Ενώ όλοι μιλάνε για τους 1.200, 10.000 ή 12.000 Βορειοκορεάτες στρατιώτες που υποτίθεται ότι έχουν πάει στην πρώην Ουκρανία για να ενισχύσουν το Ρώσικο στρατό – μία “είδηση” που και αυτοί που τη διακινούν ξέρουν ότι είναι μάλλον κατασκευασμένη στα γραφεία των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών, κανείς δε μιλάει για τους Βορειοκορεάτες πιλότους που φαίνεται ότι έχουν μεταβεί στη Ρωσία.
Αν είναι αληθινή, η είδηση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Κατ’ αρχήν να εξηγήσουμε γιατί είμαστε δύσπιστοι προς τις πληροφορίες για τη μετακίνηση δέκα, περίπου, χιλιάδων βορειοκορεατών στρατιωτών στο Ουκρανικό μέτωπο:
- Πρώτον, η πληροφορία προέρχεται από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες – επισήμως από τις νοτιοκορεατικές, πιθανότατα στην πραγματικότητα από τις αμερικάνικες. Οι υπηρεσίες αυτές, που σε μεγάλο βαθμό ασχολούνται με την παραπληροφόρηση, έχουν πει τόσα ψέμματα που έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Με άλλα λόγια, η αξία οποιασδήποτε “πληροφορίας” διαδίδουν είναι μηδενική.
- Δεύτερον, για τους Ρώσους δε θα είχε ιδιαίτερη λογική μία τέτοια μετακίνηση. Σε σχέση με τις αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσων που επιχειρούν στο μέτωπο αυτό, δέκα χιλιάδες πάνω ή κάτω δε θα έκαναν μεγάλη διαφορά. Επιπλέον, η Ρωσία δε φαίνεται να θέλει να εμπλέξει ξένες δυνάμεις στο μέτωπο.
- Τρίτον, το να πάει να μπει “σφήνα” ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες πλευρές που μιλάνε την ίδια γλώσσα μία μικρή αριθμητικά δύναμη ξένων στρατιωτών θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Εννοείται ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν η Λ.Δ.Κ. έστελνε μία δύναμη, για παράδειγμα, 100.000 στρατιωτών που αναλάμβαναν εξ ολοκλήρου ένα μεγάλο κομμάτι του μετώπου – αυτό θα είχε τεράστιο αντίκτυπο, δεν βρισκόμαστε όμως μπροστά σε κάτι τέτοιο.
Για να επιστρέψουμε τώρα στη φημολογούμενη μεταφορά πιλότων, αυτή έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Κατ’ αρχήν εννοείται ότι δεν πρόκειται να σταλούν στην πρώτη γραμμή – εκεί θα υπήρχε το προαναφερθέν πρόβλημα.
Όμως η Ρωσική αεροπορία δεν επιχειρεί μόνον κοντά στο μέτωπο. Σε πολλές περιπτώσεις απογειώνονται αεροσκάφη τα οποία από βάθος 100 και πλέον χιλιομέτρων εκτοξεύουν πυραύλους ακριβείας που πλήττουν Ουκρανικούς στόχους. Η μεγάλη απόσταση από το μέτωπο – και επομένως από οποιαδήποτε δυτικά αντίμετρα, παρέχει ασφάλεια τόσο στους πιλότους, όσο και στα αεροσκάφη. Αυτή είναι μία τακτική που χρησιμοποιούν ιδιαίτερα τα βαριά μαχητικά τελευταίας γενιάς Su-57. Παρότι ο ρυθμός παραγωγής τους έχει αυξηθεί ραγδαία (10 αεροσκάφη συνολικά μέχρι το τέλος του 2022, 12 μόνον το 2023, 22 το 2024), τα αεροσκάφη αυτά πολύ απέχουν από το να είναι “αναλώσιμα”.
Το πρόβλημα με τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των αεροσκαφών του συγκεκριμένου τύπου που είναι σε λειτουργία, είναι ότι υπάρχει έλλειψη εκπαιδευμένων σε αυτά πιλότων. Το ενδεχόμενο να αρχίσουν την εκπαίδευση μαζί με τους Ρώσους πιλότους και Βορειοκορεάτες, σημαίνει ότι σε περίπτωση ανάγκης, η Βόρεια Κορέα θα μπορεί να δώσει “χείρα βοηθείας” στη Ρωσία.
Από τη μεριά της Βόρειας Κορέας, μία τέτοια συμφωνία θα ήταν επίσης ιδιαίτερα επωφελής, ιδιαίτερα αν η Λ.Δ.Κ. εξετάζει το ενδεχόμενο να αγοράσει μελλοντικά αεροπλάνα αυτού του τύπου. Στην περίπτωση αυτή, αντί να μεσολαβήσει μακροχρόνιο πρόγραμμα εκπαίδευσης μέχρι να εξοικειωθούν οι πιλότου και να μπορούν να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες του αεροσκάφους, θα μπορούν να το πράξουν από την πρώτη στιγμή.
Πέρα από τα Su-57, οι Βορειοκορεάτες πιλότοι θα μπορούσαν να χειρίζονται και άλλων τύπων αεροσκάφη, σε αποστολές χαμηλού κινδύνου, ελευθερώνοντας έτσι τους Ρώσους πιλότους που, λόγω της εμπλοκής στην Ε.Σ.Ε., έχουν ιδιαίτερα βεβαρυμένο φόρτο. Η Βόρεια Κορέα έχει μεγάλο στόλο αεροσκαφών – αν και σχετικά παρωχημένης τεχνολογίας, και συνακόλουθα μεγάλο αριθμό πιλότων, υψηλού βαθμού εκπαίδευσης.
Δεδομένου ότι η Δύση συνεχίζει, παρά την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται, να προκαλεί προβλήματα σε όλο τον κόσμο, κάνει απαραίτητη τη στενότερη συνεργασία σε όλους του τομείς – και πρώτα πρώτα στο στρατιωτικό – όλων των δυνάμεων που βρίσκονται εκτός της σφαίρας επιρροής της και επομένως, με βάση τη διεστραμμένη λογική της, αποτελούν οιονεί στόχους. Σε αυτό το πλαίσιο, η μεταφορά Βορειοκορεατών πιλότων για εκπαίδευση – και όχι μόνον – στη Ρωσία, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.