Η Μονσεράτ Καμπαγιέ (María de Montserrat Viviana Concepción Caballé i Folch) έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.
Αποφοίτησε από το Ωδείο της Βαρκελώνης το 1954 και έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της το 1956 στην Βασιλεία, στην παράσταση της όπερας Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι.
H διάσημη σοπράνο αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και είχε διακόψει τις ζωντανές εμφανίσεις για περίπου μια δεκαετία. Το 2002 εμφανίστηκε στο Grand Teatre del Liceu της Βαρκελώνης σε μια αξέχαστη βραδιά. Η συναυλία εκείνη συνέπιπτε με την 40η επέτειο από την πρώτη της εμφάνιση.
Το 2012 βρέθηκε ξανά σε νοσοκομείο της Βαρκελώνης εξαιτίας ελαφριάς μορφής εγκεφαλικού επεισοδίου που υπέστη κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στη Ρωσία.
Δύο μόλις μήνες είχε μαγέψει το κοινό του Ηρωδείου σε μια συναυλία αναδρομή στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας της. Στη σκηνή την συνόδευσε η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του χοσέ Κολάδο.
Η Καμπαγιέ είχε αποσπάσει δεκάδες διακρίσεις και είχε ερμηνεύσει τους σημαντικότερους ρόλους του λυρικού θεάτρου στις πιο μεγάλες σκηνές του κόσμου.
Ο κόσμος τη λάτρευε και το 1987 όταν την άκουσε ο Φρέντι Μέρκιουρι σε μια συναυλία με τον Λουτσιάνο Παβαρότι την χαρακτήρισε «την πιο ωραία φωνή που άκουσε ποτέ».
Αρκετά χρόνια αργότερα ο Φρέντι συνεργάζεται με την ντίβα της όπερας στο δίσκο Barcellona και το ομότιτλο τραγούδι γίνεται σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992.