Στις άθλιες μεθοδεύσεις για την απόλυσή τους αναφέρονται με ανοιχτή επιστολή τους δεκαπέντε συμβασιούχοι του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, που καλούνται να υποστούν τις συνέπειες από γραφειοκρατικά λάθη και παραλείψεις του Νοσοκομείου και του ΟΑΕΔ.
Η ανοιχτή επιστολή με την οποία καταγγέλλεται η επικείμενη απόλυση και διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά η διάλυση της δημόσιας υγείας από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τους εκάστοτε Πολάκηδες:
Είμαστε 15 συμβασιούχοι (σ.σ.: του προγράμματος 55-67 ετών του ΟΑΕΔ) που βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση, ένα χρόνο μετά την πρόσληψή μας από το ΠΓΝΙ, μετά από 5 μήνες εμπαιγμού και κενών υποσχέσεων, να αντιμετωπίζουμε και πάλι την εφιαλτική, για μας, προοπτική της ανεργίας.
Μας ζητάνε από το ΠΓΝΙ και τον ΟΑΕΔ να αποδεχτούμε να πληρώσουμε λάθη που έγιναν με αποκλειστική δική τους υπαιτιότητα και τα χειρίστηκαν πίσω από την πλάτη μας, χωρίς να έχουμε καμία επίσημη έγγραφη ενημέρωση.. Μας καλούν να δεχτούμε τη σιωπηρή αποχώρησή μας στις 15 Μάη από την εργασία που κληθήκαμε να προσφέρουμε, μετά από επιλογή-συνέντευξη του ίδιου του ΠΓΝΙ , σε θέσεις διοικητικού, τεχνικού και βοηθητικού προσωπικού στερώντας μας την παράταση της σύμβασης για ένα χρόνο, όπως αυτή ορίζεται από το ίδιο το πρόγραμμα. Παράταση για την οποία πληρούμε τις προϋποθέσεις του νόμου και στην οποία υπολογίζαμε εξαρχής.
Ο λόγος που μας στερούν τη δυνατότητα παράτασης της σύμβασης είναι ότι εξαρχής παράνομα εντάχτηκε το ΠΓΝΙ στο εν λόγω πρόγραμμα. Αντί λοιπόν να διορθώσουν το λάθος τους εξαρχής, μας έμπλεξαν σε μια περιπέτεια να ψάχνουμε εμείς να βρούμε απαντήσεις. Αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντί μας, επιλέξανε να μας σέρνουν σε έναν αγωνιώδη δρόμο αναμονής, για λύση με προφορικές συνεννοήσεις και προφορικές παρεμβάσεις σε κυβερνητικά στελέχη. Μας αφήσανε να «βράζουμε» στην αγωνία και 22 Απρίλη, εν μέσω της Μεγάλης Εβδομάδας ο ΟΑΕΔ έστειλε στο ΠΓΝΙ την απόφαση ανάκλησης της ένταξής του στο εν λόγω πρόγραμμα, έναν ολόκληρο χρόνο μετά την πρόσληψή μας. Αλλά και πάλι επίσημη ενημέρωση δεν μας δώσανε κοιμίζοντάς μας. Χρειάστηκε παρέμβαση του ΠΑΜΕ για να μάθουμε την ύπαρξη του εγγράφου του ΟΑΕΔ που μας πετά στο δρόμο και να αποκτήσουμε συνολική και σαφή εικόνα για τις μεθοδεύσεις εις βάρος μας. Έγγραφο που στάλθηκε στην εκπνοή του ενός έτους σύμβασης για να προκαλέσει τετελεσμένα λίγο πριν την εκπνοή του πρώτου έτους της σύμβασης και να στερήσει τη δυνατότητα όποιας διαμαρτυρίας και παρέμβασης από μέρους μας
Μετά από αυτό μάθαμε επίσης ότι το ΠΓΝΙ γνώριζε από τον πρώτο κιόλας μήνα την παράνομη ένταξή του στο πρόγραμμα, διότι ενημερώθηκε για την άρνηση του ΟΑΕΔ να εντάξει το ΠΓΝ Ρίου αλλά έλαβε και προφορική απόρριψη για ένταξη άλλων 7 μακροχρόνια ανέργων σε όμοιο αίτημά του προς τον ΟΑΕΔ στις 21/08/2018. Απόρριψη που ήρθε εγγράφως στο ΠΓΝΙ 8 μήνες μετά στις 22 Απρίλη μαζί με το έγγραφο απένταξής μας από το ΠΓΝΙ. Κι όλα αυτά ενώ μετά το 1ο τρίμηνο το ΠΓΝΙ δεν εισέπραξε το 50% της χρηματοδότησης, όπως προβλεπόταν από το πρόγραμμα. Χρειάζονται μήπως και άλλες αποδείξεις για τη συμπαιγνία Διοίκησης του ΠΓΝΙ και ΟΑΕΔ εις βάρος μας, με στόχο να μας σύρουνε σιγά-σιγά και σιωπηρά προς την έξοδο;
