Στις Στροφάδες, δυστυχώς, η Συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας αναγνώρισε περιορισμένη επήρρεια σε ΑΟΖ
Οι Στροφάδες ή τα Στροφάδια αποτελούν συστάδα νησίδων από δυο μικρά νησιά στο Ιόνιο πέλαγος, σε απόσταση 27 νμ νότια από το ακρωτήρι Γεράκι της Ζακύνθου και σε ίδια περίπου απόσταση από τη νησίδα Πρώτη των δυτικών ακτών της Πελοποννήσου. Έχουν συνολική έκταση περίπου 2,6 τ.χλμ..
Το μεγαλύτερο και νοτιότερο από τα δύο νησιά ονομάζεται Σταμφάνη, νησίδα βραχώδης μήκους περίπου ενός χλμ., και το μικρότερο Άρπυια.
Οι Στροφάδες έγιναν γνωστές για την ομορφιά τους, την πλούσια βλάστηση και γιατί είναι πέρασμα για πάνω από χίλια είδη αποδημητικών πουλιών – για αυτό το λόγο οι Στροφάδες είναι μέρος του Θαλάσσιου πάρκου Ζακύνθου. Στο παρελθόν αυτά τα νησιά τα θεωρούσαν ως τα πιο εύφορα στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμα κήποι με φρούτα και λαχανικά. Το χώμα είναι σκούρο, σχεδόν μαύρο σχετικά στραγγερό και πλούσιο. Στα νησιά υπάρχουν και αρκετοί κέδροι.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία όταν η Άρπυια Ωκυθόη κυνηγούσε τους γιους τους Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ φτάνοντας πάνω από τα νησιά άλλαξαν κατεύθυνση γυρίζοντας πίσω για να συναντήσουν τους Αργοναύτες. Έτσι τα νησιά ονομάστηκαν Στροφάδες. Πρόκειται βέβαια για λαϊκή ετυμολογία βασισμένη σε ομοηχίες λέξεων. Στο νησί επικρατούσαν και επικρατούν σε ορισμένες εποχές θυελλώδεις άνεμοι με την μορφή ανεμοστρόβιλου, τους οποίους οι αρχαίοι προσδιόριζαν με την φράση “στροφάδες άελλαι“. Τούτο άλλωστε επιβεβαιώνουν οι ονομασίες των δύο κυριότερων ανέμων, του βόρειου (Ζήτι) και του νότιου (Κάλαϊ).
Στη Σταμφάνη βρίσκεται επίσης το Καστρομονάστηρο με τείχος ύψους 25 μ. αφιερωμένο στη Παναγία της “των πάντων χαράς” και στον Άγιο Διονύσιο.
Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι χτίστηκε το 1241 από την αυτοκράτειρα του Bυζαντίου Eιρήνη. Οι ελάχιστοι επισκέπτες, που θα κατορθώσουν να φτάσουν ως εδώ, θα δουν τον κενό τάφο του Aγίου Διονυσίου και θα συναντήσουν τον μοναδικό καλόγερο – ερημίτη που προσέχει σήμερα το μοναστήρι.
Στο μοναστήρι έζησε κάποτε και ο Άγιος Διονύσιος (κοίμηση του Αγίου σε ηλικία 75 ετών, στις 17 Δεκεμβρίου του 1622, με τελευταία του επιθυμία να ταφεί στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Στροφάδων). Στα 1717 το μοναστήρι λεηλατήθηκε από μουσουλμάνους πειρατές και μερικά κειμήλια του βρέθηκαν στην Μικρά Ασία να πωλούνται. Τότε κάποιοι Πάτμιοι καραβοκύρηδες αγόρασαν την τιμώμενη εικόνα της Παναγίας “Πάντων χαρά” κι αφού την μετέφεραν στην Πάτμο, κάλεσαν έναν αγιογράφο να την απεικονίσει σε τοιχογραφία μέσα στο ναό του Αγ. Βασιλείου. Στην συνέχεια την απέστειλαν στις Στροφάδες. Πάνω στις καμπάνες του μοναστηριού είναι ανάγλυφη η Παναγία και σκηνές από την μοναστική ζωή. Η δεύτερη και μικρότερη νησίδα Άρπυια βρίσκεται βορειότερα και χωρίζεται από τη Σταμφάνη με επικίνδυνα αβαθή που περιλαμβάνονται σκόπελοι και ύφαλοι.
Το άλλοτε άφθονο πηγαίο νερό μειώθηκε σημαντικά στους σεισμούς του 1886. Μοναδικός αλλά και συνάμα ιδανικός τρόπος για να επισκεφτεί κανείς τα νησιά είναι το ιδιωτικό σκάφος. Το λιμανάκι στο μεγάλο νησί δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση μεγάλα πλοία (π.χ.οχηματαγωγά). Τα δυο νησιά διοικητικά ανήκουν στο δήμο Ζακυνθίων και οι μόνιμοι κάτοικοί τους το 2001 ήταν οι 58 καλόγεροι της Μονής.
- Οι ακτές των Στροφάδων αν και θεωρούνται άξενα με μεγάλα βάθη έχουν χαρακτηριστεί ως τόπος προστασίας της θαλάσσιας χελώνας του είδους Καρέτα-καρέτα.