Βουλή των Ελλήνων: Η Δημοκρατία Εκτελέστηκε!

Φτώχεια με ΦΕΚ, Εξαθλίωση με Ψήφο, η Πατρίδα σε Λίστα Εκκαθάρισης!

Η Βουλή της Ελλάδας έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί ναό της Δημοκρατίας.
Σήμερα, είναι ένα μακάβριο χρηματιστήριο συνειδήσεων, όπου διακινείται η προδοσία ως χρηματιστηριακή μονάδα, και η ψήφος έχει τη βαρύτητα μολυβένιου νομίσματος, το οποίο βυθίζεται στο αίμα του λαού.
Σε αυτό το έργο, οι βουλευτές υποδύονται τους ρόλους τους: οι μεν ως «πατριώτες», οι δε ως «αντιφρονούντες», και όλοι μαζί συναγωνίζονται στην τέχνη της υποκρισίας.
Η κραυγή «Προδότες!» γίνεται κουρτίνα καπνού για να ψηφιστεί το επόμενο νομοσχέδιο εξαθλίωσης.
Αυτό δεν είναι πια πολιτική είναι μεθοδική, οργανωμένη λεηλασία ενός λαού που ακόμα πληρώνει για την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.

Η φτώχεια στην Ελλάδα δεν είναι ατύχημα, είναι σχεδιασμός.
Οι ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία, τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο νηστικά, οι ηλικιωμένοι που δεν ζουν με 400 ευρώ, όλα είναι τα αποτελέσματα μιας κρατικής στρατηγικής διάλυσης του κοινωνικού ιστού.
Πάνω από 800.000 πολίτες ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, το 45% των νέων κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, και η Ελλάδα είναι τρίτη στην Ε.Ε. σε «εργαζόμενους φτωχούς».

Η φτώχεια δεν είναι στατιστική.
Είναι ποινή.
Μια ποινή που επιβάλλεται με νόμους, με προϋπολογισμούς, με τοκογλυφικές υποχρεώσεις.
Οι νόμοι που ψηφίζονται δεν ανακουφίζουν — τιμωρούν.

Ο Έλληνας σήμερα στο έτος του  2025 δουλεύει 3 δουλειές για να πληρώσει ένα ενοίκιο που έχει φτάσει στα επίπεδα Βερολίνου, με μισθό Μπαγκλαντές, και δεν ανοίγει ρουθούνι, απλά το μαστίγιο πέφτει  καθημερινά χωρίς καμία πραγματική αντίδραση.

Η στέγαση έχει μετατραπεί σε προνόμιο και όχι σε δικαίωμα.
Η αύξηση των ενοικίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ξεπέρασε το 200% από το 2018.
Το 62% των νοικοκυριών δεν έχει οικονομικό μαξιλάρι για απρόοπτα έξοδα, ενώ 8 στους 10 νέους μένουν με τους γονείς τους, όχι από επιλογή αλλά από οικονομική αναγκαιότητα.

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν, οι νόμοι που ψηφίζονται ενισχύουν τους μεγαλοεπενδυτές και τις εταιρείες διαχείρισης ακινήτων, προσφέροντάς τους φοροαπαλλαγές και δικαίωμα έξωσης.

Η ψήφος έχει γίνει όπλο ενάντια στον πολίτη.
Κάθε εκλογική διαδικασία λειτουργεί ως εκτόνωση του λαού, για να επανέλθει η «κανονικότητα» της διαφθοράς.
Οι πολιτικοί υπόσχονται «νέα αρχή», αλλά αυτό που προσφέρουν είναι νέο συμβόλαιο υποτέλειας.
Οι ψηφοφόροι δεν είναι πλέον πολίτες είναι στατιστικά σε πίνακες εξουσίας, είναι απλά νούμερα.
Όσοι απέχουν, δαιμονοποιούνται.
Όσοι συμμετέχουν, χρησιμοποιούνται.

Δεν υπάρχει πια ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
Υπάρχει μόνο ένα πολυκέφαλο θηρίο που λέγεται Ολιγαρχία, το οποίο διατηρείται στην εξουσία με ψεύτικες ιδεολογικές ταμπέλες.
Αυτό ξεπέρασε και την Λερναία Ύδρα και δεν έχουμε και τον Ηρακλή.

