ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΕΣ
Βαλσαμωμένου χρόνου μια αναλαμπή...
Άνοιξα το ντουλάπι με τα ρούχα
Πήρα στα χέρια το λευκό της νιότης μου φουστάνι
Το αγαπημένο από βαμβάκι πανωφόρι
Κι ένα καπέλο με ρόζ κορδέλα
(τώρα που έξω δεν κυκλοφορεί κανείς
και μέσα σωρεύονται καρποί).
Ανοιξα το συρτάρι με τις παλιές φωτογραφίες
και φύλαξα το γάμο της γιαγιάς.
Αυτά κράτησα μόνο.
Ύστερα
μάζεψα όλα μου τα όνειρα
άσπρα
μπλέ
κίτρινα
γαλάζια
βιολετιά
Και τ’ άφησα ελεύθερα
στον ήλιο
να φυτρώσουν.
Σοφία Ταναΐνη