Όλοι βλέπουν, πλέον, την απεριόριστη κλιμάκωση της κρατικής αστυνομικής καταστολής και του πραγματικού χημικού πολέμου που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και το μνημονιακό μπλοκ ενάντια σε κάθε, σχεδόν, κοινωνική διαμαρτυρία και ιδιαίτερα σε κοινωνικούς αγώνες που θίγουν τον πυρήνα των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
Η κρατική βία και καταστολή των ΜΑΤ έχουν καταστεί ο τρόπος με τον οποίο κυβερνάται αυτή η χώρα, ενώ η κλιμάκωση της κρατικής βίας, ένας πραγματικός συνεχής πόλεμος ενάντια στην κοινωνία, φαίνεται ότι βρίσκεται στον σχεδιασμό του συστήματος, με αποκορύφωση τις ιδιώνυμες διώξεις τις οποίες ετοιμάζει η κυβέρνηση για να περάσει τους πλειστηριασμούς λαϊκής περιουσίας.
Απέναντι στον αυταρχικό κοινωνικό πόλεμο κράτους, κυβέρνησης, μνημονιακού πολιτικο-οικονομικού μπλοκ εμείς επιλέγουμε ως απάντηση την μαζική ενωτική ταξική λαϊκή πάλη, τους ενωτικούς μαζικούς αποφασιστικούς αγώνες όλων των εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων δυνάμεων, την πιο πλατιά λαϊκή συμμαχία των δυνάμεων της εργασίας, της καθημερινής βιοπάλης, του πνεύματος, του πολιτισμού και της νεολαίας, στη βάση μιας ριζοσπαστικής ρεαλιστικής μεταβατικής εναλλακτικής πρότασης.
Κατανοούμε φυσικά, όσο και αν δεν συμφωνούμε, τις διαφορετικότητες και τις διαφορετικές επιλογές κινηματικής αντίδρασης απέναντι σε ένα σύστημα που γίνεται όλο και πιο βάρβαρο και απάνθρωπο.
Δεν μπορούμε, όμως, παρά να αποδοκιμάσουμε και να καταδικάσουμε με όλες μας τις δυνάμεις εκείνες τις λεγόμενες και αυτοαποκαλούμενες ομάδες που μέσα στις μέρες του Πολυτεχνείου κατέλαβαν βίαια το κτήριο του ιδρύματος, κλειδαμπάρωσαν την είσοδό του και ως πορτιέρηδες, κλειδοκράτορες και μεγαλοϊδιοκτήτες, απαγόρευσαν γενικώς την είσοδο, αναγορεύοντας όλους τους άλλους και κυρίως του απλούς ανθρώπους, περίπου, ως αντιπάλους, ανταγωνιστές και εχθρούς.
Δεν μπορούμε, επίσης, παρά να αποδοκιμάσουμε και να καταδικάσουμε τα φαινόμενα της «βίας για τη βία» και ιδιαίτερα της «τυφλής βίας», επίσης, κάποιων ομάδων, που αναφέρονται στον «αναρχικό» χώρο αλλά ελάχιστη μάλλον σχέση έχουν στην πράξη με την ουσία της συγκεκριμένης ιδεολογίας.
Ο χθεσινός τραυματισμός της δικηγόρου κάτω από το γόνατο από εκτόξευση φωτοβολίδας και η υποβολή της σε χειρουργική επέμβαση, είναι παντελώς αδικαιολόγητος και απαράδεκτος. Ούτε μπορεί ένα τέτοιο αποτρόπαιο αποτέλεσμα, κατά τη δυσνόητη λογική κάποιων, να δικαιολογηθεί ως δήθεν «παράπλευρη συνέπεια». Αν το σύστημα συχνά δολοφονεί, γιατί περί ουσιαστικής δολοφονίας είναι η απώλεια 19, μέχρι τώρα, πολιτών στη Μάνδρα, δεν είναι δυνατόν κάποιοι να «πολεμούν» το σύστημα προκαλώντας άλλου είδους «παράπλευρες» απώλειες.
Δυστυχώς, όμως, η βία για τη βία ακόμα και η τυφλή κατά πάντων βία που τραυματίζει ή καίει συλλήβδην αυτοκίνητα κλπ έχουν εξελιχθεί σε σύνδρομο της περιόδου.
Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης έλκονται από αυτήν τη βία και την υπερπροβάλλουν τόσο για δικούς τους πολιτικούς λόγους, όσο και γιατί αυτή η υπερπροβολή της βίας είναι μέσα στη φύση τους.
Έτσι, το φρικτό μήνυμα που στέλνει ο συστημικός μιντιακός κόσμος είναι ότι χωρίς να συνοδεύεται από ανεξέλεγκτη βία και ακόμα «προτιμότερο» από αίμα, πράγματα που και τα ίδια κατά κόρον ευλογούν, γιατί βοηθούν εκ των πραγμάτων το σύστημά τους, δεν υπάρχει είδηση και γεγονός άξιο καταχώρησης.
