Προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά για την αιφνίδια συγχώνευση, που αφορούν όχι μόνο τους μετόχους των δύο εταιριών, αλλά κυρίως τα συμφέροντα του δημοσίου (μετοχικό μερίδιο μέσω ΤΧΣ στην Eurobank), τον τρόπο εκκαθάρισης «κόκκινων δανείων» (στεγαστικών & επιχειρηματιών), τη λειτουργία και εποπτεία των τραπεζών, καθώς και το εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων στην τράπεζα.
Ειδικότερα προκύπτουν ερωτηματικά για το …«αλλαλούμ» στο πεδίο εποπτείας των τραπεζών, με τη λειτουργία δύο κέντρων που καθένα κάνει τους δικούς του «σχεδιασμούς» (κυβέρνηση με τους υπουργούς Γ.Δραγασάκη και Αλ.Φλαμπουράρη και από την άλλη ο διοικητής Τράπεζας Ελλάδος Γιαν.Στουρνάρας), να σχεδιάζουν αυτοτελώς την «επίλυση» των «κόκκινων δανείων» («όχημα ειδικού σκοπού» και «bad–bank» αντίστοιχα). Και ξαφνικά προκύπτει ένας τρίτος, ο όμιλος Eurobank, με πρωταγωνιστή το βασικό μέτοχο (εταιρία «Fairfax Financial Holding», συμφερόντων του καναδού μεγαλοεπιχειρηματία Prem Watsa) που ….«κόβει και ράβει» σύμφωνα με τα συμφέροντα του.
Το θέμα δεν είναι απλά διαδικαστικό, κατά πόσο ο βασικός μέτοχος της Eurobank έχει το δικαίωμα να κάνει συγχώνευσης εταιριών του ομίλου, αλλά οι οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, της απόφαση του. Να τονίσουμε ότι μέσα από τις συγχωνεύσεις συνήθως κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από τους μικρομετόχους, χαμένο θα είναι και το δημόσιο. Το μειοψηφικό μερίδιο (ΤΧΣ) που κατέχει θα υποστεί μια ακόμα .…«εξαέρωση» (από 96% στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, έπεσε γύρω στο 5% την τρίτη και τώρα σχεδόν εξαφανίζεται).! Από την άλλη με την εντατικοποίηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (από 18.000 το 2018 σε 32.000 το 2019), θα έχουμε μαζική έξωση οικογενειών από τα σπίτια τους. Ο νόμος Κατσέλη λήγει το 2018 και η μόνη …«ασφάλεια» που μένει, είναι οι αόριστες «διαβεβαιώσεις» των υπουργών Δραγασάκη-Φλαμπουράρη ότι θα υπάρξει …«κάποια προστασία».!!
Από την άλλη το μεγάλο θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των τραπεζών, παρά τις «εν δυνάμει» δυνατότητες κρατικού ελέγχου μέσω ΤΧΣ, σταδιακά απεμπολούνται. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση σχεδιάζει «παράλληλο τραπεζικό σύστημα» που η «ρεαλιστικότητα» του ξεπερνάει το …«παράλληλο σύμπαν».!! Από την άλλη δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για το εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων που συνήθως μετά από κάθε συγχώνευση ένα μέρος των εργαζόμενων …«περισσεύει». Άλλωστε ήδη έχει γίνουν γίνει φανερά στα σχέδια μείωσης κατά 3.000-4.000 των θέσεων εργασίας στις τράπεζες τα επόμενα χρόνια, στο όνομα της βιωσιμότητας τους.
Αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα φέρνει ορμητικά στο προσκήνιο η συγχώνευση Eurobank–Grivalia, στα οποία η κυβέρνηση τηρεί «ένοχη σιωπή». Ωστόσο η συγχώνευση φέρνει στο προσκήνιο και την αναγκαιότητα εφαρμογής εναλλακτικής πολιτικής, με πέρασμα των τραπεζών στο δημόσιο έλεγχο, την εφαρμογή «σεισάχθειας» στα «κόκκινα δάνεια» λαϊκών νοικοκυριών (με χαμηλό εισόδημα και περιουσία), την παροχή ρευστότητας στην οικονομία και χρηματοδότηση βιώσιμων επιχειρήσεων για αύξηση θέσεων εργασίας, ενίσχυση αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων και γενικότερη παραγωγική ανόρθωση και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.
* Ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής
