Μια πολύ μεγάλη πολιτικοκοινωνική και με ευρείς όρους ιδεολογική και πολιτιστική ανατροπή έχει συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία κάτω από το βάρος των μνημονίων και της νέας «κατοχής» που βιώνει και υπό το φως των βαθιών ανακατατάξεων στην περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Σήμερα, πλέον, η άλλοτε «θρησκευτική» πίστη της ελληνικής κοινωνίας στην ΕΕ και ακόμα περισσότερο στο ευρώ έχουν θρυμματιστεί, ενώ η προσήλωση στη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» (στην ουσία αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία και άνοιγμα των παγκόσμιων αγορών και μόνο) όχι ιδιαίτερα μεγάλη στη χώρα μας, έχει εξατμιστεί και η “παγκοσμιοποίηση” εκλαμβάνεται ως απειλή και όχι ως ευκαιρία.
Δεν χρειάζεται μια πολύ βαθιά έρευνα για να διαπιστώσει κάποιος με οξύ κριτήριο ότι τα πράγματα μέσα στον λαό έχουν έρθει τα πάνω κάτω.
Πεποίθησή μας είναι ότι σήμερα το ρεύμα στην ελληνική κοινωνία ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ, αν και ρευστό ακόμα, είναι από οριακά έως άνετα πλειοψηφικό. Η αναντιστοιχία ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις και τις οικονομικές ελίτ, που στηρίζουν φανατικά την ευρω-ορθοδοξία και κυριαρχούν στην πολιτική ζωή και τον λαό που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα ευρώ-πληκτα δόγματα, είναι όχι απλώς μεγάλη, αλλά χαώδης.
Να σημειώσουμε, μάλιστα, ότι το ρεύμα ενάντια σε ευρώ και ΕΕ έχει ταυτόχρονα βαθιά ταξικά χαρακτηριστικά και αγκαλιάζει πρώτα απ’ όλα τα πιο φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, στα οποία θα πρέπει να είναι και μεγάλη, ίσως, πλειοψηφία, πράγμα που υποδηλώνει και κάτι άλλο, εξίσου βαθιά πολιτικό, ως αίτημα και στόχο.
Οι περισσότεροι/ες από όσους/ες αμφισβητούν το ευρώ και την ΕΕ ξεκινούν, σε τελευταία ανάλυση, από ταξικά κίνητρα, διεκδικώντας, μαζί με την εθνική κυριαρχία και τη χαμένη δημοκρατία, κυρίως τον τερματισμό της λιτότητας, την δραστική μείωση των ανισοτήτων και της ανεργίας, την στήριξη μισθών και συντάξεων και ένα νέο αναπτυξιακό και οικονομικό πρότυπο στη χώρα.
Οι σεισμικές αυτές εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία, που έχουν διαμορφώσει μια νέα βαθιά πόλωση, δεν αποτυπώνονται στο εμφανιζόμενο πολιτικό σκηνικό.
Το σύνολο των κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης, απόλυτα ελεγχόμενο από ένα σκληρά διαπλεκόμενο ολιγαρχικό σύστημα που κατευθύνει την πολιτική ζωή και καταληστεύει την χώρα, χωρίς να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο, βομβαρδίζει καθημερινά τον λαό με την υποτέλεια και τον νεοραγιαδισμό και με τον μονόδρομο των μνημονίων, του ευρώ και της ΕΕ, ενώ κατατρομοκρατεί τους πολίτες σπέρνοντας τον φόβο μιας επίγειας κόλασης, αν, τυχόν, η χώρα εγκαταλείψει τα μνημόνια και την ξένη κηδεμονία και προχωρήσει στην έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Οι χειραγωγούμενες δημοσκοπήσεις, επίσης, οι οποίες έχουν συμπήξει καρτέλ και συνυφαίνονται με τις βαρονίες των μίντια, τους πλούσιους κομματικούς σχηματισμούς και την ελληνική οικονομική ολιγαρχία, προσπαθούν με νύχια και δόντια να εμφανίσουν ένα πολιτικό σκηνικό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μνημονίων και της προσήλωσης στο ευρωπαϊκό ιερατείο.
Έτσι, ενώ ο λαός είναι ενάντια στα μνημόνια και όλο και περισσότερο στρέφεται ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ, οι δημοσκοπήσεις έχουν καταφέρει να εμφανίζουν ένα ελεγχόμενο σκηνικό, όπου οι πολίτες, που βρίζουν και αγανακτούν, να επιλέγουν, όλως περιέργως, μνημονιακά κόμματα και την παραμονή στην ευρωζώνη.
Οι δημοσκοπήσεις, έχουν γίνει στη χώρα μας, μαζί με τα Μέσα Ενημέρωσης και τις δυνάμεις του χρήματος, ένα ενιαίο μπλοκ για τη διατήρηση ενός κοινωνικά καταρρέοντος και παρακμιακού μνημονιακού και ευρώπληκτου πολιτικού συστήματος.
Οι ανατρεπτικές κοινωνικές εξελίξεις που προαναφέραμε αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία και δυναμική, διότι έχουν συντελεστεί στην κοινωνία ενάντια στην χειραγώγηση των Μέσων Ενημέρωσης και των δημοσκοπήσεων, που προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν τον ατμό μέσα στην κατσαρόλα, που βράζει και σε λίγο θα είναι έτοιμη να εκραγεί.
