Και τώρα «τι»;

Απ’ τη θέση αυτή προσφάτως είχε ήδη διατυπωθεί ο έντονος προβληματισμός ενόψει των εκλογών στην Γερμανία για το σχετικό αποτέλεσμα.

Στο κείμενο αυτό επισημάναμε μεταξύ των άλλων και τα εξής, τα οποία δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν:

«Περαιτέρω, δεν πρέπει να διαφεύγει από την προσοχή των παρατηρητών ότι υπάρχει η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» η «AfD», η οποία μάλιστα υπερβαίνει τη Ριζοσπαστική Αριστερά, εφόσον είναι τρίτη δύναμη με 11% και ακολουθούν η Αριστερά με 10% αυξάνοντας κατά 1% τις δυνάμεις της, όπως κατά 1% των δυνάμεών τους αυξάνουν και οι Φιλελεύθεροι του «FDP» που ανήλθαν στο 9%, ενώ οι Πράσινοι διατηρούν πάντοτε σταθερά το ποσοστό τους στο 8%.

Με τούτα βεβαίως τα δεδομένα είναι προφανές ότι η «AfD» καθώς και το «FDP» θα καταλάβουν θέσεις στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αφού έχουν υπερκαλύψει ήδη το ποσοστό του 5%. (Το 5% αφορά το όριο εισόδου στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Είναι το αντίστοιχο καθ’ ημάς 3%).

Τα προαναφερόμενα δείχνουν βεβαίως ένα πολιτικό τοπίο για το οποίο υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο «ποιος» θα είναι ο βιώσιμος κυβερνητικός συνασπισμός. Συνεπώς, η σύνθεση του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου της Γερμανίας και ιδιαιτέρως η σύνθεση της κυβέρνησης που θα προκύψει στην Γερμανία από τις εκλογές της 24^ης Σεπτεμβρίου θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον «δια τα καθ’ ημάς»…

Τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει ήδη αφορούν κυρίως δύο ηττημένους: τους Χριστιανοδημοκράτες με 32,9% (παρενθετικώς υπ’ όψιν ότι οι δημοσκοπήσεις έδιναν ποσοστά μέχρι και 37%) και τους Σοσιαλδημοκράτες με 20,5% οι οποίοι κατέγραψαν και αυτοί μια ιστορική ήττα. Τα λοιπά πολιτικά υποκείμενα της Γερμανίας, το Αριστερό Κόμμα, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι κινήθηκαν στα προβλεπόμενα ποσοστά των 9,2%, 8,9% και 10,7% αντιστοίχως.

Μερικές χρήσιμες παρατηρήσεις

Η πολιτική της λιτότητας σε μεγάλα στρώματα σε αναφορά με το «ξενοφοβικό ρεύμα» που συνεπάγεται η πολιτική «των ανοιχτών συνόρων της Merkel», είχαν σαν αποτέλεσμα, τη μετακίνηση σημαντικού αριθμού ψηφοφόρων. Ήτοι 1.330.000 ψηφοφόροι κατευθύνθηκαν από τους Χριστιανοδημοκράτες στους Φιλελεύθερους και 1.070.000 ψηφοφόροι κατευθύνθηκαν από τους Χριστιανοδημοκράτες στην Ακροδεξιά την οποία εκφράζει πλέον η Εναλλακτική για τη Γερμανία, το AfD. Έτσι οι Εναλλακτικοί ανήλθαν σε τρίτη δύναμη, με ποσοστό που εγγίζει το 13%.

Άξιο παρατήρησης είναι ότι οι Χριστιανοδημοκράτες στο ιστορικό προπύργιό τους στη Βαυαρία, γνώρισαν συντριπτική ήττα καταλαμβάνοντας ποσοστό χαμηλότερο από εκείνο που γνώρισαν το έτος 1949 Υπ’ όψιν δε ότι στις εκλογές του 2013 είχαν συγκεντρώσει ποσοστό 49,3%, ενώ στις εκλογές στις 24^ης Σεπτεμβρίου 2017 μόλις κατέλαβαν το ποσοστό 38,5%.

Στην προηγούμενη πρόσφατη τοποθέτησή μας από τη θέση αυτή, είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι είναι εξόχως ανησυχητικό εάν οι συντηρητικές και σε κάθε περίπτωση ακροδεξιές δυνάμεις στη Γερμανία φέρουν αποτέλεσμα που θα ενισχύει τη θέση τους στα πολιτικά πράγματα. Μάλιστα, είχαμε επισημάνει, και για τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, ότι ασφαλώς ενδιαφέρει αμέσως την πολιτική ζωή της χώρας το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών της 24^ης Σεπτεμβρίου 2017, καθόσον πολιτικές θέσεις και αντιπαραθέσεις που παραπέμπουν σε ζητήματα όπως εκείνα που αφορούν στη ρύθμιση του χρέους, συναρτώνται με τη θέση του Βερολίνου, αλλά και γιατί οι θέσεις του Βερολίνου είναι πάντοτε πρόκριμα και για τις επιμέρους αξιολογήσεις που αφορούν στις μνημονιακές και δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.

