Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν στο φόντο μίας ιδεολογικής τομής, που έχει διαμορφωθεί στα πανεπιστήμια, η οποία ενισχύεται και επιχειρήθηκε να παγιωθεί λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές από μια σειρά μηχανισμών.
Η αποδιάρθρωση των διαδικασιών των συλλόγων, παρά τα βήματα που έγιναν τη φετινή χρονιά σε σχολές που αναπτύχθηκαν κινητοποιήσεις, το κλίμα απάθειας και εξατομίκευσης, δεν μπόρεσε να αντιστραφεί από τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, με αποτέλεσμα η αποχή να παραμείνει στα περσινά υψηλά επίπεδα.
Παράλληλα, οι καθεστωτικές παρατάξεις, κυρίως η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, σε εναρμόνιση με την κατεύθυνση της ΝΔ για διάλυση των συλλόγων και του φοιτητικού συνδικαλισμού, επιχείρησε να διαλύσει την εκλογική διαδικασία σε μια σειρά συλλόγων (στη Νομική, το Οικονομικό και το Πολιτικό της Αθήνας, όπου έστησε δεύτερες κάλπες στο Ζάππειο, στην ΑΣΟΕΕ όπου, από κοινού με την ΠΑΣΠ αποφάσισαν την μη διεξαγωγή εκλογών στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ και τη μεταφορά τους στο Ζάππειο, με αποτέλεσμα να μην γίνουν εκλογές, στο ΤΕΙ Λάρισας, κ.α.).
Παρά την αρνητική συγκυρία, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, τα σχήματα ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ΑΡΔΙΝ συγκράτησαν ποσοστιαία τις δυνάμεις τους. Κατόρθωσαν επίσης να εξασφαλίσουν ότι οι φοιτητικές εκλογές θα διεξαχθούν κανονικά σε μια σειρά από συλλόγους, ακυρώνοντας τα σχέδια της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, αλλά και άλλων μηχανισμών (Νομική, Πολιτικό, Οικονομικό, ΕΜΠ).
Ωστόσο, η σημαντική υποχώρηση σε απόλυτους αριθμούς, τόσο τη φετινή χρονιά, όσο και συνολικά την τελευταία τριετία, σε συνδυασμό με την ευρύτερη κατάσταση στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, πρέπει να προβληματίσει και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σε όλες τις αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις. Αντίστοιχα, πρέπει να προβληματίσει η σταθεροποίηση και η οριακή άνοδος των καθεστωτικών δυνάμεων στις σχολές. Για να προχωρήσει μία κατεύθυνση ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος δεν αρκεί η σχετική συντήρηση κάποιων δυνάμεων. Σίγουρα δεν αρκεί, επίσης, η διατήρηση πολιτικών κατευθύνσεων που καταλήγουν στην τεχνητή ανάδειξη «πολιτικών διαφωνιών» και στη μεγέθυνση των πολιτικών αντιθέσεων, η οποία αποτρέπει την ενότητα όλων των δυνάμεων αυτών.
Η φετινή χρονιά έδειξε ότι, όπου υλοποιήθηκε μία κατεύθυνση ενότητας της ριζοσπαστικής αριστεράς, μαζί με μία γραμμή ανάδειξης των πληγμάτων που δέχεται η σπουδάζουσα νεολαία από τη μνημονιακή πολιτική στην εκπαίδευση και συλλογικού αγώνα, τα κινηματικά, αλλά και τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν θετικά.
Είναι επομένως ώρα να γίνει πεποίθηση σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ότι, σε μία περίοδο απαξίωσης των συλλόγων και επιθέσεων στους χώρους της εκπαίδευσης, οι αντίρροπες κινήσεις μπορούν να χτιστούν μόνο μέσα από την κινηματική και πολιτική ενότητα και τον συλλογικό αγώνα.
Η ενωτική στάση στους αγώνες των συλλόγων και η κοινή εκλογική κάθοδος, για μια ακόμα χρονιά, πολλών σχημάτων των ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ, αλλά και οι πετυχημένες προσπάθειες να πάρει σάρκα και οστά ο συντονισμός μεταξύ των τριών δικτύων, είναι δείκτης ελπίδας για το επόμενο διάστημα. Αξιοποιώντας αυτή την παρακαταθήκη, αλλά και με τα μάτια στραμμένα στα πραγματικά προβλήματα και τα ερωτήματα της σπουδάζουσας νεολαίας, πρέπει να προχωρήσουμε για να αντιστρέψουμε την ηττοπάθεια και την απογοήτευση, χτίζοντας τα νικηφόρα κινήματα της επόμενης μέρας.