”Βελούδινα γεράκια”-Αμερικανικό βαθύ κράτος-Γ’ΠΠ αντί απώλειας πλανητικής κυριαρχίας!!

Νίκος Σίμος

Ο Thomas G. Mahnken καθηγητής στο John Hopkins καλεί την αμερικανική ηγεσία να διεξάγει Παγκόσμιο Πόλεμο σε τρεις ηπείρους για να μην γίνει πραγματικότητα ο πολυπολικός κόσμος

Το ότι το καθηγητικό κατεστημένο έχει άμεση εξάρτηση από τον νεοφεουδαρχισμό και την πολιτική του εκπροσώπηση που είναι ο νεοαγγλοσαξονισμός (ΗΠΑ), είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, από τότε που με μορφές «δωρεών» και ερευνητικών «επιχορηγήσεων» οι «ιδιοκτήτες του κόσμου» χειραγώγησαν ένα μεγάλο μέρος της επιστήμης και των λειτουργών της που προοδευτικά κατέστησαν εργαλείο των σχεδίων τους.

Το εφιαλτικό σενάριο του Παγκοσμίου Πολέμου σε τρία μέτωπα καλλιεργούν όχι μόνο τα σκληροπυρηνικά γεράκια των deep states στις ΗΠΑ, αλλά και «αξιοσέβαστοι» καθηγητές και πρώην υπουργοί που αρθρογραφούν μάλιστα σε περιοδικά, όπως το Foreign Affairs που απηχεί τις θέσεις της αμερικανικής ελίτ.

Αυτό που προτρέπει την Ουάσιγκτον να κάνει και ο Thomas G. Mahnken (καθηγητής στο Johns Hopkins School of Advanced International Studies και Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Στρατηγικών και Δημοσιονομικών Αξιολογήσεων) το προτείνουν ταυτόχρονα με συχνή αρθρογραφία και άλλα «βελούδινα» γεράκια – στον όρο «βελούδινα» γεράκια περιλαμβάνω αποκλειστικά σχεδόν τους Αμερικανούς ακαδημαϊκούς και αναλυτές – οι οποίοι εισηγούνται στο αμερικανικό κατεστημένο τον Παγκόσμιο Πόλεμο σε τρία σημεία του πλανήτη:

Στην Ασία, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή!

Για τον Mahnken και τα «γερακοειδή» «επιστημονικά» ενεργούμενα της νεοφεουδαρχίας, η Ουάσιγκτον επί του παρόντος εμπλέκεται σε δύο πολέμους – της Ουκρανίας στην Ευρώπη και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, ενώ επίσης αντιμετωπίζει την προοπτική ενός Τρίτου για την Ταϊβάν ή και τη Νότια Κορέα στην Ανατολική Ασία.

Τα «γεράκια» στις ΗΠΑ (deep states και ακαδημαϊκοί ) θεωρούσαν πάντοτε ότι αυτές οι τρεις περιοχές είναι ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Θεωρούσαν πάντοτε σαν ολέθριο στρατηγικό και γεωπολιτικό λάθος την απομάκρυνση από την Ευρώπη και την απεμπλοκή των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή.

Η έννοια της αποδυνάμωσης της αμερικανικής ασφάλειας(!) από την λάθος ακολουθούμενη, την περίοδο Τράμπ, πολιτική έδωσε το πλεονέκτημα- με την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από την Μέση Ανατολή – στην Τεχεράνη που έσπευσε να καλύψει το κενό.

Αυτή δεν αποτελεί θεώρηση μόνο του Mahnken, αλλά και πολλών άλλων «συμβούλων» του Αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, που αποτελεί τον πολιτικό εντολοδόχο του νεοαγγλοσαξονικού νεοαποικιαού μοντέλου, που προωθείται από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά και εξελίσσεται σε στάδια.

Ένας τέτοιος συλλογισμός βέβαια μπορεί να έχει νόημα μόνο εάν η αμερικανική «ασφάλεια» εξισωθεί με τον μονοπολικό κόσμο, στον οποίο θα ηγεμονεύει ο νεοαγγλοσαξονισμός και τον οποίο θέλουν να διατηρήσουν πάση θυσία οι ΗΠΑ και βέβαια οι νεοφεουδάρχες «πατρόνοι» αυτής της «λογικής» που εξυπηρετεί απολύτως τα δυστοπικά σχέδιά τους για τον κόσμο.

Κάτι ανάλογο, με ότι ακριβώς παραπάνω σημειώνω, επισημαίνει και ο γεωπολιτικός αναλυτής Uriel Araujo.

ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΙΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Το ότι παραμένει σταθερός γεωπολιτικός στόχος η Ασία δεν χωρά καμία αμφιβολία και συμβαίνει από την εποχή που στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό μπήκε δυναμικά η Κίνα διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία στην ουσιαστική παγκόσμια οικονομική ηγεμονία, στον νέο καπιταλιστικό και ιστορικό κύκλο που διανύουμε.

Όταν το 2013 έγραψα τον «Δεύτερο κύκλο του παγκόσμιου καπιταλισμού» ήξερα που οδεύει ο πλανήτης.

Γνώριζα ότι στο στόχαστρο του νεοαγγλοσαξονισμού θα έμπαινε η «μηχανή της πραγματικής οικονομίας», έτσι όπως την κατέστησαν αυτοί που νόμισαν – ανιστόρητοι όντες – ότι βρήκαν τους σύγχρονους δούλους του νεοφεουδαρχικού τους σχεδίου.

Η ομολογία του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin, κατά την πρόσφατη ομιλία του στο Shangri-la Dialogue (στη Σιγκαπούρη), που επεσήμανε ότι «παρά τις ιστορικές συγκρούσεις στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή… ο Ινδο-Ειρηνικός παραμένει το θέατρο των επιχειρήσεων προτεραιότητάς μας…» δεν αποτελεί για τον γράφοντα τις γραμμές αυτές έκπληξη.

Ένα από τα ψευτοδόγματα του νεοαγγλοσαξονισμού και της νεοαποικιοκρατίας είναι ότι οι ΗΠΑ είναι ένα κράτος του Ειρηνικού και θεωρεί ότι οι Αμερικανοί μπορούν να είναι ασφαλείς μόνο εάν η Ασία είναι ασφαλής.

Με το «ασφαλής» βέβαια εννοούν την Ασία υπό την κατοχή τους ή τον απόλυτο έλεγχό τους.

Σύμφωνα με τον Lloyd Austin, τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ στην ίδια ομιλία που πραγματοποίησε στο Shangri-la Dialogue είπε μεταξύ άλλων:

« Γι’ αυτό έχουμε διατηρήσει εδώ και καιρό την παρουσία μας σε αυτή την περιοχή.

Και γι’ αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε τις απαραίτητες επενδύσεις για να εκπληρώσουμε τις δεσμεύσεις μας προς τους συμμάχους και τους εταίρους μας».

Όσον αφορά τη σχέση με το Πεκίνο, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας υποστήριξε ότι «ένας πόλεμος με την Κίνα δεν είναι ούτε επικείμενος ούτε αναπόφευκτος».

Ενώ ο Lloyd Austin φαίνεται να διαφέρει στην άποψη απ’ το «βελούδινο» γεράκι Mahnken, παρόλα αυτά για τον νεοαγγλοσαξονισμό δεν υπάρχει απαραίτητα δίλημμα εκεί, αφού άλλωστε το σχέδιο δεν το εκπονούν πολιτικοί με αυτόχθον σχέδιο και άποψη, αλλά οι νεοφεουδάρχες, τα πολιτικά ενεργούμενά τους και τα μίσθαρνα deep states τους.

Αυτό το «αμόκ» εξουσίας των ΗΠΑ επι της ουσίας εκφράζει και την οργή των νεοφεουδαρχών στην ισχυρή πιθανότητα της απώλειας της πολιτικοοικονομικής ηγεμονίας στον πλανήτη.

Άλλωστε η επιδίωξη της πολλαπλής και πολυποίκιλης όξυνσης, σε όλο το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό φάσμα στον κόσμο από τους νεοαγγλοσάξονες, αυτό υποδηλώνει καθαρά σε οποίον έχει μια υποψία του νέου χάρτη ισχύος αυτού του αιώνα.

Ο Lloyd Austin έρχεται να εκφράσει τους μύχιους φόβους του αμερικανικού κατεστημένου, μαζί με μια πλειάδα στελεχών κάθε ιδιότητας (πολιτικής, επιστημονικής ή άλλης), που γνωρίζουν ανομολόγητα ποια είναι η ουσιαστική οικονομική υπερδύναμη στον πλανήτη, που στηρίζει την δύναμή της στην παραγωγική οικονομία και άρα ποια είναι η μέλλουσα κατισχύουσα παγκόσμια γεωπολιτική δύναμη του 21ου αιώνα!

Ο « κίτρινος φόβος» του «Κινέζικου δράκου» είναι πλέον πασιφανής στο Αμερικανικό πολιτικοδιπλωματικό και οικονομικό κατεστημένο.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ

Το γνωστό περιοδικό διεθνών σχέσεων National Interest (TNI), το περιοδικό που εκδίδεται από το Centre for the National Interest, ένα think tank με έδρα την Ουάσιγκτον, ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon, προσπαθεί να «αφυπνίσει» τις αμερικανικές ελίτ, προκειμένου να καταλάβουν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι υπαρξιακός και για τη Δύση.