Είχαμε από την πρώτη στιγμή επίγνωση ότι προσληφθήκαμε στο ΠΓΝΙ σε μια περίοδο ισχυρών αντιπαραθέσεων, για το άνοιγμα της 4ης πτέρυγας του ΠΓΝΙ, χωρίς νέο προσωπικό που θα στελέχωνε τις νέες πολύπλοκες λειτουργίες του. Καλύψαμε «τρύπες» στο ΠΓΝΙ για να αντιμετωπιστεί η τεράστια αύξηση προσέλευσης ασθενών το 2018 που έφτασαν τις 400.000. Προσφέραμε υπηρεσίες στις πλέον υποστελεχωμένες υπηρεσίες του ΠΓΝΙ. Δεν ανεχόμαστε λοιπόν να μας εμφανίζουν ως «λάθρους» και παράνομα τοποθετημένους, που χατηρικά μάς κράτησε η Διοίκηση στο ΠΓΝΙ. Πολύ περισσότερο δε, δεν ανεχόμαστε τη μεθόδευση σιωπηρής αποχώρησής μας από το ΠΓΝΙ από αυτούς που μας κράτησαν στα σκοτάδια με μισές πληροφορίες και ψεύτικες υποσχέσεις και μας έκαναν συνενόχους στο δικό τους λάθος, ζητώντας να βρούμε εμείς λύση διεξόδου από την παγίδα στην οποία μας έβαλαν.
Για την ιστορία, μετά τη γνωστοποίηση του προβλήματος από εμάς, προσωπικά στον υπουργό Υγείας, Α. Ξανθό, κατά την επίσκεψή του στο ΠΓΝΙ στις 01-04-2019, για το οποίο ο ίδιος δήλωσε πλήρη άγνοια, η διοίκηση του ΠΓΝΙ σε έγγραφό της με αρ. πρωτοκ. 11189 προς τον υπουργό Υγείας και τον διοικητή της 6ης ΥΠΕ στις 18-04-2019 αναγνωρίζει την απουσία όποιας δικής μας υπαιτιότητας, δηλώνει ότι καλύπτουμε έκτακτες και πιεστικές ανάγκες του νοσοκομείου και δηλώνει επίσης την πρόθεση και τη δυνατότητα του νοσοκομείου να καλύψει τα έξοδα της μισθοδοσίας μας από τον Τακτικό Προϋπολογισμό του νοσοκομείου, εάν το υπουργείο βρει δυνατότητα νομοθετικής ρύθμισης για την παραμονή μας, για άλλους 12 μήνες στην εργασία μας. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καμία ενημέρωση για το αν οι αγαθές προθέσεις θα γίνουν και πράξεις. Το σίγουρο είναι ότι η ίδια η επιστολή της διοίκησης δικαιώνει τη θέση μας για άμεση επίλυση της κατάστασης εγκλωβισμού στην οποία περιήλθαμε χωρίς δικής μας ευθύνης, αλλά με ευθύνη του ΟΑΕΔ και του ΠΓΝΙ.
Ζητάμε από τους πολιτικά προϊστάμενους των διοικήσεων του ΟΑΕΔ και του ΠΓΝΙ, το υπουργείο Εργασίας και το υπουργείο Υγείας να επιδείξουν το ελάχιστο πολιτικό ήθος και το ελάχιστο αίσθημα δικαίου, να αναλάβουν την ευθύνη του λάθους των υφισταμένων σε αυτούς διοικήσεων και να δώσουν πολιτική λύση στην άδικη επικείμενη απόλυσή μας, από την εργασία που με τόση υπομονή και κόπο αποκτήσαμε.
Δεν παρακαλάμε και δεν ικετεύουμε για λύπηση. Ξέρουμε ότι είμαστε ανάμεσα στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα μιας κρίσης που φορτώθηκε άδικα στις πλάτες μας. Ξέρουμε ότι τα περιθώρια για να συμπληρώσουμε ένα πενιχρό οικογενειακό εισόδημα και κάποια ένσημα, για την κουτσουρεμένη σύνταξή μας, είναι περιορισμένα από μια βάρβαρη πολιτική. Δεν εγκαταλείπουμε όμως λόγω ηλικίας, όπως θα περίμεναν κάποιοι, τον αγώνα και τη διεκδίκηση για την επιβίωση των οικογενειών μας.Στέλνουμε μήνυμα σε εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους όμηρους συμβασιούχους να μην σκύψουν το κεφάλι σε κανέναν καλοθελητή, που προσφέρει παρασκηνιακές μεσολαβήσεις. Εμείς το μάθαμε με πικρή πείρα. Διεκδικήστε ανοιχτά και φωναχτά. Το δίκιο μας δεν πρέπει να το πνίγουμε μόνοι μας, επιτρέποντας τη διαιώνιση της βάρβαρης κατάστασης που ζούμε.