Η πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας τα χαράματα του Σαββάτου από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία δεν συνιστά μόνο παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της καταστατικής χάρτας του ΟΗΕ. Αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθώς κλιμακώνει έναν πόλεμο με παγκόσμιες διαστάσεις ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια με επίκεντρο την Συρία, την εγγύς και μέση ανατολή.
Η επίθεση αυτή, που έγινε με πρόσχημα τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ, στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μία δοκιμαστική αναμέτρηση ανάμεσα στις τρεις προαναφερόμενες χώρες και την Ρωσία, στο πλαίσιο του γενικότερου μεταξύ τους ανταγωνισμού. Είναι πολύ πιθανό παρόμοιες επιθέσεις -με την ίδια ή άλλες αιτίες- να εκδηλωθούν και στο μέλλον, με ορατό τον κίνδυνο ο θερμός πλέον ανταγωνισμός να πάρει γενικευμένες διαστάσεις με απρόβλεπτη εξέλιξη και τραγική κατάληξη. Ένας ανοικτός παγκόσμιος πόλεμος, καθώς εμπλέκονται και αναμετρούνται οι ισχυρότερες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη, είναι περισσότερο κοντά από ποτέ ακόμα και αν η εκδήλωση του γίνει κατορθωτό να περιοριστεί στην επίμαχη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι φανερό πως η αιτία αυτού του πολέμου βρίσκεται στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ανατολικής Μεσογείου, της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και στον έλεγχο των δικτύων μέσω των οποίων οι ενεργειακοί πόροι θα διοχετεύονται στον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη. Βαθύτερη αιτία είναι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και μία δεκαετία και η οποία δεν μπορεί να ξεπεραστεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος παρά μόνο με μια τεράστια σε έκταση και σε βάθος καταστροφή κεφαλαίου –πάγιου, μεταβλητού και υποδομών-, με μια ταυτόχρονη αναδιανομή των αγορών σε όλα τα επίπεδα.
Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ως τελική λύση στο πρόβλημα των κρίσεων σαν την σημερινή δεν έχει άλλη πέραν του γενικευμένου πολέμου. Επειδή όμως αυτό είναι μάλλον αδύνατο -γιατί θα καταστρέψει όλο τον πλανήτη- στην πυρηνική εποχή, με την τεράστια συσσώρευση πυρηνικών όπλων, το πιο πιθανό είναι ότι η ανθρώπινη ιστορία έχει εισέλθει σε μια εποχή όπου ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θα εκδηλώνεται σταδιακά και περιφερειακά με το τοπικό ξεκαθάρισμα προς όφελος της μίας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Μια τέτοια εκδήλωση πολέμου είναι αυτό που συμβαίνει τώρα στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας. Συνέβηκε στο παρελθόν στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν στη Νότια Αφρική. Αύριο μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Συνεπώς ο πυρηνικός όλεθρος θα επικρέμεται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια των λαών και της ανθρωπότητας.
Αυτός ο πόλεμος δεν έχει σταθερά, στη σύνθεσή τους, στρατόπεδα. Οι σημερινοί σύμμαχοι μπορεί να είναι οι αυριανοί αντίπαλοι κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο πεδίο της Οικονομίας όταν η διοίκηση Τραμπ έσπασε τους παραδοσιακούς δεσμούς των Ηνωμένων Πολιτείων με την Ευρώπη με πρώτο σταθμό τον λεγόμενο εμπορικό- δασμολογικό πόλεμο. Τα επεισόδιά που θα ακολουθούσουν είναι πολλά και όχι εύκολα προβλέψιμα. Η τελευταία, όμως, επίθεση στη Συρία -αμέσως μετά την κήρυξη δασμολογικού πολέμου από τον Τραμπ στην ΕΕ- δείχνει ξεκάθαρα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι όπως την γνωρίζουμε σπαράσσεται από αντιθέσεις και μπορεί να διαλυθεί ανά πάσα στιγμή. Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από τη σύνθεσή της και η συμμετοχή της μαζί με την Γαλλία στην πυραυλική επίθεση στη Συρία -σε αντίθεση με την αποστασιοποιημένη στάση της Γερμανίας- αν μη τι άλλο, φανερώνουν την τεράστια απόσταση συμφερόντων που χωρίζει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της λεγόμενης Ενωμένης Ευρώπης.
Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Ευρωζώνης και σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών διατρέχει τεράστιους κινδύνους. Τον κυριότερο, να βρεθεί ανά πάσα στιγμή στις συμπληγάδες των αντιτιθέμενων συμφερόντων των ίδιων των συμμάχων της και να συνθλιβεί. Πολύ περισσότερο που στο έδαφός της λειτουργούν αμερικανικές βάσεις οι οποίες συμμετέχουν στον πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή και ενισχύονται ακόμη περισσότερο σε στρατιωτική δραστηριότητα ώστε να αντικαταστήσουν πλήρως την αμερικανική βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία.
Το πρόβλημα του πολέμου στην εξέλιξή του και της θέσης της Ελλάδας σ’ αυτόν είναι πολύ ευρύτερο από μια απλή καταδίκη του ιμπεριαλισμού και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που αναμετριούνται. Η καταδίκη αυτή -η οποία συμπυκνώνεται στα αιτήματα για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και κλείσιμο όλων των αμερικανονατοϊκών βάσεων που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος- χρειάζεται να συνοδεύεται από μια γενικότερη πολιτική πρόταση σε αντιιμπεριαλιστική- αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση που θα στηρίζεται σε ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα μέσα και έξω από τη χώρα.
Μια τέτοια πρόταση κι ένα τέτοιο κίνημα πρέπει άμεσα να επιδιώκουν την ευρύτερη συμπόρευση όλων των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο με αιτήματα:
- Να μετατραπούν τα Βαλκάνια σε ουδέτερη ζώνης ειρήνης, έξω από στρατιωτικούς συνασπισμούς, χωρίς ξένες βάσεις και πυρηνικά.
- Να μετατραπεί η Μεσόγειος σε θάλασσα ειρήνης χωρίς ξένες βάσεις και ξένους στόλους.
- Να εγγυηθεί ο ΟΗΕ το αμετάβλητο των συνόρων όλων των κρατών της περιοχής των βαλκάνιων, στο Αιγαίο, στην νοτιοανατολική μεσόγειο, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική.
- Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και στον ΟΗΕ ότι δεν θα συμμετάσχει ούτε έμμεσα ούτε άμεσα σε καμία πολεμική αναμέτρηση και για το λόγο αυτό αναστέλλει, ως πρώτο άμεσο βήμα, όλες τις λειτουργίες των αμερικανονατοϊκών βάσεων που υπάρχουν σε ελληνικό έδαφος.
- Να πραγματοποιηθούν άμεσα με πρωτοβουλία του ΟΗΕ διασκέψεις των χωρών της περιοχής της Μεσογείου και των Βαλκανίων με στόχο τον τερματισμό του πολέμου, την αμοιβαία αποδοχή των συνόρων και την επίλυση των προβλημάτων στο πλαίσιο της εφαρμογής της καταστατικής χάρτας του Οργανισμού.