Τους μεταφέρει με ένα αγωνιώδες άρθρο – παρέμβαση την άποψη που ούτε λίγο, ούτε πολύ λέει ότι, εάν η Ρωσία καταφέρει τελικά να νικήσει στην Ουκρανία τότε η παγκόσμια ηγεμονία της Αμερικής θα καταρρεύσει.

Το άρθρο – παρέμβαση, που υπογράφει ο Richard Levine και με πρόσχημα την παγκόσμια ασφάλεια καλεί τις ΗΠΑ και τη συλλογική Δύση να κάνουν περισσότερα, ώστε η Ρωσία να μη βγει νικήτρια από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Με αντιρωσικές κραυγές το National Interest προσπαθεί να «αφυπνίσει» τις αμερικανικές ελίτ, προκειμένου να καταλάβουν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι υπαρξιακός για τον άλλοτε Δυτικό κόσμο.

Και προσέξτε τώρα πως το Αμερικανικό κατεστημένο προσπαθεί να στήσει την διαιώνιση της νεοαγγλοσαξονικής κυριαρχίας, μέσα από τον υποθηκευμένο, από τα νεοφεουδαρχικά συμφέροντα του City της Ν Υόρκης, δικομματισμό.

«Η ρωσική επιτυχία στην Ουκρανία θα τοποθετήσει τον Putin στην καρδιά ενός άξονα που αποτελείται από Ρωσία, Κίνα και το Ιράν.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αναζωογονηθεί αυτή η δολοφονική φάλαγγα αφού είχε αποδυναμωθεί από τις οξυδερκείς ενέργειες της κυβέρνησης Trump.

Οποιαδήποτε συμφωνία που εμπεδώνει την κυριαρχία της Ρωσίας στις ουκρανικές επαρχίες, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων των περιφερειών Luhansk, Donetsk, Zaporizhia και Kherson, καθώς και της Κριμαίας, είναι απαράδεκτη.

Η προσάρτηση αυτών των ουκρανικών εδαφών, σε συνδυασμό με την επιρροή της Μόσχας στην Υπερδνειστερία στη Μολδαβία από το 1992 και την επικυριαρχία της στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία στη Γεωργία από το 2008, θα θέσει το πρότυπο για την εισβολή της Κίνας και την επιδιωκόμενη κυριαρχία στην Ταιβάν και τις περιοχές της Θάλασσας της Νότιας Κίνας», σημειώνει σε δραματικούς τόνους ο Levine.

Η αναφορά στην «οξυδέρκεια» της πολιτικής που υπέδειξαν, τα προσκείμενα στους Ρεπουμπλικανούς deep states, στον Donald Trump δίνει μια απάντηση οδυνηρή ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ – «ΦΙΛΕΛΕΔΕΣ» ΚΑΙ ΜΗ – που θεώρησαν ότι ο σωτήρας του άλλοτε Δυτικού κόσμου θα είναι ένας ανερμάτιστος και φαιδρός πολυεκατομμυριούχος κατασκευαστής, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική και που εμφανίστηκε σαν διάτων αστέρας για να μαζέψει τους ψήφους της πολιτικοκοινωνικής παρακμής των ΗΠΑ, από τα αποκλεισμένα στρώματα της Αμερικανικής κοινωνίας και από τους υπερεθνικιστές του γνωστού ακραία ιμπεριαλιστικού συνθήματος «πρώτα απ’ όλα η Αμερική».

Στο άρθρο -άποψη ο Levine λέει μεταξύ πολλών ότι:

«Ρωσία, Κίνα, Ιράν είναι δολοφονική φάλαγγα» και καλεί σε δυναμική αφύπνιση πολέμου την νεοαγγλοσαξονική ελίτ των ΗΠΑ.

«Είναι αποφασιστική η αμερικανική υποστήριξη προς την Ουκρανία που θα τερματίσει τον πόλεμο με όρους αποδεκτούς για την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ.

Αν ο Πρόεδρος Trump κέρδιζε τις εκλογές του 2020, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι ο Putin θα είχε την τόλμη να εισβάλει στην Ουκρανία το 2022, γιατί η απεχθής και κακοσχεδιασμένη υποχώρηση από το Αφγανιστάν δεν θα είχε συμβεί.

Αν και δεν μπορούμε να αναιρέσουμε το παρελθόν, θα πρέπει να προσέχουμε τα λόγια μας.

