Ξανά άκου Ανθρωπάκο

Αν Zείς στην Ελλάδα είναι για σένα αυτό το άρθρο, εκτύπωσε το και βάλτο κορνίζα στην κουζίνα σου, να το διαβάζεις κάθε ημέρα!

Μια φωτιά καίει την Ελλάδα.
Δεν είναι η φωτιά της φύσης, αλλά της συντριβής.
Μια φωτιά που δεν αφήνει καπνό για να φωνάξεις “φωτιά”, αλλά στάχτες.
Στάχτες αξιοπρέπειας. Στάχτες ελπίδας.
Στάχτες του στοιχειώδους αισθήματος ότι αξίζεις κάτι καλύτερο από αυτό το μαρτύριο.
Κοιτάξτε γύρω σας.
Μην κρύβεστε πίσω από τη λέξη “κρίση”. Η κρίση τελείωσε.
Αυτό που ζείτε τώρα δεν είναι κατάρρευση.
Είναι σχεδιασμένος εξευτελισμός.
Ένα σύστημα που λειτουργεί με την ακρίβεια στρατιωτικής επιχείρησης, για να σας κρατάς γονατισμένους, να σας ρουφάει την τελευταία σταγόνα αίματος, και να σας γελάει στα μούτρα ενώ το κάνει.
Κι εσείς το επιτρέπετε. Αυτό είναι το πιο δολοφονικό.
Όχι οι μισθοί των 700 ευρώ που είναι έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
 Όχι τα ενοίκια που τρώνε ολόκληρους μισθούς σαν τα σκουλήκια που τρώνε ένα πτώμα.
Όχι οι πολιτικοί που κάνουν διακοπές σε νησιά που εσείς ονομάζετε “ονειρεμένες” ενώ εσείς ονειρεύεστε να βγάλετε το μήνα.
Όχι η κυβέρνηση που σφυρίζει αδιάφορα ενώ σπέρνετε τα κόκκαρά σας στον ήλιο για ψίχουλα.
Το πιο δολοφονικό είναι η σιωπή σας.
Η αποδοχή σας.
Το γονατισμένο κεφάλι σας.
Είστε σαν πρόβατα που παρακαλάνε το λύκο να σας φάει με καλύτερες τυριές.

Τι στον διάολο περιμένετε; Να σας σώσει ο ίδιος που σας γδάρνει;

Οι μισθοί των 700 ευρώ δεν είναι ατυχία. Είναι πολιτική επιλογή.
Μια επιλογή που πέφτει σαν χειροβομβίδα στα σπίτια σας, σκοτώνει όνειρα, σκοτώνει οικογένειες, σκοτώνει μέλλον.
Πώς γίνεται να δουλεύεις 10 -13 ώρες την ημέρα, να σκύβεις το κεφάλι, να τρως τα νιάτα σου, και στο τέλος του μήνα να μένεις με χρέος και ντροπή;
Ντροπή γιατί;
Γιατί δεν φτάνουν;
Όχι. Ντροπή γιατί το αποδέχεσαι.
Γιατί δεν ανεβαίνεις να τους πάρεις με τα νύχια και με τα δόντια αυτούς που έκαναν την Ελλάδα πιο φτωχή από τη Γάζα!
Ακούτε εκεί “ανάπτυξη”; Ανάπτυξη της δικής σας οδύνης.
Αυξήθηκε το ΑΕΠ;
Μπράβο.
Σε ποια τσέπη μπήκε;
Στις δικές σας;
Ή στις τσέπες των ιδιωτικών συμφερόντων, που αγοράζουν και πωλούν κυβερνήσεις, σαν παζάρια μοσχαριών;
Σας έχουν γδάρει και πάλι μιλάτε για ΑΕΠ.
Είστε σαν τον σταυρωμένο που συζητά για την ποιότητα των καρφιών.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ!
Αυτά τα 700 ευρώ δεν είναι μισθός.
Είναι βοήθεια απραξίας.
Μια συστημική απόδειξη ότι το κράτος σας θεωρεί άχρηστους.
Και εσείς το υπογράφετε κάθε μήνα που τα δέχεστε, χωρίς να ανάψει φωτιά.

