Αξιολόγηση καρμανιόλα

Η αξιο­λό­γη­ση εξε­λίσ­σε­ται σε πραγ­μα­τι­κή καρ­μα­νιό­λα για τα βα­σι­κά ερ­γα­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα. Οι ευ­ρω­η­γε­σί­ες έκρι­ναν ως απα­ραί­τη­τη τη συμ­με­το­χή του ΔΝΤ στο «ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα». Αυτό οδη­γεί σε πα­ρά­τα­ση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων -του­λά­χι­στον ως τη Σύ­νο­δο του Τα­μεί­ου στα τέλη Απρί­λη– και την ανα­ζή­τη­ση «λύσης» απελ­πι­στι­κά κοντά στις με­γά­λες πλη­ρω­μές ομο­λό­γων του Ιού­νη-Ιού­λη. Ταυ­τό­χρο­να φέρ­νει την κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα μπρο­στά στην υπο­χρέ­ω­ση να υπο­γρά­ψει την επα­χθέ­στε­ρη συμ­φω­νία, όπως από την αρχή ζη­τού­σε το ΔΝΤ.
Οι Ευ­ρω­παί­οι της τρόι­κας ξε­κα­θά­ρι­σαν στον Τσί­πρα ότι απαι­τούν πάση θυσία την πα­ρα­μο­νή του ΔΝΤ στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα και μά­λι­στα με ρόλο πρω­τα­γω­νι­στι­κό, του­λά­χι­στον μέ­χρις ότου (και εάν…) ο ESM με­τα­σχη­μα­τι­στεί σε έναν ευ­ρω­παϊ­κό μη­χα­νι­σμό ανά­λο­γο με το ΔΝΤ. Η από­φα­ση αυτή έχει με­γά­λες συ­νέ­πειες πάνω στο χρο­νο­διά­γραμ­μα της αξιο­λό­γη­σης. Το ΔΝΤ θα πάρει τις απο­φά­σεις του στη Σύ­νο­δό του, στις 23 Απρί­λη στη Νέα Υόρκη. Με δε­δο­μέ­νο ότι θα χρεια­στεί κά­ποιος πρό­σθε­τος χρό­νος, ώστε οι απο­φά­σεις του Τα­μεί­ου να «με­τα­φρα­στούν» στις νόρ­μες και στις προ­ϋ­πο­θέ­σεις του ευ­ρω­παϊ­κού τμή­μα­τος της τρόι­κας, αλλά και να μπο­ρέ­σει ο Τσί­πρας να ολο­κλη­ρώ­σει το ανα­γκαίο πο­λι­τι­κό «μασάζ» για την ψή­φι­σή τους από μια κά­ποια κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία, οδη­γού­μα­στε πολύ κοντά στη λήξη των με­γά­λων ομο­λό­γων του Ιού­νη-Ιού­λη, δη­λα­δή πολύ κοντά στο ακόμα και «εξ ατυ­χή­μα­τος» εν­δε­χό­με­νο χρε­ο­κο­πί­ας. Θυ­μί­ζου­με ότι η κυ­βέρ­νη­ση είχε χα­ρα­κτη­ρί­σει ως «κα­τα­στρο­φι­κό» το σε­νά­ριο να σέρ­νε­ται η αξιο­λό­γη­ση μετά τα… τέλη του πε­ρα­σμέ­νου Γε­νά­ρη.
Η από­φα­ση αυτή, όμως, έχει με­γά­λες συ­νέ­πειες και στο ίδιο το πε­ριε­χό­με­νο της συμ­φω­νί­ας για να κλεί­σει η αξιο­λό­γη­ση. Είναι γνω­στό ότι το ΔΝΤ ζη­τού­σε τη σκλη­ρό­τε­ρη γκάμα αντι­κοι­νω­νι­κών μέ­τρων προ­κει­μέ­νου να πα­ρα­μεί­νει στο πρό­γραμ­μα, μετά την άρ­νη­ση των ευ­ρω­παί­ων δα­νει­στών να συ­ζη­τή­σουν σο­βα­ρά οποια­δή­πο­τε μέτρα «ελά­φρυν­σης» του χρέ­ους. Μπρο­στά σε αυτήν τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έχει ήδη προ­σγειω­θεί η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα που έχει πλέον να θε­σμο­θε­τή­σει μέτρα πρό­σθε­της λι­τό­τη­τας του­λά­χι­στον 4 δισ. ευρώ για το 2019.
Πρό­κει­ται για του­λά­χι­στον 1,8 δισ. ευρώ που πρέ­πει να αφαι­ρε­θεί από τις πλη­ρω­μές στις κα­τα­βαλ­λό­με­νες συ­ντά­ξεις.