Πολύ περισσότερο που όλο αυτό το μιντιακό εμπόριο από φωτιές, μολότοφ και τραυματισμούς χρησιμοποιείται για την κατατρομοκράτηση πολιτών και την θωράκιση του συστήματος.
Έτσι, τα συστημικά μίντια έχουν καταστεί ο μεγαλύτερος τροφοδότης της τυφλής βίας διαφόρων «αντισυστημικών» ομάδων, αφού αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για τις τελευταίες να περάσουν στα κυρίαρχα μέσα τα μηνύματά τους, όσο και αν έτσι τα τελευταία, όσο σωστά πράγματα κι αν λένε, συκοφαντούνται, χάνουν την αξία τους και την όποια εμβέλειά τους.
Δυστυχώς, αυτός είναι ο φαύλος κύκλος της συστημικής παρακμής η οποία, δίπλα στη δική της βαρβαρότητα, καλλιεργεί τα χειρότερα εκτρώματα και στους πραγματικούς ή υποτιθέμενους πολέμιούς της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΡΕΜΟΣ
Το άρθρο είναι ολόσωστο,με μόνο λάθος ή κακή πληροφόρηση,το ότι “απαγόρευσαν γενικώς την είσοδο, αναγορεύοντας όλους τους άλλους και κυρίως του απλούς ανθρώπους, περίπου, ως αντιπάλους, ανταγωνιστές και εχθρούς” δεν ισχύει.Ο απλός κόσμος έμπαινε κανονικά από την ορθάνοιχτη πύλη της Στουρνάρη καθ’όλη τη διάρκεια της “κατάληψης”.Οι καταληψίες αντιμετώπισαν εχθρικά μόνο μέλη του ΚΚΕ και των ΕΑΑΚ.Δεν επιδοκιμάζω φυσικά τη στάση τους,απλά το αναφέρω ως λανθασμένη πληροφορία…
Οσα συστηματικά διαδραματίζονται σχεδόν σε καθημερινη βάση στο Πολυτεχνειο έχουν δυο ερμηνείες: ή πρόκειται για την εκτόνωση των πλέον λουμπεν στοιχείων ή διάφοροι μηχανισμοί συντηρούν ενα σκηνικό για να εκπαιδευουν και να εκπαιδευονται (με όσα αυτο σημαίνει). Φυσικά σ’ ενα τέτοιο σκηνικό τσιμπάνε και διάφοροι “αθώοι” οι οποίοι καταγράφονται και σε επομενη φαση θα κληθούν θα διαλέξουν σε ποια πλευρά του ποταμού θα πάνε: ρουφιάνοι ή υπόδικοι. Κατά τα λοιπά ότι συμβαινει στα Εξάρχεια είναι μια μεγάλη και σε διαρκή εξέλιξη προβοκάτσια στην οποία κάποιοι ειναι θεατές και κάποιοι ανόητοι επιμένουν και να εμμένουν να βλέπουν τα “ατομικά δικαιώματα” αντί την ουσία.
Στο Πολυτεχνείο φέτος στήθηκε μια προβοκάτσια. Ευτυχώς δεν βρηκε ανταπόκριση κι έτσι έστω στο παρά ‘1″ και κουτσουρεμένα “γιορτάστηκε” το Πολυτεχνείο. Όσοι ανόητα ανέχονται ή δικαιολογούν όσα συμβαινουν στα Εξάρχεια μεταξύ λούμπεν, συμμοριών, παρακρατικών μηχανισμών και επίσημου κράτους απλά δεν καταλαβαινουν που θα οδηγήσει αυτό.
Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία είναι δεδομένη αλλά δεν υλοποιείται στο παιχνίδι των λουμπεν χουλιγκάνων και των ενσωματωμένων σε μηχανισμούς κρατικούς ή παρακρατικούς “στρατολόγων”.
Η κομμουνιστική αριστερά οφείλει οχι απλά να διαχωρίζεται από αυτά (καμια ανοχη στο ονομα δικαιωμάτων και ψευτο-δημοκρατίας) αλλά να προετοιμάζεται πολιτικά και οργανωτικά (είθε) να αναμετρηθεί μαζί τους να αποκαλύψει το ρόλο τους και να τα τσακίσει.
Αλλα στην παρηκμασμένη αριστερά των δικαιωμάτων και της μονόπλευρης αλληλεγγύης, στην αριστερά της δηθεν δημοκρατικής ευαισθησίας αυτά ειναι ψιλά γραμματα. Θα τα βρουμε μπροστά μας συντροφοι.