σχέση µε το φθαρµένο και ένοχο χθές. Τη συγκρότηση µιας πραγµατικά Νέας πολιτικής δύναµης. Αντί για αυτή, τα δέκα αυτά χρόνια παρουσίαστηκαν και ψηφίστηκαν από το λαό, ως Νέα διάφορα, προσωποπαγή µορφώµατα, µιας χρήσης, που έγνοια τους έχουν τη συµµετοχή τους σε κάποιο στασίδι της εξουσίας. Πολλά τα παραδείγµατα. ΛΑ.Ο.Σ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ∆ΗΜΑΡ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και τώρα Βελόπουλος και Βαρουφάκης.!
Η σχέση που είχαν ή έχουν τα κόµµατα αυτά µε το Νέο, είναι η σχέση ηλικίας που έχει ο γράφων των 79 ετών, µε τον έφηβο!
Συµπέρασµα:
-Και µε τις εκλογές αυτές συνεχίστηκε η εναλλαγή των κοµµάτων που υπηρετούν το Σύστηµα.
-Νέες πολιτικές δυνάµεις δεν εµφανίστηκαν.
– Ως λαός, ως πολίτες έχοµε ενσωµατωθεί, κατά κανόνα, µε το σύστηµα
και βασικό κριτήριο µας για την ψήφο µας είναι το στενά προσωπικό µας
συµφέρον, όπως το εκτιµά ο κάθε ένας µας.
-Οι «δυνάµενοι να φέρουν όπλα», προτιµούν το χουζούρι τους και να τα έχουν καλά µε τον εκάστοτε καίσαρα και αφήνουν το λαό στο σκοτάδι,την πλάνη και τη σύγχυση.
-Οπωσδήποτε υπάρχουν και υγιείς πολιτικές και πνευµατικές δυνάµεις
που όµως είναι υλικά αδύναµες και οργανωτικά ασυντόνιστες. Χρέος µας να
συναντηθούµε όλοι, να δώσουµε τα χέρια και να αποφασίσουµε να πράξουµε ό,τι και όσα µέχρι τώρα δεν πράξαµε, ώστε να υπάρξει εναλλακτική λύση στα προβλήµατα του λαού και της πατρίδας µας,
Μέχρι τότε, εµείς, όπως πάντοτε θα προσπαθήσουµε να συµβάλλοµε, µε την καλόπιστη κριτική µας,µε προτάσεις και ενέργειες µας στην επιτυχία της κυβέρνησης που ο λαός επέλεξε. Ιδιαίτερα µάλιστα στην αντιµετώπιση των εθνικών µας θεµάτων.
*Ο Μανώλης Μηλιαράκης είναι επίτιμος πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας
*Πηγή: Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, φ. 1037(1349), 11/07/2019.
