Περικλής Δανόπουλος
”Υπάρχει και φιλότιμο”.
Ταινία του 1965, με τον Κωνσταντάρα. Η λειτουργία του κομματικού κράτους,
που παρακάμπτει ανίκανους υπουργούς. Η διαπλοκή , το ρουσφέτι, τα κομματόσκυλα, ο Γκρούεζας,
ο υπουργός που αναμένει τα χειροκροτήματα( απλά απολαυστικοί Κωνσταντάρας και
Παπαγιαννόπουλος).
Τι άλλαξε από τότε ; Ελάχιστα, ίσως τίποτα. Ο κόσμος έμαθε να ζει με αυτά που του τάζουν,είτε γενικά , είτε προσωπικά και αυτά είναι τα μοναδικά κριτήρια επιλογής της ψήφου του.
Τι εξελίχθηκε ; Ελάχιστα, ίσως τίποτα. O πολίτης, δέχεται de facto τις υποσχέσεις οι οποίες δίνονται a posteriori( εκ των υστέρων), πρόθυμος να ξεχάσει, τις προηγούμενες
που ποτέ δεν τηρήθηκαν.
Συχνά γίνεται συνένοχος των κυβερνώντων, φανερός υποστηρικτής λειτουργώνταςως κομματικός , ως ειονεί Γκρούεζας.
Χτες ανακοινώθηκαν τα μέτρα για τους πληγέντες της Θεσσαλίας. Ένας νέος κύκλος συναλλαγής ξεκίνησε.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο : ” Ξεχάστε τι κάναμε και κυρίως ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ! Εμείς , η Ευρωπαϊκή δύναμη,
με τον Πθ. ”κολλητό” της Ούρσουλας,εμείς που πετύχαμε την πιστοληπτική αναβάθμιση και την οικονομική ανάπτυξη, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να εγγυηθούμε μια ζωή, χωρίς την παραμικρή προστασία σε οτιδήποτε μεν , αλλά μια ζωή με βοηθήματα, ακόμα κι αν αυτό κάνει το λαό ζητιάνο ”
Κι έτσι ο λαός γίνεται εθισμένος στα pass , τα βοηθήματα και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ξεχνώντας πως
αυτό, σε καμία γλώσσα δεν λέγεται ζωή, αλλά μια διαρκής σύμβαση παροχής υπηρεσιών, όπου ο λαός ψηφίζει μια
ανάλγητη εξουσία, για ”ξεροκόματα” κυριολεκτικά.
Αυτή είναι η πραγματική νοθεία, όχι αυτή της κάλπης. Οι συνειδήσεις νοθεύονται, τα θέλω ξεχνιούνται, η ζωή γίνεται όλο και πιο δυστοπική.
Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά η οργή σύντομα θα γίνει συγκατάβαση.
Απλά η κανονικότητα των ΄΄νεοπληβείων΄΄ του Ελληνικού κράτους, θα κατέβει μερικά επίπεδα παρακάτω…
