Οι επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη των νέων οργάνων διοίκησης στο επιμελητήριο είναι ίσως οι πιο κρίσιμες στην ιστορία του, αφού ουσιαστικά διακυβεύεται η θεσμική του υπόσταση αλλά και η λειτουργία του. Η αδράνεια της Κ Δ όλα τα προηγούμενα χρόνια και η εκκωφαντική σιωπή της για τα κοινωνικά δεινά που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, έχουν οδηγήσει σε απαξίωση το θεσμό του Ο Ε Ε ενώ παράλληλα έχουν πλήξει σε σημαντικό βαθμό την επιστημονική αξιοπιστία αλλά και την κοινωνική αξιοπρέπεια των οικονομικών επιστημόνων. Όλα τα προηγούμενα χρόνια που πέρασαν και ειδικά την τελευταία τριετία οι ετερόκλητες μνημονιακές δυνάμεις που είχαν τον έλεγχο του επιμελητηρίου το μετέτρεψαν σε ένα άνευρο γραφειοκρατικό μηχανισμό έκδοσης αδειών και επαγγελματικών ταυτοτήτων αλλά και σε ένα σκαλοπάτι ανέλιξης κομματικών στελεχών, σε κυβερνητικές θέσεις. Παρά το ότι σύμφωνα με τον θεσμικό του ρόλο, αλλά και το καταστατικό του το επιμελητήριο είναι ο επιστημονικός σύμβουλος της πολιτείας σε θέματα οικονομίας καθώς και υπερασπιστής των ιδιαίτερων επαγγελματικών συμφερόντων των μελών του η πλειοψηφία της εκάστοτε Κ Δ με πράξεις και παραλείψεις συνέβαλε στην απαξίωση του θεσμικού του ρόλου.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποδεικνύουν τα παραπάνω αποτελούν τα εξής:
* Το Ο Ε Ε απουσίαζε μόνιμα από τα οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας.
* Το Ο Ε Ε δεν συγκρούστηκε ούτε <<στοιχειωδώς>> με τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές που οδήγησαν σε εξαθλίωση την συντριπτική πλειoψηφία του ελληνικού λαού.
* Με τη στάση της η Κ Δ συνέτεινε στην ανυπαρξία του επιστημονικού έργου των οικονομικών επιστημόνων.
* Υποβάθμισε και απαξίωσε το οικονομολογικό επάγγελμα αφού δεν έκανε καμία προσπάθεια για την νομοθετική κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μελών του.
O μισθωτός οικονομολόγος, οι άνεργοι οικονομολόγοι, οι ετεροαπασχολούμενοι οικονομολόγοι , οι οικονομολόγοι του δημόσιου τομέα, οι φοροτέχνες λογιστές που συνεισφέρουν χωρίς αντίκρυσμα έχουν καταδικάσει στην συνείδησή τους ένα θεσμό που αντί να λειτουργεί ως υπερασπιστής των συμφερόντων τους, λειτουργεί ως ένα βαθιά αντιλαϊκός μηχανισμός χωρίς στόχους και προοπτική. Με τις αποφάσεις του το επιμελητήριο συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στην διαρκή αμφισβήτηση της επαγγελματικής και επιστημονικής κατοχύρωσης των μελών του, ενώ με τις διαχρονικές ενέργειές του δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε ο επιμελητηριακός θεσμός να έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας. Για την κατάσταση αυτή διαχρονικές ευθύνες έχουν οι παρατάξεις Π Α Σ Κ Ο , Δ Η Κ Ι Ο . Α Κ Ι Ο Ε , Σ Υ Ν. “Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Ω Ν ” Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ω Ν αλλά και διάφορα ανεξάρτητα συντεχνιακά σχήματα που έδρασαν όχι μόνο συμπληρωματικά στην πορεία απαξίωσης του θεσμού, αλλά συνέβαλαν με τις επιλογές τους στην στήριξη των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών από το 2010 μέχρι σήμερα. Η διέξοδος βέβαια για την αναβάθμιση του επιμελητηριακού θεσμού δεν είναι ούτε η αποχή ούτε η αποστράτευση, αλλά η συμβολή μας σαν οικονομικοί επιστήμονες μέσω της Ε Α Σ σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του Ο. Ε. Ε. Μέσα σε ένα ιδιαίτερο δυσμενές περιβάλλον καλούμαστε να συμβάλουμε στην αναβάθμιση του θεσμού, βλέποντας τα οικονομικά προβλήματα όχι μόνο ως τεχνοοικονομικά, αλλά κυρίως ως κοινωνικά που η λύση τους σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από τον αναπροσανατολισμό του θεσμού σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση.
Επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε τους οικονομικούς επιστήμονες όχι με κριτήριο την κομματική τους προέλευση, αλλά την διάθεσή τους να αγωνιστούν για την επίλυση των προβλημάτων που βιώνει ο ελληνικός λαός με συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες στην κρίσιμη οικονομική και κοινωνική συγκυρία που διανύει η χώρα. Στην προσπάθειά μας αυτή δεν υποτιμούμε φυσικά και τα ιδιαίτερα επαγγελματικά προβλήματα των οικονομικών επιστημόνων στοχεύοντας:
* Στην δημιουργία νέου νομοθετικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα όλων των οικονομολογικών ειδικοτήτων σε όλο το φάσμα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.
* Στην νομοθετική κατοχύρωση της ειδικότητας του φοροτέχνη λογιστή σε όλο το φάσμα των οικονομικών δραστηριοτήτων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με υποχρεωτική υπογραφή και αναβάθμιση του επιστημονικού τους ρόλου.
* Στην δημιουργία νέου νομοθετικού πλαισίου που θα θωρακίζει τους ορκωτούς λογιστές από εξωγενείς παράγοντες με την υπαγωγή τους σε ένα αμιγώς δημόσιο φορέα υπαγόμενο σε δικαστικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο.
* Στην δημιουργία ενός ριζικά διαφορετικού μοντέλου για την επαγγελματική κατάρτιση και επιμόρφωση των μελών του επιμελητηρίου με έμφαση στους νέους και άνεργους οικονομολόγους.
Η προώθηση των παραπάνω προϋποθέτει την διαρκή συσπείρωση των οικονομικών επιστημόνων σε αντιμνημονιακή βάση ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, αλλά και την καθημερινή τους συμβολή για την ανατροπή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής που εκπορεύεται από την σημερινή κυβέρνηση και που επιγραμματικά κινείται πάνω στους εξής άξονες:
* Στην συνεχή μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης και του κόστους εργασίας με απορρύθμιση της αγοράς εργασίας αλλά και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και του ασφαλιστικού συστήματος.
* Στην συνεχή αύξηση των έμμεσων φόρων για τους εργαζόμενους και τα λαικά στρώματα για να επιτευχθεί τάχα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.
* Στην εκχώρηση των στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων σε ξένα funds.
* Στην παράδοση των δημόσιων επιχειρήσεων αλλά και των πιο κερδοφόρων τομέων της δημόσιας διοίκησης σε ιδιώτες.
* Στην συνεχή μείωση των Μ Μ Ε και των αγροτών ώστε να υπάρξει ανακατανομή των μεριδίων της αγοράς υπέρ των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων.
