Ακολουθούν Erdogan, Modi, Netanyahu
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden τοποθετεί τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μια μάχη μεταξύ απολυταρχίας και δημοκρατίας.
Αυτό μειώνει το διακύβευμα του πολέμου.
Το διακύβευμα αποτελεί ένα θεμελιώδες δομικό στοιχείο μιας νέας παγκόσμιας τάξης του 21ου αιώνα: τη φύση του κράτους, εξηγεί ο Dr. James M. Dorsey βραβευμένος δημοσιογράφος και μελετητής, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Μέσης Ανατολής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αντιπροσωπεύει το αιχμηρό άκρο της ανόδου μιας κρίσιμης μάζας παγκόσμιων ηγετών που σκέφτονται με όρους πολιτισμού και όχι εθνικούς.
Φαντάζονται τα ιδεολογικά ή/και φυσικά όρια των χωρών τους όπως ορίζονται από την ιστορία, την εθνικότητα, τον πολιτισμό ή/και τη θρησκεία και όχι από το διεθνές δίκαιο.
Συχνά αυτός ο ισχυρισμός περιλαμβάνει άρνηση της ύπαρξης του άλλου και αυταρχική ή απολυταρχική διακυβέρνηση.
Ως αποτέλεσμα, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin συντονίζεται με τους υπολοίπους όταν δικαιολογεί την εισβολή του στην Ουκρανία υποστηρίζοντας ότι Ρώσοι και Ουκρανοί είναι ένας λαός.
Με άλλα λόγια, οι Ουκρανοί ως έθνος δεν υπάρχουν.
Διαμόρφωση μιας παγκόσμιας τάξης του 21ου αιώνα
Ούτε τα δικαιώματα της Ταϊβάν ή τα θαλάσσια δικαιώματα άλλων παράκτιων κρατών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας βρίσκονται στο μυαλό του Κινέζου προέδρου Xi Jinping.
Ή των Παλαιστινίων στο όραμα των εταίρων του ισραηλινού πρωθυπουργού Binyamin Netanyahu στον συνασπισμό.
Η ανωτερότητα και ο εξαιρετισμός αποτελούν κατευθυντήριες αρχές για άνδρες όπως ο Recep Tayyip Erdogan της Τουρκίας, ο Narendra Modi της Ινδίας, ο Victor Orban της Ουγγαρίας και ο Netanyahu.
Το 2018, η Κνέσετ, το ισραηλινό κοινοβούλιο, ενέκρινε έναν αμφιλεγόμενο βασικό νόμο που ορίζει το Ισραήλ ως το έθνος-κράτος του εβραϊκού λαού.
“Σε αντίθεση με τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, ο νόμος για το έθνος-κράτος θεωρήθηκε ότι κατοχυρώνει την εβραϊκή ανωτερότητα και την αραβική κατωτερότητα, ότι ενισχύει τον εβραϊκό χαρακτήρα του Ισραήλ εις βάρος του δημοκρατικού του χαρακτήρα”, δήλωσε η δημοσιογράφος Carolina Landsmann.
Ο ισραηλινός θρησκευτικός σιωνιστής συγγραφέας Ehud Neor υποστήριξε ότι “το Ισραήλ δεν είναι έθνος-κράτος με δυτικούς όρους.
Είναι η εκπλήρωση της βιβλικής προφητείας ότι ο εβραϊκός λαός προοριζόταν πάντα να βρίσκεται στους Αγίους Τόπους και να ακολουθεί την Αγία Τορά και με τον τρόπο αυτό θα ήταν φως για τον κόσμο.
Υπάρχει μια παγκόσμια αποστολή του Ιουδαϊσμού”.
Παρομοίως, ο Erdogan περιγράφει την Τουρκία ως “dünyanın vicdanı”, τη συνείδηση του κόσμου, μια έννοια που πλαισιώνει την προβολή της διεθνούς συνεργασίας και της αναπτυξιακής βοήθειας.
Το εθνικό κράτος έναντι του πολιτισμικού κράτους
“Η Τουρκία παρουσιάζεται ως ένας γενναιόδωρος πατριάρχης που ακολουθεί τα βήματα (μιας ιδιαίτερα καλοπροαίρετης ανάγνωσης) της οθωμανικής αυτοκρατορίας, φροντίζοντας όσους έχουν ανάγκη -συμπεριλαμβανομένων, κυρίως, εκείνων που υποτίθεται ότι έχουν ξεχαστεί από τους άλλους.
Σε ρητή αντίθεση με τις δυτικές πρακτικές που περιγράφονται ως ιδιοτελείς, ο τουρκικός αλτρουισμός συνοδεύεται από το πολιτισμικό πλαίσιο της μουσουλμανικής φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης που θυμίζει το οθωμανικό μεγαλείο”, δήλωσαν οι μελετητές Sebastian Haug και Supriya Roychoudhury.
Σε μια ακαδημαϊκή σύγκριση, ο κ. Haug και η κα Roychoudhury συγκρίνουν την έννοια του τουρκικού εξαιρετισμού του Erdogan με την έννοια του “Vishwaguru” του κ. Modi.
Η έννοια βασίζεται στη φιλοσοφία του ινδουιστή ηγέτη του 19ου αιώνα Swami Vivekananda.
“Η δική του απόδοση του ινδουισμού, όπως και η ινδουιστική συγκρητιστική σκέψη του Γκάντι, τάχα υποστηρίζει την ανεκτικότητα και τον πλουραλισμό.
