Όσο επιτυχημένη κι αν ήταν η έκδοση του 10ετούς ομολόγου (για πρώτη φορά τέτοιας διάρκειας μάλιστα από τον Μάρτιο του 2010) που ολοκληρώθηκε την Τρίτη 5 Μαρτίου, με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους να αντλεί κεφάλαια ύψους 2,5 δισ. ευρώ, αυτή η εξέλιξη δεν αλλάζει τρία άλλα γεγονότα, πολύ ευρύτερης μάλιστα σημασίας, που σχετικοποιούν το βήμα που συντελέστηκε.
Πρώτο, ότι το επιτόκιο που εξασφαλίσθηκε, στο ύψος περίπου του 3,9%, είναι σημαντικά υψηλότερο από το επιτόκιο με το οποίο δανείζονται όλες οι άλλες χώρες που υπέστησαν το μαρτύριο των Μνημονίων. Χαρακτηριστικά, η απόδοση του αντίστοιχου κυπριακού ομολόγου κυμαίνεται στο 1,88%, του πορτογαλικού στο 1,46% και του ισπανικού στο 1,20%. Η Ελλάδα επομένως δανείζεται με υψηλότερο κόστος!
Δεύτερο, ότι η κατάταξη της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας παρά την αναβάθμιση από τον οίκο Moody’s την 1η Μαρτίου με δύο μάλιστα «μονάδες», παραμένει κάτω από τη …βάση. Βάση εδώ είναι η κόκκινη γραμμή που χωρίζει τα ομόλογα που συστήνονται για επένδυση. Για να φτάσει από το Β1 που πήρε η Ελλάδα στο ελάχιστο επίπεδο των προτεινόμενων για επένδυση χρειάζονται ακόμη 4 σκαλοπάτια: Βα3, Βα2, Βα1 και Βαα3. Το επίπεδο που βρέθηκε τώρα η Ελλάδα δεν είναι και τόσο …αξιοζήλευτο, αν λάβουμε υπ’ ‘όψη μας ότι είναι στην ίδια τάξη με τις ακόλουθες χώρες: Ουζμπεκιστάν, Βιετνάμ, Αλβανία, Αρμενία, Αιθιοπία, Ονδούρα, Ιορδανία, Κένυα, Νιγηρία, Σουρινάμ, Αγκόλα, Μπαχρέιν, Μαυροβούνιο, Σρι Λάνκα και Τυνησία. Η περίφημη κανονικοποίηση επομένως αργεί πολύ…
Τρίτο, ότι η κυβέρνηση επίσπευσε την έκδοση αξιιοποιώντας τη θετική απήχηση των Moody’s υπό την ανησυχία μιας αρνητικής απόφασης του Γιούρογκρουπ που θα συνεδριάσει τη Δευτέρα 11 Μαρτίου και θα εξετάσει κατά πόσο θα εγκρίνει την επιστροφή στην Ελλάδα τη δόση των 970 εκ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που με εκβιαστικό τρόπο κρατούν στα χέρια τους οι πιστωτές. Με βάση μάλιστα την απόφαση του Γιούρογκρουπ της 22ας Ιουνίου 2018 τα ποσά αυτά θα επιστρέφονται εάν κι εφ’ όσον η Ελλάδα υλοποιεί κάθε φορά συγκεκριμένα νεοφιλελεύθερα μέτρα.
Έτσι, σιωπηρά έχουμε επιστρέψει στην αλήστου μνήμης εποχή των προαπαιτουμένων με το αντίτιμο μάλιστα των νεοφιλελεύθερων μέτρων να είναι όχι μόνο πολύ πιο μικρό, αλλά να βγαίνει κι από την τσέπη των ελλήνων φορολογουμένων! Απειλούν να μην μας επιστρέψουν τα χρήματα που μας έχουν πάρει… Τέτοια αλληλεγγύη!
Τα προαπαιτούμενα που ζητούν οι Ευρωπαίοι μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνουν ένα μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων που ξεκινά από τα ΕΛΠΕ και την Μαρίνα Αλίμου και φτάνει στη ΔΕΗ, ζητώντας να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών μονάδων που θα πουληθούν έναντι πινακίου φακής. Αφού η τιμή που πρότειναν οι επίδοξοι αγοραστές απείχε της εκτίμησης, θα αλλάξει η εκτίμηση για την αξία τους ώστε να πέσει στο επίπεδο των προσφορών. Το αποτέλεσμα θα είναι τα τιμολόγια της ΔΕΗ να οδηγηθούν στα ύψη και η οικονομική κρίση στην οποία βολοδέρνει η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία να γίνει μη αντιστρεπτή και …μοιραία. Το σοβαρότερο ωστόσο αίτημα των πιστωτών σχετίζεται με την κατάργηση του νόμου Κατσέλη και την εισαγωγή ενός νέου νόμου που θα επιτρέψει τον πλειστηριασμό χιλιάδων κατοικιών. Κι ας ομολογεί η ίδια η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Φεβρουάριο του 2019 ότι παρά τους χιλιάδες πλειστηριασμούς και την αύξηση των επιτοκίων οι τράπεζες συνεχίζουν να μειώνουν τα δάνεια…
Πηγή: Εφημερίδα Kontranews