Επίσης εκτός από τα παραπάνω που υλοποιούνται με θρησκευτική ευλάβεια από τους σημερινούς κυβερνώντες και όχι μόνο επιτρέψτε μου και μια μικρή αναφορά για την λεγόμενη <<ελάφρυνση του χρέους>> αλλά και για την μεθοδολογία της δεύτερης αξιολόγησης. Εκτός από τα δεκάδες προαπαιτούμενα που πολύ απλά θα μεταφράζονται σε όλο και νέα μέτρα, με βάση τις αποφάσεις του Μαϊου του 2015 στην ατζέντα περιλαμβάνονται και οι δημοσιονομικοί στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% όχι μόνο μέχρι το 2020 2021 αλλά για ακόμη πιο μακρά χρονική περίοδο γεγονός που σημαίνει, ότι τα ανταλλάγματα που θα κληθεί να πληρώσει η χώρα για την την λεγόμενη ελάφρυνση του χρέους θα είναι η εκτέλεση πλεονασματικών προϋπολογισμών για μια σειρά χρόνια που θα συνοδεύονται βέβαια με όλο και νέα μέτρα που φυσικά θα καλούνται να πληρώσουν τα μόνιμα υποζύγια. Οι κυβερνητικές θέσεις για μικρότερα πλεονάσματα μετά το 2018 που διατυπώθηκαν δημόσια από τον λαλίστατο Υπουργό οικονομικών, εγκαταλείφθηκαν διακριτικά και τώρα το παζάρι γίνεται ως προς τον χρόνο που θα επιβληθούν πιθανόν και νέα μέτρα.Να προσθέσω εδώ ακόμα ότι εφόσον οι ευρωπαίοι δανειστές επιμείνουν σε πλεονάσματα 3,5% του Α Ε Π το Δ Ν Τ απαιτεί από τώρα νέα μέτρα άνω των 4 δις για την διετία 2019 2020 με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία αλλά και για την ήδη εξαθλιωμένη ελληνική κοινωνία.
Στον αντίποδα τώρα αυτής της ασκούμενης και ανάλγητης πολιτικής καλούμαστε να συμβάλουμε με όλες τις δυνάμεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση στοχεύοντας
* Στην κατάργηση των μνημονίων και της διαρκούς λιτότητας
* Στην γενναία ανακατανομή των εισοδημάτων με ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων.
* Στην αναστολή της πληρωμής του δημόσιου χρέους με στόχο την διαγραφή του αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις διαχειριστικές μνημονιακές ρυθμίσεις περί ελάφρυνσης του
* Στην εθνικοποίηση των τραπεζών με παροχή πιστώσεων με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.
* Στην σεισάχθεια των λαϊκών νοικοκυριών και των Μ Μ Ε με χαμηλό εισόδημα και περιουσία.
* Στην δημιουργία προϋποθέσεων για ομαλή μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.
* Στην δραστική μείωση της ανεργίας, μέσα από ένα νέο μοντέλο παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης.
* Στην γενναία φορολογική ελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων με πάταξη της πραγματικής φοροδιαφυγής, με παράλληλη κατάργηση των προνομίων της ολιγαρχίας.
* Στον ριζικό επαναπροσανατολισμό της Δ. Δ. προς όφελος των πολιτών.
Η πρόκληση για τους οικονομικούς επιστήμονες είναι μεγάλη, γιατί πέρα από τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές και τις προτάσεις μας δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απαιτείται συστηματική οργανωμένη και μεθοδική δουλειά με συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και ανάλογη ιεράρχηση και παρέμβαση σε όλους του τομείς της ελληνικής οικονομίας, στην κοινωνία,και ειδικά στην νεολαία. Σημαντικός όρος και απαραίτητη συνθήκη για να προχωρούν τα παραπάνω είναι η ανάπτυξη της δουλειάς μας μάσα από την Ε Α Σ αλλά και η αποκάλυψη των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών μέσα στο επιμελητήριο, αλλά και έξω από αυτό. Δε πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η βασική αντίθεση διαχρονικά και ιστορικά που διαπερνά την ελληνική κοινωνία είναι Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α από την εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης και από την συμβολή την δική μας θα εξαρτηθεί σε ένα μεγάλο βαθμό εάν η ελληνική κοινωνία διαθέτει την ικανότητα να βγει από το τέλμα της μνημονιακής κρίσης και της παρακμής.
*Ο Λαμπρόπουλος Νικόλαος είναι οικονομολόγος και υποψήφιος με την Ενωτική Αντιμνημονιακή Συσπείρωση Οικονομολόγων