Τα σύννεφα του πολέμου δυστυχώς πυκνώνουν!!!
Με την απόφαση για την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς από μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και μουσείο σε τζαμί ο Ερντογάν έστειλε ένα καθαρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: Προς το εσωτερικό της χώρας του, στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα προς την Ελλάδα.
Για τον νέο-οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν αυτός που βασικά περιόρισε την πρώην οθωμανική αυτοκρατορία στα σημερινά όρια του Τουρκικού κράτους. Αυτά τα όρια τα οποία σήμερα καθορίζονται από τη συνθήκη της Λωζάνης ο Ερντογάν τα αμφισβητεί εμπράκτως με την τουρκική εισβολή στη Συρία, με την παρουσία τουρκικού στρατού στη Λιβύη και το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, καθώς και με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα.
Η απόφαση όμως για μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί είναι κάτι το ξεχωριστό, αποτελεί για το εσωτερικό της Τουρκίας ένα καθαρό μήνυμα για την εμφάνιση της χώρας ως αυτόνομης περιφερειακής υπέρ-δύναμης και αρχή για την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η προκλητικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται συστηματικά. Την ίδια στιγμή, οξύνει με τις επιλογές της τους θρησκευτικούς και εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, που αξιοποιούνται από τους ισχυρούς, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διαίρεση και την υποταγή των λαών σε όλη την περιοχή.
Παράλληλα μια από τις αρνητικές πτυχές που θα συναντήσουμε σίγουρα με την υπόθεση της Αγιάς Σοφιάς και η οποία θα πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα είναι και το ότι με την κίνηση αυτή ο Ερντογάν, στην προσπάθεια του να συσπειρώσει τους ισλαμιστές οπαδούς του αλλά και να αναδειχθεί σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου, θα ρίξει λάδι στη φωτιά του θρησκευτικού φανατισμού ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς!
Η υπόθεση της Αγιάς Σοφιάς όπως είναι ενταγμένη στα σχέδια του Ερντογάν εκ των πραγμάτων προωθεί το εθνικιστικό μίσος ανάμεσα στον τουρκικό και τον ελληνικό λαό. Με τον τρόπο αυτό ισχυροποιούνται και στις δύο χώρες οι συντηρητικές αντιδραστικές και φασιστικές ομάδες που επιδιώκουν την σύγκρουση και την θρησκευτική αντιπαράθεση, που στο παρελθόν δεν αποτελούσε ουσιαστικό σημείο τριβής ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.
Η απαράδεκτη ενέργεια με την Αγιά Σοφιά έρχεται σήμερα να προστεθεί στα θέματα που χωρίζουν τις δύο χώρες και να τις απομακρύνουν ακόμα περισσότερο.
Φυσικά για τον προοδευτικό χώρο το ζητούμενο σήμερα είναι ο τουρκικός δεξιό-φασισμός να μη θρέψει τον ελληνικό δεξιό-φασισμό, λειτουργώντας σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Γιατί τότε θα επιστρέψουμε στον μεσαίωνα και στις τραγικές καταστάσεις που όλοι οι λαοί βίωσαν τον προηγούμενο αιώνα.
Επομένως αν ότι πράττει σήμερα ο Ερντογάν είναι φασισμός, προσβολή και ανάδειξη της θρησκείας σε εργαλείο του εθνικισμού, τότε εξίσου φασισμός, προσβολή και αξιοποίηση της θρησκείας ως εργαλείο του εθνικισμού είναι ότι ποτίζει με την ίδια λογική την φασιστική καμαρίλα και από το απ’ την εδώ πλευρά την Ελληνική. Με τους Βορίδηδες, Γεωργιάδηδες, τους Μπογδάνους, τους αντιδραστικούς δεσποτάδες και όλα τα πατριδοκάπηλα φασιστοειδή που τα τελευταία χρόνια έχουν σηκώσει κεφάλι μέσα και από τα μεγάλα ζητήματα του Μακεδονικού και του μεταναστευτικού, είναι λογικό λοιπόν να σκεφτεί κανείς ότι εύκολα τώρα με την Αγιά Σοφιά θα ξαναβγούν από το λαγούμι τους και πάλι με « Πατριωτικές» κορώνες και θρησκευτικές κραυγές. Όλοι αυτοί θα προσπαθήσουν να αποπροσανατολίσουν τον Ελληνικό λαό και σε τελική ανάλυση να υπονομεύσουν τα συμφέροντα της χώρας μας ακόμα και στην περίπτωση της αναγκαίας, δυναμικής υπεράσπισης της εδαφικής της ακεραιότητας!
Τα σύννεφα του πολέμου δυστυχώς πυκνώνουν επικίνδυνα στην περιοχή μας και η υπεράσπιση της ειρήνης και της συνύπαρξης μεταξύ των λαών είναι ύψιστης σημασίας που αφορά πρώτα και κύρια όλες τις αριστερές, αντιιμπεριαλιστικές, προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις της Ελλάδας!
Η αριστερά που δεν έχασε την ταξική της υπόσταση, που δεν ξέχασε σε κάποιο αραχνιασμένο ντουλάπι των φιλο-ιμπεριαλιστικών Νατοϊκών και Ευρω-Εενωσιακών συμμαχιών την διαφορετικότητά της σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα πρέπει να παίξει δυναμικά τον ιστορικό της ρόλο με τον δικό της πατριωτισμό για την υπεράσπιση των λαϊκών μας συμφερόντων που περνούν μέσα από τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας στην περίπτωση της Ελλάδας. Με μία άλλη εξωτερική πολιτική, φιλειρηνική, ανεξάρτητη πολυδιάστατη και αντιιμπεριαλιστική.