Ειδικότερα, επισημάναμε την σκληρή στάση του Βερολίνου που εκπορεύεται από τις συντηρητικές και αμιγώς δεξιές δυνάμεις, που αποκλείουν την οποιαδήποτε εναλλακτική διαδικασία πέραν της σκληρής λιτότητας, για την αποπληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων.

Το δόγμα του Βερολίνου με επικυρίαρχο τον Wolfgang Schäuble αφορά στο μονόδρομο του Τ.Ι.Ν.Α. (There Is No Alternative).

Ως προς το κυβερνητικό σχήμα και τη «σημαία της Τζαμάικα»

Η πολιτική ζωή της Γερμανίας εισέρχεται σε μια μεγάλη περίοδο αν όχι δοκιμασίας και αποσταθεροποίησης, τουλάχιστον προβληματισμού και αναμονής ως προς το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει μετά το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής. Η κυρίως προδιάθεση είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης «τύπου Τζαμάικα…»

1. Στην περίπτωση κυβερνητικού συνασπισμού «τύπου Τζαμάικα» θα πρέπει να συνεργαστούν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές, με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (Φιλελεύθερους) και τους Πράσινους. Η συγκρότηση μιας τέτοιας κυβέρνησης χωρίς τους Σοσιαλδημοκράτες, όσον αφορά στην Ελλάδα, θα προκαλέσει έντονο «προβληματισμό», καθόσον ενώ οι Πράσινοι σταθερά αντικρούουν το Grexit, οι Φιλελεύθεροι δεν το αποκλείουν, ενώ οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, μάλλον προσχωρούν στην «έννοια του Grexit».

Ως εκ τούτου η θέση του Martin Schulz  ότι οι Σοσιαλδημοκράτες δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, δημιουργεί προβλήματα σε «ποια κατεύθυνση» μπορεί ένας σχηματισμός κυβέρνησης «τύπου Τζαμάικα» να μην είναι ό,τι καλύτερο για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα και την ελληνική οικονομία. Υπ’ όψιν δε ότι ο όρος «συνασπισμός τύπου Τζαμάικα» γεννήθηκε από ένα αστεϊσμό των Γερμανών, όπου το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συμμαχίας των CDU –FDP και Πράσινων θα απεικόνιζε τη σημαία της Τζαμάικα, όπου το πράσινο αφορά στο χρώμα των Πρασίνων, το κίτρινο στο Κόμμα FDP και το μαύρο στο Κόμμα CDU.

Η άνοδος της ακροδεξιάς

Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Γερμανία εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τον ευρωπαϊκό χώρο συνολικώς.

Η πολιτική της λιτότητας, και το ασύμμετρο κύμα προσφύγων που από τα παράλια της Τουρκίας, λόγω του Συριακού, κατακλύζει την Ευρώπη, τα γεγονότα που αφορούσαν επιθέσεις κατά νεαρών Γερμανίδων στην Κολωνία, και η επίθεση στην Αγορά του Βερολίνου, δημιούργησαν σε συνδυασμό και με την κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία και στα κατώτερα πιεζόμενα στρώματα, το «κατάλληλο κλίμα» εκτροφής ξενοφοβικών, ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων.

Πέραν αυτού, ο επιλεκτικός λαϊκισμός του φασιστικού λόγου στη βάση ότι καμία μάζα ανθρώπων δεν μπορεί να έχει κοινή βούληση και ότι ο ηγέτης προβάλει ως ο εκφραστής της λαϊκής βούλησης, επιχειρεί να «απονομιμοποιεί» τους δημοκρατικούς θεσμούς, καθόσον η αντιπροσωπευτική δημοκρατία σύμφωνα με το φασιστικό δόγμα δεν εκφράζει πλέον το λαό, σε αντίθεση μάλιστα και με τον ελληνικό νομικό και πολιτικό πολιτισμό, όπου το ανώτατο όργανο της πολιτείας είναι το εκλογικό σώμα, καθόσον ο κάθε πολίτης είναι φορέας του αυτού ποσοστού κυριαρχίας.

Για να απαντήσουμε δε στο ερώτημα που θέτει το παρόν κείμενο, η επιβαλλόμενη απάντηση είναι ότι: το φαινόμενο αυτό της ακροδεξιάς, που αρχίζει σοβαρώς να δημιουργείται στη Γερμανία (και όχι μόνο!) πρέπει επειγόντως να καταπολεμηθεί με υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων για την κοινωνική συνοχή, καθώς και με την ανάδειξη της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας ως βασικής αρχής νομικού και πολιτικού πολιτισμού. Κατά το μέρος δε που αφορά στο Βερολίνο επιβάλλεται να αναθεωρηθεί η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, γιατί εν τέλει ο λογαριασμός μπορεί να καταλήξει και στο δικό του Ταμείο!…

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).