Τα ενοίκια είναι το όπλο της γενοκτονίας της μεσαίας τάξης.
Δεν είναι απλή αύξηση.
Είναι εξόντωση.
Καθημερινά, χιλιάδες οικογένειες κοιτάνε τους τέσσερεις τοίχους και ρωτάνε: “Θα μείνουμε στον δρόμο;”.
Και τι κάνει η κυβέρνηση;

Ψηφίζει νόμους για τουριστικές επενδύσεις και κουνάει πατριωτικά, την ελληνική σημαία στη Θράκη..

Πατριωτισμός είναι να προστατεύεις τον πολίτη σου, όχι τον ξενοδόχο που τον σφάζει.
Πατριωτισμός είναι να μην επιτρέπεις να γίνεται η Αθήνα ξενοδοχείο, για πλούσιους τουρίστες και νεκροταφείο για τους δικούς σου πολίτες.

Που είναι ο πατριωτισμός για τον έλληνα που δεν έχει να πληρώσει στέγη;
Πουθενά.
Γιατί ο ψευτο-πατριωτισμός είναι για τις ομπρέλες.
Για τις βιτρίνες.
Για να κρύβει την πλήρη προδοσία της ελίτ που κυβερνά.
Και εσείς τί κάνετε;
Παλεύετε με τον ιδιοκτήτη για 20 ευρώ.
Ο διάβολος είναι στη βουλή!
Αυτοί έφτιαξαν το σύστημα που επιτρέπει αυτή τη ληστεία.
Και σας έχουν κάνει να πολεμάτε μεταξύ σας για ψίχουλα, ενώ αυτοί χύνουν σαμπάνια στα γιοτ τους.
Είναι γελοίο…
Και εσείς το ανέχεστε.

Οι διακοπές των πολιτικών δεν είναι απλά προσβολή.
Είναι πτύελο στο πρόσωπό σας.
Ενώ εσείς μετράτε τα λεπτά στο ψυγείο για να αντέξει το φαγητό μέχρι τέλος μήνα, αυτοί μιλάνε για “κούραση” και “ανάγκη για ξεκούραση” από τις… Υπηρεσίες που περεχούν στον λαό.
Υπηρεσίες;
Τι υπηρεσίες;
Μια υγεία που έχει γίνει ερείπιο;
Μια παιδεία που σκοτώνει το μέλλον;
Μια δικαιοσύνη που πωλείται με το κιλό;
Αυτοί δεν κουράζονται από την εργασία.
κουράζονται από τον εξευτελισμό σας.
Γιατί ναι, το ξέρετε.
Το βλέπετε.
Και τίποτα.
Δεν αντιδράτε…
Δεν αντιδράτε…
Δεν αντιδράτε… όταν τους βλέπετε στις οθόνες να λένε ψέματα με τόση ψυχραιμία που θα ζήλευε και ψυχοπαθής δολοφόνος.
Σας έχουν μάθει να είστε σκλάβοι.
Και εσείς περιμένετε την επόμενη εντολή.
Αυτό δεν είναι ζωή. Είναι θάνατος με δόσεις. Κι εσείς τον χορεύετε.

Η παράνομη επιβίωση δεν είναι “επιλογή”.
Είναι μονόδρομος που σχεδίασαν γι’ εσένα.
Όταν σου κόβουν τον μισθό, σου παίρνουν την στέγη, σου φορολογούν την ανάσα, το κράτος σε ωθεί στο περιθώριο για να σε κρατά ελεγχόμενο. Να σε βαφτίζει «παραβάτη» για να μπορεί να σου ρίχνει πρόστιμο, να σε κλείνει, να σε διασύρει.
Όταν δεν έχεις να πληρώσεις ρεύμα και σε λένε απατεώνα, ενώ αυτοί απαλλοτριώνουν ζωές μέσω νόμων, ποιος είναι ο πραγματικός εγκληματίας;
Δεν είναι η επιλογή σου να ζεις στο σκοτάδι.
Είναι κρατική τιμωρία επειδή τόλμησες να επιβιώσεις χωρίς την άδειά τους.
Όταν το κράτος σε εγκαταλείπει, όταν οι μισθοί  είναι αστεία, όταν τα ενοίκια είναι όπλα μαζικής καταστροφής, δεν έχεις επιλογές.
Έχεις μόνο τρόπους να μην πεθάνεις.
Και το σύστημα το ξέρει αυτό.
Το θέλει.
Γιατί όταν ο πολίτης είναι παράνομος, είναι εύκολος στόχος.
Είναι εκβιασμένος.
Είναι υποχείριο.
Μπορούν να του κάνουν ό,τι γουστάρουν…
Να του πουν “φταίς”, ενώ αυτοί κλέβουν ολόκληρες ζωές.
Η δική σας παρανομία είναι η φυλακή.
Η δική τους παρανομία είναι ο νόμος.
Και εσείς κοιτάτε με φόβο, τρομάζετε από τη σφυρίχτρα, και κρύβετε τη μισή σας τροφή.
Καμένους σας έχουν και εσείς τους εύχεστε.

