Η Ελένη Δόσχορη που είναι μεταξύ των αποκλεισμένων στο Στάνστεντ του Λονδίνου μιλά στο ethnos.gr για τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν οι 73 Έλληνες
Με κρεβάτι τις βαλίτσες τους και προσκέφαλο πετσέτες και ό,τι άλλο έχουν στα υπάρχοντα τους πέρασαν και την αποψινή νύχτα οι 73 Έλληνες που παραμένουν αποκλεισμένοι στο αεροδρόμιο Σάντσετ του Λονδίνου.
Μπαίνουν στην πέμπτη μέρα που βρίσκονται στο αεροδρόμιο. Είναι μεσημέρι Σαββάτου 28 Μαρτίου. Οι ώρες περνούν βασανιστικά, περιμένουν ένα αισιόδοξο νέο για τον επαναπατρισμό τους, μία δήλωση από επίσημα χείλη της κυβέρνησης και αγωνιούν για την τύχη τους. Εμψυχώνουν ο ένας τον άλλον και επιστρατεύουν όσες αντοχές έχουν για να περάσουν αυτές τις δύσκολες στιγμές ελπίζοντας πως θα υπάρξει μέριμνα για τον επαναπατρισμό τους όπως συνέβη χθες με τους περίπου 15 Έλληνες που βρέθηκαν στο Χίθροου.
Η Ελένη Δόσχορη με καταγωγή από την Περαχώρα και το Λουτράκι είναι μεταξύ των 73 Ελλήνων που βρίσκονται στο αεροδρόμιο. Ταξίδεψε στο Λονδίνο για να αναζητήσει ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον αλλά οι εξελίξεις ανέστειλαν τα σχέδια της, πήγε στο αεροδρόμιο για να επιστρέψει σπίτι αλλά η αεροπορική εταιρεία ματαίωσε την πτήση. Από τότε η ίδια αλλά και οι υπόλοιποι επιβάτες είναι αποκλεισμένοι στο αεροδρόμιο. «Κλείσαμε τέσσερις ημέρες στο αεροδρόμιο και πάμε για την πέμπτη. Μέχρι τώρα που μιλάμε δεν έχει υπάρξει καμία εξέλιξη. Καμία επίσημη ενημέρωση. Καλούμε συνεχώς την πρεσβεία μας στο Λονδίνο, στο Υπουργείο Εξωτερικών και όπου μπορούμε. Όσοι υπάλληλοι μας μιλούν, κατανοούν το πρόβλημα αλλά δεν είναι αυτοί που παίρνουν αποφάσεις. Αυτοί που πρέπει δε μας δίνουν μία λύση».
Όπως λέει η Ελένη Δόσχορη οι 73 Έλληνες που έχουν ξεμείνει κοιμούνται πάνω στις βαλίτσες ή σε πετσέτες που βάζουν πάνω στα μάρμαρα και μεταξύ αυτών υπάρχουν οικογενειάρχες αλλά και μία οικογένεια με ένα παιδάκι 2 ετών: «Είναι τραγική η κατάσταση. Κοιμόμαστε στις καρέκλες του αεροδρομίου, πάνω στις βαλίτσες και άλλοι κάτω στο πάτωμα βάζοντας μία πετσέτα.
Είμαστε τέσσερις μέρες σε μία άθλια κατάσταση και οδεύουμε στην πέμπτη ημέρα χωρίς να υπάρχει κάτι αισιόδοξο. Χθες ήρθαν υπάλληλοι της πρεσβείας μας στο Λονδίνο. Μας έδωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τον τόπο διαμονής μας, αν έχουμε ξενοικιάσει τα σπίτια μας, εάν είμαστε άστεγοι και άλλα τέτοια. Μας πήραν τα στοιχεία μας και τα email μας και είπαν θα μας ειδοποιήσουν εάν έχουν κάποιο νέο. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Χθες έφυγαν από το Χίθροου οι 15 συμπατριώτες μας και μέσω Άμστερνταμ επέστρεψαν Αθήνα. Κάποιοι από εμάς εδώ επιχείρησαν να πάνε μέχρι και τη Γερμανία για να ταξιδέψουν από εκεί στην Αθήνα αλλά τους ζήτησαν γερμανικό διαβατήριο».
Το μόνο ευχάριστο μέσα στην περιπέτεια τους είναι πως το προσωπικό του αεροδρομίου είναι πολύ φιλόξενο και περιποιητικό, ενώ και οι ίδιοι λαμβάνουν μέτρα προφύλαξης για τον κορονοϊό: «Φυσικά λαμβάνουμε τα μέτρα μας για τον κορονοϊό. Διατηρούμε τις αποστάσεις μεταξύ μας και φοράμε μάσκες. Οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο κάνουν ότι μπορούν και φυσικά τους ευχαριστούμε. Μας προσφέρουν νεράκια και ότι άλλο χρειαστούμε. Αρχικά είχε ακουστεί πως θα κλείσει το αεροδρόμιο λόγω του lock down στο Λονδίνο αλλά ευτυχώς μέχρι τώρα είναι ανοικτός ο χώρος υποδοχής. Ελπίζω να μη το ζήσουμε και αυτό γιατί αν κλείσει δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Τα χρήματα σε κάποιους τελειώνουν. Είμαστε σε τραγική κατάσταση και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Υπάρχει και οικογένεια που είναι εδώ με ένα μικρό παιδί δύο ετών. Είναι δυνατόν να περνάμε αυτές τις καταστάσεις και κανείς να μη μας δίνει λύση;».
*Κώστας Ασημακόπουλος