Με αυτή και παρόμοιες πλαισιώσεις, η υιοθέτηση ενός δήθεν εμπνευσμένου από τον Γκάντι συγκρητιστικού ινδουιστικού λόγου επιτρέπει στον Μόντι να αποστασιοποιηθεί πολιτικά από τον κοσμικό πολιτιστικό λόγο του (Ινδού εθνικιστή ηγέτη Τζαβαχαρλάλ) Νεχρού”, ανέφεραν οι δύο μελετητές.
“Ταυτόχρονα, όμως, ο πολιτισμικός λόγος του Modi, με την αδιαμφισβήτητη πίστη του στην ανωτερότητα του ινδουισμού, έχει αρχίσει να στηρίζει την επίσημη ρητορική σε διεθνή φόρα”, πρόσθεσαν.
Ο πολιτισμός εξυπηρετεί πολλαπλούς σκοπούς
Σε μια αναδιατύπωση της ιστορίας, ο Putin, σε ένα άρθρο 5.000 λέξεων που δημοσιεύθηκε λιγότερο από ένα χρόνο πριν από την εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, παρουσίασε την πρώην σοβιετική δημοκρατία ως ένα αντιρωσικό δημιούργημα που θεμελίωσε τη νομιμοποίησή του στη διαγραφή “όλων όσων μας ενώνουν” και στην προβολή “της περιόδου κατά την οποία η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωσης ως κατοχής”.
Με τον τρόπο αυτό, ο Putin δημιούργησε την αιτιολόγηση που συχνά εφαρμόζουν οι πολιτισμικοί ηγέτες είτε για να επεκτείνουν είτε για να αντικαταστήσουν την έννοια του έθνους-κράτους που ορίζεται από σκληρά σύνορα αγκυρωμένα στο διεθνές δίκαιο με μια πιο ρευστή έννοια ενός κράτους με εξωτερικά όρια που οριοθετούνται από την ιστορία, την εθνικότητα, τον πολιτισμό και/ή τη θρησκεία, και εσωτερικά όρια που διαφοροποιούν τον ανώτερο ή εξαιρετικό πολιτισμό του από τους άλλους.
Ο πολιτισμός εξυπηρετεί πολλαπλούς σκοπούς.
Η διεκδίκηση υποτιθέμενων πολιτισμικών δικαιωμάτων και η απόκρουση υπαρξιακών απειλών συμβάλλουν στη δικαιολόγηση της αυταρχικής και απολυταρχικής διακυβέρνησης.
Xivilisation
Με την ονομασία Xivilisation από τους Global Times, την εφημερίδα-ναυαρχίδα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Xi επαναπροσδιόρισε τον πολιτισμό για να ενσωματώσει την απολυταρχία.
Τον Μάρτιο, ο Xi παρουσίασε την Παγκόσμια Πρωτοβουλία Πολιτισμού του σε μια διάσκεψη στο Πεκίνο, στην οποία συμμετείχαν 500 πολιτικά κόμματα από 150 χώρες.
Κάνοντας μια μαχαιριά στη δυτική προώθηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πρωτοβουλία προτείνει ότι οι πολιτισμοί μπορούν να ζήσουν αρμονικά εάν απέχουν από την προβολή των αξιών τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
“Με άλλα λόγια”, σχολίασε ο Economist, “η Δύση πρέπει να μάθει να ζει με τον κινεζικό κομμουνισμό.
Μπορεί να βασίζεται στον μαρξισμό, μια δυτική θεωρία, αλλά είναι επίσης ο καρπός του αρχαίου πολιτισμού της Κίνας”.
Ο Xi ξεκίνησε την πρωτοβουλία του λίγες ημέρες πριν ο Biden συνδιοργανώσει μια εικονική Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία.
Η επιβεβαίωση από μια κρίσιμη μάζα παγκόσμιων ηγετών της έννοιας του πολιτιστικού κράτους έρχεται σε έντονη αντίθεση με την προώθηση από το Nahdlatul Ulama, το μεγαλύτερο και πιο μετριοπαθές μουσουλμανικό κίνημα της κοινωνίας των πολιτών με έδρα την Ινδονησία, του εθνικού κράτους ως την αντικατάσταση στο ισλαμικό δίκαιο της πολιτιστικής έννοιας του χαλιφάτου, ενός ενιαίου κράτους, για την παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα.
Αυταρχική διακυβέρνηση
Εξάγοντας συμπεράσματα από τη σύγκριση της Τουρκίας του Erdogan και της Ινδίας του Modi, ο Haug και η Roychoudhury κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εκπολιτιστικές αξιώσεις εξυπηρετούν “δύο διακριτά αλλά αλληλένδετα πολιτικά σχέδια: προσπάθειες υπέρβασης της διεθνούς περιθωριοποίησης και προσπάθειες ενίσχυσης της αυταρχικής διακυβέρνησης στο εσωτερικό”.
Όπως και ο Biden, ο Xi και άλλοι ηγέτες μάχονται για το ανώτερο έδαφος σε έναν αγώνα για τη διαμόρφωση της μελλοντικής παγκόσμιας τάξης και της φιλοσοφίας που τη διέπει.
Το παράδειγμα του Biden για την απολυταρχία έναντι της δημοκρατίας είναι μέρος αυτού του αγώνα.
Αλλά το ίδιο ισχύει και για το ερώτημα αν τα συστήματα διακυβέρνησης είναι αμιγώς πολιτικά ή πολιτισμικά.
Η αντίκρουση αυτού του ισχυρισμού θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο αποφασιστική, καταλήγει ο Dr. Dorsey.