Η απραξία δεν είναι ουδετερότητα. Είναι συνενοχή.
Κάθε μέρα που περνά χωρίς να ξεσηκώνεσαι είναι μέρα νίκης για αυτούς.
Σε έχουν πείσει πως τίποτα δεν αλλάζει.
Σε έχουν γονατίσει σε σημείο που να νομίζεις πως το πάτωμα είναι πατρίδα.
Κι έτσι κάθεσαι.
Και βουλιάζεις.
Και δεν ξέρεις πια αν πονάς.
Αυτό θέλουν.
Να σε σβήσουν από μέσα πριν σε θάψουν απέξω.
Η σιωπή σου είναι το οξυγόνο τους!

Η απραξία δεν είναι αδυναμία. Είναι συνεργασία με τον δήμιο.
Κάθε φορά που κάθεστε στο καναπέ και λέτε “τι να κάνουμε, όλοι ίδιοι είναι”, υπογράφετε την εκτελεστική σας.

Κάθε φορά που λέτε “δεν αξίζει να παλέψω”, δίνετε προστασία στον κλέφτη που σας κλέβει.
Κάθε φορά που ψηφίζετε από αηδία ή δεν ψηφίζετε καθόλου, βάζετε το ξύλο στα χέρια του προδότη που θα σας ξυλοφορτώσει.
Δεν υπάρχει ουδετερότητα στον πόλεμο της ζωής σας.
Είτε πολεμάς, είτε πεθαίνεις.
Αργά ή γρήγορα. Αλλά πεθαίνεις.
Και η θλιβερή αλήθεια είναι ότι πολλοί από εσάς έχουν ήδη πεθάνει μέσα τους.
Έχουν σβήσει.
Έχουν δεχτεί ότι αυτό είναι η ζωή.
Ένα ατελείωτο μαρτύριο χωρίς έξοδο.
Αυτο το λέγει απογονητική εκτέλεση.
Σιγά σιγά, χωρίς φασαρία, χωρίς μπαρούτι.
Με την ησυχία της εγκατάλειψης.
Και εσείς φταίτε για αυτο όσο και οι δολοφόνοι σας.
Γιατί το επιτρέπετε.
Γιατί δεν αντιδράτε.
Γιατί κοιτάτε το κινητό σας και μοιράζετε memes, ενώ η ζωή σας γίνεται μίμιο.

Ο ψευδοπατριωτισμός είναι το νέο πρόσωπο της προδοσίας. Μιλάνε για σύνορα, για σημαίες, για «εθνική υπερηφάνεια» ενώ σου πουλάνε την πατρίδα κομμάτι-κομμάτι.
Κραυγάζουν για τους ξένους ενώ υπογράφουν συμβόλαια παράδοσης στους ξένους.
Χτυπάνε το στήθος και φιλάνε εικόνες ενώ ξεπουλάνε λιμάνια, βουνά και ζωές.
Ο πατριώτης δεν πατάει σε πτώματα για να σηκώσει τη σημαία.
Ο πατριώτης πολεμάει για να μη χρειάζεται καμία μάνα να κλαίει από πείνα.

Οι ψευτο-πατριώτες δεν είναι αστείο. Είναι η μεγαλύτερη απειλή.
Αυτοί που μιλάνε για “Ελλάδα”, για “ιστορία”, για “ηρωισμούς”, ενώ στην πραγματικότητα πουλάνε κάθε σανίδα αυτής της χώρας στον πιο πλούσιο.

Αυτοί που φοράνε σταυρούς και κράζουν τους ξένους, ενώ είναι  οι πρώτοι που συμβιβάζονται με τους εχθρούς που αυτοί θεωρούν σε αυτόν τον κόσμο.

Μα ελάτε στα λογικά σας κανείς δεν θέλει πολέμους!