Πρό­κει­ται για ακόμα 1,8 δισ. ευρώ που πρέ­πει να προ­κύ­ψει από την αύ­ξη­ση της φο­ρο­λό­γη­σης των λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών, μέσω της μεί­ω­σης του αφο­ρο­λό­γη­του ει­σο­δή­μα­τος που προ­τεί­νε­ται να πε­ριο­ρι­στεί στα 5.700 ευρώ (!) οδη­γώ­ντας σε φο­ρο­λο­γι­κή υπο­χρέ­ω­ση ακόμα και οι­κο­γέ­νειες ανέρ­γων.
Πρό­κει­ται επί­σης για την επι­τά­χυν­ση της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της ΔΕΗ, με την απαί­τη­ση για άμεση πώ­λη­ση μο­νά­δων της. Ση­μειώ­νε­ται ότι η «κα­λυμ­μέ­νη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση» που έχει ήδη επι­βλη­θεί (με τις υπο­χρε­ω­τι­κές δη­μο­πρα­τή­σεις ενέρ­γειας σε εγ­γυ­η­μέ­νες τιμές προς τους πα­ρό­χους, αλλά και τις υπο­χρε­ω­τι­κές εξα­γω­γές ρεύ­μα­τος) οδή­γη­σαν σε κρυφή ενερ­γεια­κή κρίση στα τέλη του φε­τι­νού χει­μώ­να, ενώ οι εμπει­ρο­γνώ­μο­νες της ενέρ­γειας εκ­φρά­ζουν πλέον έντο­νες ανη­συ­χί­ες για τις δυ­να­τό­τη­τες της κα­τα­κρε­ουρ­γη­μέ­νης ΔΕΗ να κα­λύ­ψει την αυ­ξη­μέ­νη ζή­τη­ση του ερ­χό­με­νου κα­λο­και­ριού.
Πρό­κει­ται, τέλος, για την ιδε­ο­λο­γι­κή εμ­μο­νή του ΔΝΤ με την πλήρη ελα­στι­κο­ποί­η­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων: σε μια χώρα με πραγ­μα­τι­κή ανερ­γία κοντά στο 30%, οι ομα­δι­κές απο­λύ­σεις πρέ­πει, λέει, να γί­νουν απο­κλει­στι­κά «διευ­θυ­ντι­κό προ­νό­μιο» των ερ­γο­δο­τών.
Είναι σαφές ότι πρό­κει­ται για ένα ακόμα πα­κέ­το μέ­τρων-σοκ, που θα προ­κα­λέ­σουν με­γα­λύ­τε­ρη φτω­χο­ποί­η­ση του πλη­θυ­σμού και εμπέ­δω­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης επι­θε­τι­κό­τη­τας του κε­φα­λαί­ου.
Μέχρι σή­με­ρα η κυ­βέρ­νη­ση επι­χει­ρού­σε να ορ­γα­νώ­σει μια επι­κοι­νω­νια­κή άμυνα, δί­νο­ντας έμ­φα­ση στα «αντι-μέ­τρα» που θα της επι­τρα­πεί να πάρει αν και εφό­σον οι οι­κο­νο­μι­κές επι­δό­σεις της εξε­λι­χθούν ομαλά. Όμως τα όμορ­φα ψέ­μα­τα όμορ­φα καί­γο­νται: τα συ­ζη­τή­σι­μα από το ΔΝΤ «αντι-μέ­τρα» μπο­ρεί να γί­νουν για τον Τσί­πρα ένα από τα πο­λι­τι­κά πιο επώ­δυ­να στοι­χεία της συμ­φω­νί­ας. Γιατί αφο­ρούν κυ­ρί­ως μέτρα φο­ρο­λο­γι­κής ελά­φρυν­σης των πλου­σί­ων και ιδιαί­τε­ρα των εται­ρι­κών κερ­δών. Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ κα­λεί­ται να πάρει συ­ντρι­πτι­κή μέτρα κατά των μι­σθω­τών και των συ­ντα­ξιού­χων, ενώ θα της επι­τρέ­πε­ται –αν μπο­ρέ­σει- να εφαρ­μό­σει τη βα­σι­κή προ­ε­κλο­γι­κή επαγ­γε­λία του… Μη­τσο­τά­κη, δη­λα­δή να μειώ­σει τη φο­ρο­λό­γη­ση πάνω στον πλού­το και στα κέρδη.
Οι πο­λι­τι­κές συ­νέ­πειες μιας τέ­τοιας συμ­φω­νί­ας θα είναι κα­θο­ρι­στι­κές.
