Ένας πρωθυπουργός που κινείται μόνο υπό τον κλοιό αμέτρητων διμοιριών των ΜΑΤ και έξω από τις αίθουσες που ομιλεί διεξάγεται χημικός πόλεμος κατά των διαδηλωτών, δεν έχει κανένα μέλλον.
Όπως δεν έχει αύριο ένας πρωθυπουργός – μαριονέτα, ο οποίος έχει αναγορεύσει σε υπερκηδεμόνα τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα, εξυμνείται αποκλειστικά από την Merkel και τοv Geoffrey Pyatt και έχει επιστρέψει την Ελλάδα σε εποχές υποτέλειας αρκετά χειρότερες από εκείνες που ακολούθησαν τον καταραμένο εμφύλιο πόλεμο.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η τραγική εξέλιξη του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος, σκιά του παλιού ανατρεπτικού εαυτού του, προσκαλείται στις πρωτεύουσες της Ευρώπης και στα κέντρα της καταρρέουσας παγκοσμιοποίησης για να επιδεικνύουν αλαζονικά οι εξουσιαστές της Ευρώπης και του πλανήτη το πώς εξημερώνονται και καταντούν πρότυπα δουλοφροσύνης όσοι αποτολμούν να αμφισβητήσουν το σύστημα.
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος διέλυσε και τις τελευταίας ψευδαισθήσεις ότι η Ελλάδα τελειώνει με τα μνημόνια, ομολογώντας ανοιχτά ότι μετά τον Αύγουστο θα ακολουθήσει ένα νέο άτυπο μνημόνιο, με τους δανειστές να επιτηρούν εξίσου συχνά και αυστηρά την χώρα και να έχουν «λόγο» στις «μεταρρυθμίσεις» που θα πρέπει να ακολουθήσουν.
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Τσίπρας που δεν έχει αύριο. Χωρίς μέλλον βρίσκεται και το μνημονιακό και μεταμνημονιακό πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο που έχει παρακμάσει και αντιμετωπίζει την έσχατη λαϊκή περιφρόνηση, την οποία ματαίως προσπαθεί να κρύψει το κύμα των στημένων δημοσκοπήσεων. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και κατάκοιτος.
Η χώρα δεν χρειάζεται απλώς αλλαγές μεταρρυθμιστικού μείγματος και πολύ περισσότερο εναλλαγές κυβερνήσεων. Η Ελλάδα χρειάζεται νέα θεμέλια. Χρειάζεται μια βαθιά και πολύ ριζοσπαστική ανατροπή.
Οι αυταπάτες έχουν ενταφιάσει την Ελλάδα. Ο φόβος μπροστά στην αλήθεια, ακόμα και μέσα στα λαϊκά στρώματα, θυμίζει τον ξυπόλητο που έτρεμε την απειλή ότι θα του πάρουν τα παπούτσια.
Η Ελλάδα δεν άλλαξε ριζικά μετά την μεταπολίτευση. Επαναπαύθηκε μακαρίως οχυρωμένη στις δυνατότητες του εθνικού της νομίσματος και μετέπειτα στον εύκολο, εξωτερικό και εσωτερικό δανεισμό, που της παρείχε σε πρώτη φάση η ασύγγνωστη είσοδος στο ευρώ. Οι πελατειακές δομές και μια διαπλεκόμενη ολιγαρχία έσωζαν ένα βαθιά ανίκανο, διεφθαρμένο και άρρωστο πολιτικό κατεστημένο.
Σήμερα, τίποτα από αυτά δεν έχει απομείνει, εκτός από τον γελοίο συναινετικό επανέλεγχο του μιντιακού συστήματος.
Σήμερα, αν δεν υπάρξει μια μεγάλη ριζοσπαστική ανατροπή στη χώρα, η ποινή μπορεί να είναι ο αφανισμός. Ήδη η πένθιμη καμπάνα ακούγεται από μακριά.
Όλοι ξέρουμε τι και πώς πρέπει να αλλάξει στην χώρα. Όλοι, παρά τα αντίθετα συμφέροντα μιας ξεπεσμένης ολιγαρχίας και των παρασιτικών τμημάτων μιας μικρομεσαίας τάξης, γνωρίζουν ότι η χώρα χρειάζεται για πρώτη φορά να κατακτήσει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, να φύγει από ένα ευρώ που την καθιστά αποικία, να αλλάξει εκ θεμελίων το κράτος, να σταματήσει το ξεπούλημα και να λάβει ριζοσπαστικά μέτρα διαγραφών για το δημόσιο και κυρίως για το ιδιωτικό χρέος των πολλών.
Όλοι ξέρουν, ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια πολιτική και πρώτα απ’ όλα αξιακή και πολιτιστική επανάσταση μέσα στην κοινωνία, χωρίς την οποία τίποτα δεν μπορεί να γίνει από τις κορυφές.