Πατριώτης δεν είναι αυτός που φωνάζει “Ελλάς”. Πατριώτης είναι αυτός που δεν αφήνει τον συμπατριώτη του να πεθάνει στους δρόμους.
Πατριώτης είναι αυτός που σπάει παγκιά και κορδόνες για να δεις το φως.
Πατριώτης είναι αυτός που δεν ανέχεται να τον κλέβουν μες στα μούτρα του και να το λένε αυτο “πατρίδα”.

Οι ψευτοπατριώτες είναι οι δολοφόνοι με πρόσωπο.
Και εσείς τους χειροκροτάτε.
Τους ψηφίζετε.
Τους αφήνετε να σας χορεύουν.
ΓΙΑΤΙ;
Γιατί φοβάστε την αλήθεια;
Γιατί σας έκαναν πλύση εγκεφάλου να νομίζετε ότι η πατρίδα είναι μόνο μια σημαία και όχι ο διπλανός σας που πεινάει;
Ξεπλύνετε το αίμα από τα μάτια σας και κοιτάξτε τι σας έχουν κάνει.
Δεν είναι πατριώτες.
Είναι οι θανατοποινίτες της ελπίδας σας.

Η ψυχολογική εξουθένωση είναι στρατηγική.
Σε θέλουν κουρασμένο.
Σε θέλουν μπερδεμένο.
Σε θέλουν να ντρέπεσαι που υπάρχεις, να μην πιστεύεις ότι αξίζεις. Θέλουν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να βλέπεις «αποτυχία».
Όχι γιατί απέτυχες, αλλά γιατί δεν υπέκυψες.
Σε προγραμματίζουν να αυτομισείσαι, για να τους ευγνωμονείς όταν σου πετούν τα ψίχουλα.

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις δεν είναι ατυχήματα.
Είναι όπλα.
Όταν σε κρατάνε σε συνεχή φόβο, σε συνεχή ανασφάλεια, σε συνεχή ταπείνωση, σε σπάνε ψυχολογικά.
Γίνεσαι εύκολος στόχος.
Δεν αντιδράς.
Δεν ελπίζεις.
Δεν ονειρεύεσαι.
Υπακούς.
Αυτό θέλουν.
Ένα λαό αποκτηνομένο.
Ένα λαό που έχει δεχτεί ότι η μοίρα του είναι να υπηρετεί.
Ένα λαό που έχει ξεχάσει πώς είναι να σηκώνεις το κεφάλι.
Και είναι γεγονός.
Βγείτε στους δρόμους.
Κοιτάξτε στα μάτια ο ένας τον άλλον.
Τι βλέπετε;
Κενό. Κόπωση. Απελπισία.
Έχετε πεθάνει ενώ ζείτε.
Και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Είναι σχεδιασμένο.
Ένα σύστημα που σε σκοτώνει ψυχολογικά πριν σε σκοτώσει σωματικά. Γιατί ο νεκρός δεν αντιστέκεται…

Και τώρα; Τι θα κάνεις;

Θα σηκωθείς αύριο και θα ξαναδουλέψεις για 700 ευρώ;
Θα πληρώσεις ξανά ενοίκιο που σου κόβει το οξυγόνο;
Θα δεις τον υπουργό να γελάει στην τηλεόραση και θα σκύψεις το κεφάλι;
Θα πεις ξανά «τι να κάνουμε»;

Η απάντηση δεν γράφεται. Πράττεται.
Αν μείνεις ακίνητος, έχεις διαλέξει στρατόπεδο.
Αν σωπάσεις, είσαι ήδη νεκρός.
Η επιλογή είναι δική σου.
Γιατί τώρα ξέρεις, ότι η κάθε πράξη αποκλήρωσης σου, είναι ψήφος στο σύστημα που σε δολοφονεί.
Κάθε στιγμή αδράνειας, είναι συμβολή στη δική σου εκτέλεση.
Κάθε αναστεναγμός που δεν γίνεται πράξη, είναι πνιγμός της τελευταίας σου ελπίδας.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
Αν δεν κόψεις το σάπιο, θα σαπίσεις μαζί του.
Το μαχαίρι είναι στα χέρια σου. Κόψε ή σιώπα.

Η επιλογή ΠΟΤΕ δεν ήταν πιο ξεκάθαρη.
Αλλά αυτή τη φορά, μην πεις πως δεν ήξερες!