Ψήφιση μισθών 5.135 ευρώ για τους βουλευτές εν μέσω πληθωρισμού, (ενώ και για αυτούς θα έπρεπε να είναι, ο κατώτατος μισθός των 700 ευρώ), ιδιωτικοποίηση του νερού, του ρεύματος και των εθνικών υποδομών, καταστολή των απεργιών και της πολιτικής ανυπακοής, με νόμους περί «τάξης».
Αυτή είναι η πραγματικότητα, πίσω από τις υποκριτικές δηλώσεις περί «συναίνεσης».

Το Σύνταγμα έχει καταστεί άψυχο χαρτί.
Με κάθε νέο νομοσχέδιο, αφαιρείται ένα δικαίωμα, διαστρεβλώνεται ένα άρθρο, ακυρώνεται μια αρχή.
Άρση συλλογικών διαπραγματεύσεων με επίκληση «έκτακτων συνθηκών». Διευκόλυνση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Μεταφορά στρατηγικών πόρων σε ξένους εταίρους χωρίς δημοψήφισμα. Η πιο σκληρή μορφή προδοσίας είναι η σιωπή.
Όταν οι βουλευτές ακούν για ταλαιπωρημένους καρκινοπαθείς, για άστεγους νέους, για νεκρά παιδιά σε δρόμους χωρίς ασθενοφόρα και δεν αντιδρούν, τότε δεν είναι εκπρόσωποι. Είναι συνένοχοι.

Η προπαγάνδα είναι το λίπασμα της εξουσίας.
Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τις αυξήσεις σε τιμές ως «διόρθωση», την εξαθλίωση ως «πρόκληση», και την κοινωνική κατακραυγή ως «παραφωνία».
Οι παρουσιαστές είναι οι ιερείς της νέας θρησκείας του Καταναλωτισμού και του Φόβου.
Κι ο λαός;
Ένα τρομοκρατημένο ποίμνιο, που καλείται να υπομείνει.
Να σωπάσει. Να πληρώσει.

Η πραγματικότητα έχει αντιστραφεί.
Αυτοί που σηκώνουν πανό είναι «τραμπούκοι».
Αυτοί που αντιστέκονται στη ΔΕΗ χαρακτηρίζονται «λαθρέμποροι ρεύματος».
Οι άνεργοι είναι «τεμπέληδες».
Οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό είναι «ανεκτίμητοι εξαγωγικοί πόροι». Η αδικία ντύνεται «νομιμότητα».
Η αγανάκτηση βαφτίζεται «ακρότητα».
Και η Δημοκρατία; Συσκευάζεται και πωλείται στην πιο συμφέρουσα τιμή.

Δεν είναι πια ώρα για αναλύσεις. Είναι ώρα για ΟΝΟΜΑΤΑ.
Ποιοι ψήφισαν το ξεπούλημα της ΔΕΗ;
Ποιοι επέτρεψαν τις αυξήσεις στα βασικά αγαθά;
Ποιοι υπέγραψαν Μνημόνια χωρίς λαϊκή έγκριση;
Ποιοι έκαναν τον ΟΧΙ σε ΝΑΙ και δεν έχουν ακόμη δικαστεί.
Ποιοι νομοθετούν καθημερινά μόνο σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Αυτοί δεν είναι πολιτικοί.
Είναι διαχειριστές συμφερόντων.
Είναι εκτελεστές του κοινωνικού συμβολαίου.
Και η τιμωρία τους δεν θα έρθει από τις κάλπες, γιατί αυτό δεν το επιτρέπουν να συμβεί, αλλά από την Ιστορία την οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ελέγξουν.

Όταν το Σύνταγμα καταπατείται, όταν η Δημοκρατία γίνεται εργαλείο εξόντωσης, τότε δεν υπάρχει πλέον υπομονή ,υπάρχει καθήκον.
Και σε αυτό το σημείο η Ιστορία επαναλαμβάνεται και ξαναγράφεται από την αρχή ενός νέου κύκλου

Η ΜΑΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΕΞΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΛΑΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.

Μην ρωτάτε αν έρχεται επανάσταση.
Ρωτάτε πότε θα ξεράσετε τη σιωπή.
Γιατί η Ιστορία δεν τιμά τους συμβιβασμένους.
Θυμάται τους ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!