Κατ’ αρχήν, δεν πρέ­πει να υπο­τι­μη­θούν οι δυ­σκο­λί­ες στην επι­βο­λή της. Ο Γ. Δρα­γα­σά­κης, μι­λώ­ντας στην ΕΡΤ, δή­λω­σε: «Ζη­τούν μεί­ω­ση φο­ρο­λο­γι­κών συ­ντε­λε­στών των υψη­λών ει­σο­δη­μά­των και των εται­ρι­κών κερ­δών και ταυ­τό­χρο­να να μειώ­σου­με το αφο­ρο­λό­γη­το για τα χα­μη­λά ει­σο­δή­μα­τα. Είναι δυ­να­τόν να δε­χθεί η δική μας κυ­βέρ­νη­ση τέ­τοια μέτρα;». Ο Στ. Κού­λο­γλου, πρό­τει­νε εκλο­γές αν οι δα­νει­στές επι­μεί­νουν σε αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας το σε­νά­ριο «πα­σο­κο­ποί­η­σης» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τα ΜΜΕ μι­λούν για ομάδα βου­λευ­τών γύρω από τους Φί­λη-Σκουρ­λέ­τη, που αρ­νεί­ται να ψη­φί­σει μέτρα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νουν την πε­ρι­κο­πής των κα­τα­βαλ­λό­με­νων συ­ντά­ξε­ων.
Ασφα­λώς τα πε­πραγ­μέ­να των βου­λευ­τών και των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν αφή­νουν πε­ρι­θώ­ρια για αυ­τα­πά­τες για το ρόλο τους. Την κρί­σι­μη στιγ­μή θα πει­θαρ­χή­σουν, αφή­νο­ντας την πρω­το­βου­λία στον Τσί­πρα και την γύρω του ηγε­τι­κή ομάδα. Όμως η επι­βο­λή μιας τέ­τοιας συμ­φω­νί­ας θα είναι κα­θα­ρό ότι στρώ­νει το χαλί της πρω­θυ­πουρ­γο­ποί­η­σης στον Μη­τσο­τά­κη (γε­γο­νός που έδει­ξε να αντι­λαμ­βά­νε­ται ακόμα και ο Μο­σκο­βι­σί με τη δή­λω­σή του στο πρό­σφα­το Eurogroup) και σε μια εύ­κο­λη πο­λι­τι­κή νίκη της Δε­ξιάς, εάν και όποτε γί­νουν εκλο­γές. Ο κίν­δυ­νος της ρευ­στο­ποί­η­σης του κόμ­μα­τός του και ενός πο­λι­τι­κού μέλ­λο­ντος που γί­νε­ται όλο και πιο αβέ­βαιο για τον ίδιο, πα­ρου­σιά­ζε­ται πλέον ολο­φά­νε­ρα μπρο­στά στον Αλέξη Τσί­πρα.
Οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι λαϊ­κές δυ­νά­μεις δεν έχουν τί­πο­τα καλό να πε­ρι­μέ­νουν από τους μνη­μο­νια­κούς πρω­τα­γω­νι­στές της πο­λι­τι­κής σκη­νής. Απέ­να­ντι στην αξιο­λό­γη­ση καρ­μα­νιό­λα το λόγο πρέ­πει να πάρει η κι­νη­μα­τι­κή αντί­στα­ση.
Οι ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις μέσα στα συν­δι­κά­τα οφεί­λουν να κλι­μα­κώ­σουν τη συ­ντο­νι­σμέ­νη πίεση για να προ­κύ­ψει γε­νι­κό­τε­ρη απερ­για­κή απά­ντη­ση, μια γε­νι­κή πα­νερ­γα­τι­κή απερ­γία με στόχο να μην πε­ρά­σουν τα μέτρα.
Με δε­δο­μέ­νο ότι οι συν­δι­κα­λι­στι­κές γρα­φειο­κρα­τί­ες θα κά­νουν ό,τι περ­νά­ει από το χέρι τους για να απο­φύ­γουν αυτό το κα­θή­κον, οι δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς οφεί­λουν στις ημέ­ρες που έρ­χο­νται να ορ­γα­νώ­σουν κι­νη­το­ποί­η­σεις και ακτι­βί­στι­κες πα­ρεμ­βά­σεις, με στόχο να υπο­βοη­θή­σουν, να πυ­ρο­δο­τή­σουν μια πιο γε­νι­κευ­μέ­νη ερ­γα­τι­κή–λαϊ­κή απά­ντη­ση.
Με δε­δο­μέ­νο το χρο­νο­διά­γραμ­μα της αξιο­λό­γη­σης, η ανα­κοί­νω­ση των συ­γκε­κρι­μέ­νων μέ­τρων της αντερ­γα­τι­κής αντι­κοι­νω­νι­κής συμ­φω­νί­ας, φαί­νε­ται να έρ­χε­ται πολύ κοντά στη φε­τι­νή Πρω­το­μα­γιά. Που απο­κτά έτσι, ένα πολύ συ­γκε­κρι­μέ­νο και οξύ πε­ριε­χό­με­νο. Και για την ορ­γά­νω­σή της, οφεί­λου­με όλοι να αρ­χί­σου­με να ερ­γα­ζό­μα­στε.
*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την “Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά”, φ. 380 (22/3)