Όλοι γνωρίζουν. Αυτοί που γνωρίζουν και έχουν συμφέροντα να γυρίζουν την πλάτη στην ανατροπή, δικαιολογούνται. Αυτοί που δεν δικαιολογούνται είναι όσοι φοβούνται μη χάσουν τη μιζέρια και τις αλυσίδες τους.
* Άρθρο του Γραμματέα του Π.Σ της ΛΑ.Ε., Παναγιώτη Λαφαζάνη, στα Νέα του Σαββάτου (5/5)
κ. Λαφαζάνη,
Όπως γνωρίζετε στις 05/02/18 το ΕΠΑΜ κατεθεσε στον Άρειο Πάγο μήνυση για εσχατη προδοσια, μια μήνυση έκτασης 300 και πλεον σελίδων κατα όλων των μνημονιακων κυβερνησεων για την αδρανοποίηση της δημοκρατίας και την παράδοση της χωρας στους δανειστές.
Ειναι το πρωτο πολιτικο κόμμα που προβαινει σε μια τετοια ενέργεια. Θα μπορούσε η ενεργεια αυτη να ειχε γινει από οποιοδηποτε μνημονιακό κόμμα είτε από τη ΛΑΕ ειτε από την Πλευση Ελευθερίας κλπ
Το κόμμα αυτο προσκάλεσε όλα τα αντιμνημονιακα κόμματα να στηριξουν αυτη τη μήνηση και να γινουν συν-μηνυτες καθως ως πολιτικα κόμματα έχουν έννομο συμφέρον και δικαιούνται παράσταση πολτικής αγωγης στον Αρειο Πάγο.
Ερώτηση:
Γιατί 3 μηνες μετα σε αυτο το ελαχιστο σημειο δεν υπάρχει συμπόρευση? Ή αν κρινετε ότι η μήνυση ειναι ελλιπής να συμπληρωσετε με δικες σας προτάσεις το κατηγορητήριο.
Δε μιλάμε ούτε για να συμφωνήσουμε σε πολιτικο προγραμμα, ούτε για εκλογική συνεργασια.
Απλα να συμφωνήσουμε οτι οι μνημονιακές κυβερνήσεις πρεπει να παραπεμφθούν για να δικαστούν για τα παρανομα μνημόνια και το παράνομο χρέος που μας έχουν επιβάλει και τα δεινά που έχουν υποβάλει τους Έλληνες πολίτες.
Αν δεν μπορουμε να συμφωνήσουμε ούτε σε αυτό, πως πιστεύουμε ότι μπορει ποτέ να υπάρξει ευρύτερη συνεργασια?
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το ίδιο ερώτημα θα υπήρχε αν τη μήνυση την ειχε υποβάλλει πχ το Σχεδιο Β ή η ΛΑΕ και δεν ανταποκρινοταν καμιά αλλη αντιμνημονιακη δυναμη να συμπορευτεί με το αυτονόητο. Δεν δημιουργει εύλογες απορίες για να μην πω υποψιες σκοπιμοτητων?
Πρός τον γραμματέα του ΠΣ της ΛΑΕ Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Φίλε Παναγιώτη ο τίτλος του άρθρου είναι παντελώς αστοχος. Αντίπαλος του λαού
δεν είναι πλέον εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα ο φόβος, και το απέδειξε με το
περήφανο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, με τις συνθήκες που αυτό διενεργήθηκε. Στις
διαπιστώσεις του κειμένου είμαι απόλυτα σύμφωνος. Όμως υπάρχει κάτι το οποίο
εμένα προσωπικά όχι απλώς με φοβίζει αλλά κυριολεκτικά με τρομοκρατεί. Και
αυτό δεν είναι το μνημονικό σύστημα .Με τρομοκρατεί η απέναντι πλευρα που δεν
λέει να κατανοήσει οτι στη επανάσταση που κυριολεκτικά χρειάζεται και καλείται
ο λαός να συμετάσχει οργανωμένα και να στηρίξει, οι πολιτικές δυνάμεις που μπορούν και έχουν καθήκον απέναντι σε αυτό το λαο μα και στην ιστορία, ακόμα
κινούνται με την λογική του δικού μας χώρου, της δικής μας όποιας ιδεολογικής
καθαρότητας της δικής μας ηγεμονίας. Ο λαός έχει σιχαθεί και έχει καταλάβει
απόλυτα οτι ο δρόμος που ακολουθεί η χώρα είναι δρόμος που οδηγεί στα βράχια.
Εκείνο που του λείπει είναι μια αξιόπιστη δύναμη αναφοράς. Θα είστε όλοι υπεύθυνοι αν δεν δοσετε αυτή την προοπτική στον κόσμο αυτό και αφήσετε να συνεχιστεί αυτή η καταστροφή μέχρι τέλους.