Σοκάρουν τα στοιχεία της έκθεσης της UNICEF, για τις συνθήκες φτώχειας στις οποίες ζουν τα παιδιά στην Ελλάδα.
Τα στοιχεία του 2015 έδειξαν ότι ένα στα δύο παιδιά στη χώρα μας ζουν σε συνθήκες υλικής αποστέρησης. Πρόκειται για τον δείκτη που μετρά την αδυναμία των νοικοκυριών να ικανοποιήσουν συγκεκριμένες βασικές ανάγκες (αγαθά και υπηρεσίες) που θεωρούνται κρίσιμες για την ευημερία και το επίπεδο διαβίωσης. Ανάμεσά τους πληρωμή πάγιων λογαριασμών, κάλυψη έκτακτων οικονομικών αναγκών, κατάλληλη διατροφή, επαρκή θέρμανση, 1 εβδομάδα διακοπές και πρόσβαση σε συγκεκριμένα διαρκή καταναλωτικά αγαθά.
Ενα παιδί βιώνει αποστέρηση αν ζει σε νοικοκυριό που αδυνατεί να ικανοποιήσει τουλάχιστον 3 από τις 9 επιλεγμένες βασικές ανάγκες. Σε ακραία αποστέρηση είναι τα νοικοκυριά που αδυνατούν να ικανοποιήσουν 4 από τις 9 αυτές ανάγκες.
Με 45% ποσοστό, η Ελλάδα είναι με μεγάλη διαφορά η χώρα στην οποία τα παιδιά αντιμετωπίζουν την υψηλότερη υλική αποστέρηση μεταξύ των 14 παλαιοτέρων μελών της ΕΕ. Μάλιστα είναι σχεδόν διπλάσιο από το ποσοστό της αμέσως επόμενης χώρας, της Ιταλίας. Υψηλό (22%) είναι και το ποσοστό των παιδιών στη χώρα που ζουν σε συνθήκες ακραίας αποστέρησης. Το ποσοστό αυτό είναι επίσης διπλάσιο του αντίστοιχου που εμφανίζει η χώρα με την αμέσως χειρότερη επίδοση, την Ιταλία.
Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με την έκθεση της UNICEF, την περίοδο της κρίσης και της εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα επιδεινώνεται σημαντικά το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε συνθήκες «φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού».
Η ετήσια έκθεση της UNICEF για τα παιδιά της Ελλάδας παρουσιάστηκε με αφορμή τον Ραδιομαραθώνιο που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Απριλίου με την Ελληνική Ραδιοφωνία και την υποστήριξη δεκάδων ραδιοσταθμών σε όλη τη χώρα με θέμα «Για κάθε παιδί που πεινάει – δίπλα μας ή μακριά μας».
Η UNICEF επεσήμανε ότι την περίοδο της κρίσης πλήττεται περισσότερο η ευημερία των οικογενειών με παιδιά, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας. Η βίωση της φτώχειας κατά την παιδική ηλικία οδηγεί σε συσσώρευση μειονεκτημάτων που θα επηρεάσουν αρνητικά τα μελλοντικά τους επιτεύγματα κατά την ενήλικη ζωή, συμβάλλοντας έτσι την αναπαραγωγή της φτώχειας και των ανισοτήτων, αναφέρει ακόμη.