Οι μεγάλες πυρκαγιές σε όλη την επικράτεια,εκ των οποίων εκείνη της Αττικής έφτασε έως των παρυφών της Αθήνας,ενώ εκείνη στην Β. Εύβοια προκάλεσε την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην Ελλάδα εκ της συστάσεως της ως κράτος,οι οποίες ανεξέλεγκτα επί ημέρες κατέστρεφαν τα πάντα,απέδειξαν κατ’ ελάχιστον την αδυναμία λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση αναμενόμενων- και όχι έκτακτων- κρίσεων. Είναι και ήταν γνωστό εδώ και έτη τι συμβαίνει με τον αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιών κατά τον μήνα Αύγουστο και όμως αυτό το κράτος,το οποίο επί της ουσίας λειτουργεί μόνον ως εισπρακτικός και εναντίον των πολιτών θεσμός, ανυπάρκτως δεν σχεδίασε,δεν ανέμενε ως όφειλε,δεν ανταποκρίθηκε,δεν είχε επιχειρησιακό πρόγραμμα, αυτοσχεδίασε και δεν ζήτησε διεθνή βοήθεια σε μέσα πυρόσβεσης κατά τον σωστό χρόνο.
Δυστυχώς ή και ευτυχώς ο Έλληνας πολίτης ανυπάκουος αυτενέργησε και δεν εγκατέλειψε τον τόπο του,αγωνιζόμενος να σώσει οικείες,εργασίες και δάση,τα οποία αποτελούν κοινωνικό αγαθό. Για μία ακόμη φορά το φιλότιμο,η αλληλεγγύη των κοινοτήτων και της επαρχίας αναδείχθηκαν ως συστατικά στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας,απέναντι σε μία κυβέρνηση η οποία μετά την παταγώδη αποτυχία της στην κρίση του ιού,απέτυχε εξίσου παταγωδώς και στην διαχείριση μίας αναμενόμενης κρίσης. Μία κυβέρνηση,όπως και άλλες προηγούμενες, που απέτυχε στο management και στοιχειωδώς θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη με έμπρακτη συγγνώμη ως προς την ανεπάρκειά της και αυτό εκφράζεται στην πολιτική-ιδίως σε αυτήν- με παραιτήσεις ή και συνολική παραίτηση. Τίποτα δεν είδαμε ως προς αυτό και ούτε θα δούμε,καθώς έως τούδε εκείνο το οποίο αποδεικνύεται από την πέραν της διετίας εικόνα της κυβέρνησης της ΝΔ,το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η με νύχια και με δόντια παραμονή της στην εξουσία. Είναι γνωστό ότι η εξουσία γενικά και ειδικά ενώνει αυτούς που την ασκούν. Το θέμα φυσικά είναι ότι αλλοιώνει και την όραση και ως εκ τούτου ενδέχεται στην πραγματικότητα αυτή η ένωση- που θα αποδειχθεί- να προκαλεί πολιτικό κόστος,το οποίο τις περισσότερες φορές το επωμίζεται συνολικά το κόμμα το οποίο ασκεί την εξουσία και όχι αποκλειστικά τα πρόσωπα που την ασκούν.ΗΡΩ
Ως προς το management η κυβέρνηση καλείται να απαντήσει σε ακαδημαικά διεθνώς cases sdudies,επιχειρησιακά προβλήματα,ούτως ώστε να κατανοηθεί πως εμπλεκόμενα στελέχη τότε του κρατικού μηχανισμού στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι το 2018,σήμερα κατέχουν συγκεκριμένες αναβαθμισμένες θέσεις -σε σχέση με το 2018- στον κρατικό μηχανισμό. Πως στελέχη τα οποία απέτυχαν-εκ του αποτελέσματος πάντα- να αντιμετωπίσουν μία κρίση,αναβαθμίστηκαν από την σημερινή κυβέρνηση( Εφ. Συν 13-15/8/2021).
Οι πάντες διέκριναν την πλήρως αιτιολογημένη και συσσωρευμένη αγανάκτηση όχι μόνον των πληγέντων,αλλά του συνόλου των Ελλήνων πολιτών. Είναι γεγονός ότι η αυτενέργεια των πολιτών και η αλληλεγγύη είναι τα στοιχεία εκείνα που έσωσαν ό,τι έσωσαν.
Αναμενόμενο επόμενο είναι ότι τούτη η δυσαρέσκεια εκφράζεται και θα εκφραστεί στο μέλλον και με άλλους τρόπους. Διότι οι πολίτες ενστικτωδώς είναι σε θέση να αντιληφθούν τον κίνδυνο,το λάθος και το ενδιαφέρον,σε αντίθεση με όλους εκείνους που στο όνομα τους και ερήμην τους ασκούν εξουσία και όπως και πάλι απεδείχθει αδυνατούν να σχεδιάσουν,να οργανώσουν,να προγραμματίσουν και να ελέγξουν μία κρίση,που αυτήν την φορά ήταν αναμενόμενη. Η παραίτηση της κυβέρνησης της ΝΔ και η προκήρυξη εκλογών είναι το αυτονόητο,ωστόσο στην Ελλάδα αναζητείται εδώ και πολύ καιρό το αυτονόητο και την θέση του έχει καταλάβει η με όποιο κόστος-για τους πολίτες,αλλά τώρα και για την ΝΔ- η παρατεταμένη παραμονή στην εξουσία.
Ωστόσο θα επιμείνουμε στο θετικό της καταστροφής,που αποτελεί φωτεινή ελπίδα για το μέλλον,το οποίο δεν είναι άλλο από την ηρωική στάση των πολιτών,που προστάτεψαν εαυτούς και αλλήλους,την περιουσία τους,τον τόπο και την Ελλάδα,προσφέροντας μία σύγχρονη μαρτυρία.
“[….] Σκεπτόμουν ότι εκείνο που διδάσκεσαι μέσα στην Ορθοδοξία[….] είναι ότι δεν αγιάζει τόσο ούτε ο χώρος ούτε ο άνθρωπος. Αλλά ο τρόπος. Ο τρόπος της σχέσης και της επικοινωνίας σου με τους άλλους ανθρώπους και τη Φύση,δηλαδή με το Θεό[….]”.
(Γιώργος Μπαλούρδος”Ένα ταξίδι στην Ιερουσαλήμ της Ορθοδοξίας”. Περιοδικό “Σύναξη” τεύχος 26,Απρίλιος-Ιούνιος 1988,σελ.73-74).
*Οι απόψεις σε κάθε ενυπόγραφο κείμενο εκφράζουν προφανώς πρωτίστως τον αρθρογράφο