ΚΑΙ ΣΥ ΒΡΟΥΤΕ;
Η «διαΝΕΟσις» είναι ένας καθαρά συστημικός ερευνητικός οργανισμός, ο οποίος, όπως γράφει η Καθημερινή της Κυριακής (5/3), που φιλοξενεί και αναλύει τη σχετική έρευνα, συνεργάζεται με το εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας.
Με δυο λόγια η «διαΝΕΟσις», αν δεν πέφτουμε πολύ έξω, συνδέεται με την προπαγανδιστική και χαρακτηριστική για την αφερεγγυότητά της, όπως επανειλημμένα έχει γράψει η Iskra, ΠΑΜΑΚ του αναθεωρητή της αντιστασιακής ιστορίας Ν. Μαραντζίδη.
Σπάνια παρατάξεις και έντυπα έχουν την πολυτέλεια να υποστηρίζουν και με ισχυρό αλλά εμφανώς εκμαιευμένο και κατασκευασμένο δημοσκοπικό τρόπο τις πολιτικές θέσεις τους.
Το επιτυγχάνουν θαυμάσια τόσο η ΝΔ, όσο και η Καθημερινή δια της «διαΝΕΟσις».
Για την κρίση, σύμφωνα με την κατασκευασμένη θεώρηση της «διαΝΕΟσις», ευθύνεται γενικώς το κοινωνικό σύνολο (76%) και «οι δικές μας αδυναμίες» (62,1%) και καθόλου το ευρώ, η οικονομική ολιγαρχία, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν κλπ.
Η πλειοψηφία, επίσης, των πολιτών προκρίνει, με 22,6 μονάδες διαφορά, πάντα κατά την «διαΝΕΟσις», το μικρότερο, έτσι γενικά, κράτος με περιορισμένη, πάλι γενικώς και αορίστως, κρατική μέριμνα, ενώ το 73,2% θεωρεί ότι η ανάπτυξη θα έρθει με κίνητρα στις επενδύσεις και σε καμιά περίπτωση με τόνωση της ζήτησης διαμέσου της αύξησης μισθών και συντάξεων.
Η ΝΔ δεν θα μπορούσε να βρει ισχυρότερο και τάχα πιο «αντικειμενικό», προπαγανδιστή από την «διαΝΕΟσις» για την κατεδαφιστική πολιτική της.
Κι όμως, παρότι η «διαΝΕΟσις» είναι άκρως συστημική, δεν μπορεί να μη δείξει στα ευρήματά της, έστω και κουτσουρεμένη και πριονισμένη, τη νέα γιγαντιαία δυναμική που εμφανίζεται στα αισθήματα της κοινής γνώμης κατά του ευρώ και της ΕΕ.
Ακόμα και η «διαΝΕΟσις» είναι υποχρεωμένη να καταγράψει, έστω πριονισμένα, ότι το 44% αποτιμά αρνητικά (στην πραγματικότητα αρκετά μεγαλύτερο) την παρουσία της χώρας μας στην ΕΕ (έναντι 54%), ενώ το 48,8% πιστεύει (έναντι μόλις 25%) ότι η Ελλάδα βγήκε ζημιωμένη από την συμμετοχή στην ΕΕ.
Η «διαΝΕΟσις», επίσης, παρότι υποεκτιμά σημαντικά τις πραγματικές τάσεις, δείχνει αρκετά αυξημένο, σε σχέση με πριν, το ποσοστό όσων θέλουν την έξοδο από την ευρωζώνη, στο 33,1% (59% το αντίθετο), ενώ στο 33,4% φτάνουν όσοι θεωρούν ότι τα συμφέροντα της χώρας θα εξυπηρετούνταν καλύτερα με την έξοδο από την ευρωζώνη και την αναβαθμισμένη συνεργασία με τη Ρωσία.
Η ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Οι μεγάλες ανατροπές στις επιλογές της κοινωνίας αναδεικνύουν νέα διλήμματα και κυοφορούν μεγάλες πολιτικές ανατροπές,τις οποίες όσο τα κατεστημένα κέντρα προσπαθούν να ανακόψουν, τόσο ποιο ρηκτικά και επαναστατικά θα εκφρασθούν.
Η σημερινή αφύσικη εικόνα του «καναπέ» κυοφορεί εκρηκτικές πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις για ένα νέο πολιτικό σκηνικό.
Κι αυτές οι εκρήξεις θα αμφισβητούν το ευρώ και την ΕΕ με τον μόνο, σχεδόν, τρόπο που μπορεί να γίνει στη χώρα μας: με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα και επομένως από αριστερά.
Γιατί οι δυνάμεις του ελληνικού μεγαλοαστισμού και των ευκατάστατων μεσοστρωμάτων, μαζί με τις πολιτικές ελίτ, έχουν ταυτίσει μέχρι τελικής πτώσεως τα συμφέροντά τους με το χρηματοπιστωτικό και πολυεθνικό κεφάλαιο, δηλαδή με το ευρώ και την ΕΕ!
Η μεγάλη αναμέτρηση για την επαναθεμελίωση της Ελλάδας και την ανασυγκρότησή της σε προωθημένη προοδευτική βάση είναι μπροστά μας και έρχεται γρήγορα.
Το αίτημα για μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ελλάδα, χωρίς μνημόνια και λιτότητα, έξω από το ευρώ και την ΕΕ είναι το κλειδί για την διέξοδο, την ανάταξη, την ανόρθωση και την επαναθεμελίωση που έχει ανάγκη η χώρα υπό την ηγεσία των εργατικών και λαϊκών τάξεων και με ένα πλατύ, χωρίς εξαιρέσεις, ενωτικό μέτωπο όλων των αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Κ.Μ