Συνεχίζοντας σε δραματικούς τόνους ο απερίγραπτος αρθρογράφος – «γεράκι» σημειώνει:

«Στην κλασική πραγματεία του για τη στρατηγική, ο Πρώσος στρατηγός Carl von Clausewitz υποστήριξε ότι στον πόλεμο, είναι επιτακτική ανάγκη να μην χάνουμε χρόνο.

Η αδράνεια της κυβέρνησης Biden στην παροχή βαρέως οπλισμού στην Ουκρανία σπατάλησε πολύτιμο χρόνο, καθώς περιόρισε τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ουκρανικού πληθυσμού στην πολεμική προσπάθεια.

Εάν τα όπλα που παραδόθηκαν στη συνέχεια στην Ουκρανία είχαν παραδοθεί έγκαιρα, ένα σημαντικό πλεονέκτημα θα είχε δοθεί στην Ουκρανία.

Οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς είναι απαραίτητοι για τον σύγχρονο πόλεμο, αλλά δεν παρασχέθηκαν κατά το πρώτο έτος της μάχης.

Τέτοια όπλα είναι ζωτικής σημασίας για να θέτουν σε κίνδυνο ρωσικούς σχηματισμούς, περιπλέκοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια του Κρεμλίνου για εμπλοκές», εκτίμησε σε δραματικούς τόνους ο κ Levine.

«Εάν επιτραπεί στη Ρωσία να ασκήσει κυριαρχία στο Donbass και τις ακτές της Ουκρανίας, το Κρεμλίνο θα επιδιώξει στη συνέχεια να ελέγξει τους ενεργειακούς πόρους άλλων ανεξάρτητων χωρών που κάποτε ήταν μέρος της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας.

Η Ρωσία θα γίνει πανίσχυρη κυριαρχώντας στα ορυκτά καύσιμα εκτός από το σημερινό της προβάδισμα στην κατασκευή πυρηνικών σταθμών σε χώρες αποδέκτες σε όλο τον κόσμο.

Είναι τεράστιος ο κίνδυνος» καταλήγει το άρθρο του National Interest που υπογράφει ο κ Levine.

Στο συγκεκριμένο άρθρο επιρρίπτονται ευθύνες στον Biden που θεωρείται μοιραίος για τον κ Levine και την συγκεκριμένη υπερσυντηρητική πλευρά του Αμερικανικού κατεστημένου, στοχοποιώντας τον πολιτικά για την ενδυνάμωση των Houthi, που παραμένουν υπό την προστασία του Ιράν και για την άτακτη υποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν τονίζοντας ότι:

«Εάν οι αποτυχίες της κυβέρνησης Biden συνεχιστούν, μια τέτοια αποδυνάμωση μπορεί να χρησιμεύσει ως πράσινο φως για τον επόμενο πόλεμο, επιδεικνύοντας αδυναμία σκοπού και αμέλεια στον σχεδιασμό».

Πρέπει σημειώνει το «Αμερικανικό γεράκι» – δίκην αρθρογράφου – να αποτρέψουμε την ανασύσταση της παλιάς της αυτοκρατορίας από τη Ρωσία, η οποία θα ενεργήσει σε συμμαχία με το Ιράν και την Κίνα, για να υπαγορεύσει τις παγκόσμιες τιμές των ορυκτών καυσίμων, προκαλώντας καταιγιστικές οικονομικές αλλαγές στην Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο».

Είναι νομίζω εμφανές και από την παράθεση των «κραυγών» – δίκην αρθρογραφίας – των «γερακιών του πολέμου», όλων των εκφράσεων του Αμερικανικού κόσμου , το αλληλένδετο της νεοφεουδαρχίας του νεοαγγλοσαξονισμού και της προωθούμενης δυστοπίας στον πλανήτη και τούτο, είναι επίσης εμφανές, ότι βρίσκει εμπόδια – στην εφιαλτική εφαρμογή του – από τις δυνάμεις του ιστορικού κύκλου που σηματοδότησε η πτώση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η δυσμορφική «παγκοσμιοποίηση», που επέβαλαν οι οικογένειες που κατίσχυσαν της παγκόσμιας οικονομίας – άρα και της πολιτικής – για πάνω από τρεις αιώνες στον πλανήτη μας.

Το ιστορικό στοίχημα πλέον έχει να κάνει με την συνέχεια της ανθρωποκεντρικής υφής της ιστορικής εξέλιξης, κόντρα στις πολιτικοστρατιωτικοοικονομικές «ύαινες» του δυσμορφισμού, των οποίων τα ουρλιαχτά ακούγονται όλο και πιο έντονα και επιζητούν το αίμα, το μέλλον και την προοπτική του ανθρώπου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Και η άλλοτε Δύση είναι γεμάτη «ύαινες» σ’ αυτή την ιστορική καμπή του 21ου αιώνα.

Πάντοτε ευπειθής