Θύελλα διαμαρτυριών έχει ξεσπάσει στη Γαλλία για ένα περιστατικό που για λίγο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στον διεθνή Τύπο, ωστόσο επανέρχεται στο προσκήνιο. Αφορά τον θάνατο ενός διανομέα ονόματι Σεντρίκ Σουβιά, πατέρα πέντε παιδιών, ο οποίος έχασε στα 42 του τη ζωή του από καρδιακή εμβολή και ρήξη στον λάρυγγα, που του προκάλεσε ασφυξία, κατά τη διάρκεια του ελέγχου και της σύλληψής του από αστυνομικούς στο Παρίσι.
Η τραγική αυτή είδηση σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το μοντέλο εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης που έχει κινητοποιήσει συνδικάτα και εργαζόμενους, υπό τη γενικότερη αποδοχή του κόσμου στη Γαλλία.
Οι αστυνομικοί σταμάτησαν τον διανομέα, γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο. Υπό την πίεση του χρόνου και των παραγγελιών, εκείνος δεν άργησε να εκνευρισθεί, το ίδιο κι οι αστυνομικοί, με αποτέλεσμα τα πράγματα να εκτραχυνθούν.
Οι αστυνομικοί τον καθήλωσαν βίαια στο έδαφος για να του περάσουν χειροπέδες. Ο άτυχος άνδρας έπαθε εμβολή, έπεσε σε κώμα και σε ένα 48ωρο άφησε την τελευταία του πνοή.
Τα βίντεο από τη σκηνή που έφθασαν στις Αρχές, ύστερα από έκκληση «για μαρτυρίες», δείχνουν αρχικά τον Σουβιά να προσπαθεί να καταγράψει με το τηλέφωνό του τη σύλληψή του και την επέμβαση κατόπιν των αστυνομικών. Σε ένα δεύτερο εμφανίζονται οι αστυνομικοί να εφαρμόζουν την τακτική της πίεσης με το γόνατο στο στέρνο του υπόπτου για να τον ακινητοποιήσουν και εξουδετερώσουν, ενώ άλλος αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε πως αστυνομικός είχε κάνει βίαιο κεφαλοκλείδωμα στον Σουβιά. Άλλωστε, η ρήξη λάρυγγα, σύμφωνα με τους δικηγόρους της οικογένειας, οφείλεται σε «στραγγαλισμό».
Σαν τραγική μίμηση της ταινίας «Συγγνώμη, Μας έλειψες»
Ωστόσο, η κοινωνία της Γαλλίας παραμένει σοκαρισμένη, όχι μόνον για το γεγονός καθαυτό, αλλά και για την αδυσώπητη επιβεβαίωση της σκληρής πραγματικότητας των νέων συνθηκών εργασίας, που τείνουν να παγιωθούν και εναντίον της οποίας στράφηκαν εν μέρει και οι πρόσφατες απεργίες, με αιχμή του δόρατος το συνταξιοδοτικό.
Πρόκειται για μία έμπρακτη επιβεβαίωση των συνθηκών μερικής και εποχιακής, αλλά κυρίως ανασφάλιστης απασχόλησης, κάτω από τις οποίες εργάζεται όλη αυτή η στρατιά των ανθρώπων, που η ταινία του Κεν Λόουτς «Συγγνώμη, Μας έλειψες» (Sorry We missed yοu) φέρνει τόσο εύγλωττα και αφοπλιστικά στο προσκήνιο.
Είναι οι «νέοι προλετάριοι», διανομείς και οδηγοί με μηχανάκια, αυτοκίνητα και ποδήλατα, που μεταφέρουν τα πακέτα, ή τα έτοιμα γεύματα, ή λειτουργούν ως ταξιτζήδες μέσα στο μοντέλο της «παροχής υπηρεσιών». Μια διαδικασία που οδηγεί τους ανθρώπους να εργάζονται χωρίς σαφείς σχέσεις απασχόλησης, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και χωρίς ωράριο, γυρεύοντας να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που ο σύγχρονος τρόπος ζωής υπαγορεύει, υπό αντίξοες συνθήκες και με τίμημα την προσωπική τους ζωή.
Άνθρωποι με δουλειά, αλλά χωρίς ζωή -που μπορεί να βγάζουν χρήματα και δεν θεωρούνται φτωχοί, αλλά που δεν έχουν χρόνο να χαρούν τίποτε. Που σε αντίθεση με τους βιομηχανικούς εργάτες δεν «πωλούν» τη σωματική τους εργασία, αλλά τον χρόνο τους. Άνθρωποι που δέχονται να εργάζονται υπό τις συνθήκες αυτές, γιατί έχουν οικογένεια, αλλά συχνά λόγω της εργασίας αυτής χάνουν την ίδια τους την οικογένεια- ή και την ίδια τους τη ζωή.
Η πάντα ευαίσθητη στα εργασιακά ζητήματα γαλλική κοινωνία έχει σοκαρισθεί βαθιά… Ποτέ δεν φανταζόταν πως η ζωή και η μυθοπλασία του κινηματογράφου θα ήσαν τόσο κοντά και πως το τίμημα, μέσα σε αυτές τις απηνείς συνθήκες εργασίας, που πρέπει να πληρώσει ένας άνθρωπος για την επιβίωσή του θα ήταν τόσο μεγάλο.