Το κόστος εργασίας αποτέλεσε την κύρια αιτία της επιβολής μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κλάους Ρέγκλινγκ, ενώ τομή στην επιτυχή άσκηση της μνημονιακής πολιτικής αποτέλεσε η 13η Ιουλίου 2015, όταν συμφώνησε να την ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτά είναι τα κύρια σημεία άρθρου του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), που δημοσιεύτηκε στην “Καθημερινή”, στο οποίο αναφέρεται ότι κρίσιμη “στιγμή” σε όλη αυτή την περίοδο από το 2010 μέχρι σήμερα, αποτέλεσε το πρώτο εξάμηνο του 2015.
«Η Ελλάδα όχι μόνο διέκοψε αλλά και αντέστρεψε τις μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο μισό του 2015, επεισόδιο που κοστολογείται έως 200 δισεκατομμύρια ευρώ», ανέφερε στο άρθρο.
Ως προς την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου ο κ. Ρέγκλινγκ εκτίμησε πως η Ελλάδα βρίσκεται σε «καλό δρόμο» ώστε να γίνει βιώσιμη και ανταγωνιστική οικονομία, αλλά με προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει να κινείται στην κατεύθυνση των “μεταρρυθμίσεων”. Και εκφράζει την πεποίθηση πως «αυτό θα συμβεί», σημειώνοντας πως τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης είναι μεταρρυθμιστές και «διαβεβαίωσαν ότι υποστηρίζουν τους στόχους του προγράμματος ESM».
Στο άρθρο του, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας έκανε μια σύντομη αναδρομή της οικονομικής κρίσης και θυμάται, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «την ανακούφισή του όταν οι ηγέτες της Ευρωζώνης συμφώνησαν με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ένα πακέτο βοήθειας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης νωρίς το πρωί στις 13 Ιουλίου του 2015».
Επιπλέον, ο κ. Ρέγκλινγκ αναφέρθηκε και στην εποχή πριν τα Μνημόνια, γράφοντας πως από το 1999 οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα αυξάνονταν πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ευρώ, ενώ το κόστος εργασίας ξεπερνούσε την αύξηση της παραγωγικότητας. Κάνοντας σαφές ότι στόχος της μνημονιακής επίθεσης ήταν εξαρχής ο κόσμος της εργασίας.
Συνέπεια αυτών των εξελίξεων, όπως είπε, ήταν η μείωση της ανταγωνιστικότητας, ενώ η κρίση ήλθε στην επιφάνεια το 2009 με την αποκάλυψη του πραγματικού δημοσιονομικού ελλείμματος, που ουσιαστικά απέκλεισε την Ελλάδα από τις αγορές.
Φυσικά, αναφερόμενος αποκλειστικά και μόνο στο κόστος εργασίας, που, άλλωστε, ουδέποτε έφτασε στην Ελλάδα σε επίπεδα που να πλησιάζουν έστω αυτά άλλων χωρών της Ε.Ε., γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι πίεζαν για αυξήσεις, ο επικεφαλής του ESM απέφυγε να κάνει την οποιαδήποτε αναφορά στην πολιτική δανεισμού των ελληνικών κυβερνήσεων κατά τις δεκαετίες 1990 και 2000, καθώς και στις τεράστιες επιπτώσεις από την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος από το ευρώ.